Inzending van de heer Sonny Spek
Donderdag heb ik met stijgende verbazing naar het debat rond de aanslagen in Frankrijk en Oostenrijk gekeken. Niet alleen ben ik geschrokken van het niveau van bepaalde Kamerleden, maar ook het gebrek aan urgentiegevoel komt overduidelijk naar voren. De afgelopen weken hebben we veel verschillende politici gezien die over elkaar heen duikelden om aan te geven dat het niet de goede kant opgaat in Nederland met de aanpak van de radicale islam en religieus gemotiveerd geweld.
Dilan ‘Kamervraag’ Yeşilgöz kreeg een podium bij Jinek om haar plasje te doen, Segers probeerde bij OP1 een goede slag te slaan tijdens een debat met Azzedine Karat, Bente Becker sprak vorige week haar afschuw uit over de ondergedoken leraar bij Nieuwsuur en Madeleine van Toorenburg mocht donderdagmorgen bij Goedemorgen Nederland alvast vooruitblikken op het Kamerdebat dat werd gehouden. Samengevat: het Nederlandse beleid rond de politieke islam en salafisme deugt niet en vier maanden voor de verkiezingen moet het allemaal snel anders.
Hoe dichter de verkiezingen komen hoe belangrijker het is om te kijken naar wat de Kamer en het kabinet nu daadwerkelijk doet. We moeten niet kijken naar wat een Dilan of van Toorenburg zegt tegen Farid Azarkan (van splinterpartijtje DENK) over een petitie die is ingediend, we moeten niet kijken naar het verleden van de PvdA en we moeten niet kijken naar hoe Nederland er idealiter uit zou zien. Het enige wat telt is dat er aan het einde van de dag initiatiefvoorstellen, moties en/of wetgeving liggen waarmee we de radicale en politieke islam en religieus extremisme een halt toe kunnen roepen. Is dat het geval? Nee, en dat baart mij – hoe naïef dat ik ben – steeds meer zorgen.
De moties die gisteren werden ingediend waren voor het overgrote deel zwak, infantiel en weinig richtinggevend voor de koers. Henk Krol kwam zelfs na weken van bedenktijd van enkele weken met de volgende motie: verzoekt de regering Nederland weer zo normaal te maken dat de heer Wilders zonder bewaking over straat kan fietsen, mocht hij daar zin in hebben. Waarschijnlijk was hij iets te druk met het opbouwen van zijn eigen partij om in maart genoeg stemmen bijeen te schrapen om nog 4 jaar op het pluche te kunnen zitten, maar ik zou hem willen aanraden vooral te stoppen als dit de beperkte kwaliteit is die je kunt leveren.
Daarna kwam Wilders met zijn sterke analyse van het falende beleid in Nederland en het gebrek aan actie van andere partijen, maar vervolgens komt hij zelf ook niet verder dan moties om uit Schengen te stappen en ons land ‘te de-islamiseren’. Je moet toch na jaren in de Kamer op een gegeven moment als partij ook die inhoudelijke stap verder proberen te zetten? Of is dat teveel gevraagd? De moties die daadwerkelijk iets constructiefs bijdragen kwamen nota bene van de PvdA en SP, waarbij werd gevraagd om het wettelijk mogelijk te maken meer toezicht te kunnen houden op het informeel onderwijs en het opstellen van een plan om de intimidatie van leraren in de klas tegen te gaan. Is dat dan de bevredigende en allesomvattende oplossing?
Nee, maar het is in ieder geval wel een stapje van partijen waarbij je dat minder snel zou verwachten. Er kwamen verder geen moties om de intimiderende Grijze Wolven als organisatie tegen te gaan, er kwamen geen moties om de wetgeving rond de buitenlandse inmenging vanuit het buitenland naar voren te halen en er kwamen geen moties om de komst van buitenlandse imams te verbieden. Waarom voer je dan eigenlijk een debat? Waarom kunnen Frankrijk en Oostenrijk op korte termijn stevige maatregelen aankondigen, maar blijft Nederland als geschrokken konijntje in de koplampen kijken?
Rob Roos stuurde de volgende veelzeggende en symbolische tweet tijdens het debat:
Ik kom nu vast en zeker over als de zure ex-FvD’er, maar welke initiatieven heeft FvD precies ondernomen de afgelopen 4 jaar? Heeft het de uitgangspunten (die overigens erg goed zijn) van de ‘Wet Bescherming Nederlandse Waarden’ daadwerkelijk omgezet in wetgeving? Heeft het iets van stappen gezet om beleid te maken? Theo Hiddema, de sympathieke advocaat die het Nederlandse justitiële apparaat eens flink aan de tand zou voelen, werd gisteren naar het front geroepen en kwam met de volgende moties: …geen.
Geen aansporingen om ‘salafisten uit te roken’ (zijn eigen woorden), geen voorstellen om vervroegd radicale moskeeën en scholen te kunnen sluiten, geen voorstellen om docenten beter te beschermen bij het bespreekbaar maken van gevoelige thema’s en geen concrete aansporing om extra te gaan handhaven op radicalisme in moskeeën binnen het huidige strafrecht. Er kwam overigens wel een filmpje op YouTube.
Het tekent voor mij de wanstaltige houding waarin ‘rechts en nuchter Nederland’ zich momenteel bevindt. Zelfs na een terroristische daad die raakt aan zoveel verschillende facetten van beleid en gevoelige discussies is men nog niet in staat om met constructieve, coherente en zinvolle voorstellen te komen. Ben ik daarin extra teleurgesteld in FvD en de PVV? Jazeker, want zij geven talloze malen aan dat de problematiek rond de radicale islam een topprioriteit is en dan mag je ook verwachten dat hier extra inzet op wordt getoond.
Het eerlijke verhaal is dat ook zij op geen enkele manier iets van waarde proberen om daadwerkelijk stappen te zetten en de invloed van de radicale islam te beperken. Zeg ik daarbij dat veel inhoudelijke voorstellen van deze partijen zouden worden overgenomen? Nee, maar beleid is net als een tafelkleed: je kunt het stukje voor stukje naar je toe trekken. Op dit moment wordt er echter nergens aan getrokken en zit men niet eens aan tafel. Dat doen zij echter zelf.
Op de huidige manier verloochenen alle partijen niet alleen Nederlandse burgers die na de laffe aanslagen snel en gerichte actie verwachten, maar ook alle kwetsbare vrouwen, kinderen en minderheden binnen de islamitische gemeenschap die op dit moment last ondervinden van de toegenomen invloed uit het Midden-Oosten en van islamitisch fundamentalisme. Het parlement begint in toenemende mate haar geloofwaardigheid te verliezen en opereert als een tandeloze tijger. Nee, met deze instelling en politici gaan we de strijd tegen islamitisch radicalisme niet winnen. Wie gaat hier verandering in brengen?
