Geenstijl

Landgenoten!

In oktober kreeg ik het eerste exemplaar van de nieuwste Bijbelvertaling. De oude bronnen zijn omgezet in de taal van onze tijd. Ook het kerstverhaal. Een weerloos afgepakt toeslagenkind als teken van wanhoop. Het verhaal van de geboorte van Jezus blijft maar opgerakeld worden. Het is altijd en overal verteld. In op dit moment overvolle kerken in Barneveld, maar ook in barakken en schuilkelders. Overal en steeds weer geeft het de mensen niet zoveel, want steeds minder mensen geloven. Nu ook deze kerst, die superkut is. 

Verhalen zijn verhalen en niet de werkelijkheid waar we nu inzitten. We waren zelden zo niet-verbonden met elkaar. Ieder van ons heeft zijn eigen verhaal, het ene nog uitzichtlozer dan de andere. Wij mensen zijn immers heel verschillend, maar de situatie is nu al twee jaar uitzichtloos. Iedereen vindt het leven nu niet zo leuk. We zijn vrij om te denken en te geloven wat we willen, als je maar niet op Twitter zit. Als je mening iets anders is wordt je gecanceld. Jammerdebammer. Ik heb de pech om met mijn werk de meest uiteenlopende wappies en kutmensen te zien. Ik wil hun persoonlijke verhaal niet horen. Zelden zijn dat namelijk verhalen van moed en doorzettingsvermogen. 

In ziekenhuizen zijn mensen ook al moedeloos en zien ze het echt niet meer zitten. Al die mensen in de zorg doen fantastisch werk, maar hebben steeds meer te maken met agressieve teringlijers die het werk onmogelijk maken. Ze gaan door voor onze gezondheid, mits je ziektebeeld corona is. Heb je kanker, hart- en vaatziekten of iets anders, dan kun je de tyfus krijgen. Ik hoor ook zelden verhalen meer van trots en ambitie. Studenten aan de TU Delft die opgesloten zitten in hun huis. Of een bedrijf in Deurne, die als een van de weinige bedrijven nog open zijn. Alle andere verhalen gaan over wanhoop.

Boeren die moeten worden uitgekocht, last hebben van aardbevingen en stikstof. Politiemensen en brandweerlieden zijn ook wanhopig na de rellen in Rotterdam. Het werk wordt er niet leuker op. Een politieman met 37 jaar ervaring zei: wat zijn mensen toch kut. Een jonge agent werd met stenen bekogeld, wie wil dat vak nog uitoefenen. En dan nog de ouders van de toeslagenaffaire. Ook zij schamen zich om in dit land te wonen. Nederlandse burgers wiens leven verwoest is. Eén van hun vertelde dat ze als klein meisje naar Nederland was gekomen. Haar ouders hebben tegen haar gelogen dat Nederland een leuk land is. Er zijn nog veel meer verhalen en die komen eigenlijk best vaak overeen. Het leven is gewoon niet zo leuk meer. 

Er is behoefte om gehoord te worden, kijk naar me, luister naar me, verplaats je in mijn situatie, laat me een bijdrage leveren. Nee, nee, nee en nee, dat doen we niet meer. Het ontbreekt ons niet aan verhalen, maar niemand luistert meer omdat iedereen op is, en depressief, en er gewoon geen zin meer in heeft. We kunnen de mensen erachter niet zien want ze zijn anoniem op Twitter. Zeker als we weten dat we op slechts 1 onderwerp van mening verschillen zal het contact ontaarden in scheldpartijen en steeds vaker bedreigingen. Wat delen 

we wel met elkaar? We leven in een kutland, daar zijn de meeste mensen het wel over eens. Helaas moeten we blijven samenleven. Te midden van alle onzekerheid is ieder mens op zoek naar verbinding. Maar die is niet te vinden want niks mag. Zelfs onder het dikste pantser leeft altijd het verlangen naar een maagverkleining, maar ook dat kan nu niet omdat de zorg overloopt. Een betere toekomst ziet eigenlijk niemand voor zich. De meeste mensen hebben het gevoel dat de beste tijd van hun leven achter zich ligt. Dat is de kiem van ons gezamenlijke verhaal. 

Wat ik zie is de onbereidheid van heel veel mensen, jongeren en ouderen, om mee te helpen aan oplossingen voor problemen die ons allemaal raken. Zoals de coronapandemie en de klimaatverandering. Niemand heeft nog zin om daaraan te denken omdat we in de zoveelste lockdown zitten. We hebben we wat anders aan het hoofd. Daar kun je helemaal niks aan doen. Dat is zo’n beetje het verhaal. In een samenleving met zo’n verhaal kun je moeilijk geloven. 

Dat verhaal maakt Den Haag en een nieuw kabinet is eigenlijk een oud kabinet. Niemand buiten Den Haag is nodig, zij maken de geschiedenis. Later zal men een verhaal van schaamte over ons vertellen. We hadden toch niks in te brengen. We hebben amper invloed uit te oefenen. Een mooi Joods gezegde is echt een mooi gezegde, maar in de praktijk slaat het werkelijk nergens op. Ik wens u allen, waar u zich ook bevindt en hoe uw persoonlijke omstandigheden ook zijn, een gezegend kerstfeest. 

En het is niet erg om gewoon te kunnen zeggen: 2021 was een enorm kutjaar.