Geenstijl

Er is wat aan de hand met de voormalige vlijmscherpe journaliste

Nikki Sterkenburg, we kennen en roemen haar als een scherp journaliste die niemand spaarde die ze onder de loep nam en voor haar pen kreeg. Spaarde, want er is iets veranderd. Sinds ze haar focus heeft verlegd van de radicale islam en is gaan promoveren op de groei van extreemrechts (prima onderwerp verder), is ze in de ban van een andere bubbel geraakt. Dat is te zien aan kleine dingetjes. In juni tekende ze bijvoorbeeld het verklikkersmanifest om een meldpunt op te richten waarmee journalisten elkaar kunnen aangeven wegens "racisme”. Dat was al hoogst opvallend. Maar er zijn meer absurde uitingen. Waaronder bovenstaand interview met kruidenvrouwtje David Kenning, de druppel voor dit topic. We nemen u even mee. Niet omdat het kan. Maar omdat het helaas even moet.

Na de onthoofding van Samuel Paty schreef Nikki Sterkenburg een "lesbrief" met islamontkenner Beatrice de Graaf (ChristenUnie), met wie ze tegenwoordig samenwerkt in het project "Ter Info" van de Universiteit Utrecht, zoals we zien tussen de opdrachtgevers op Nikki’s website. In de originele versie van die lesbrief, bedoeld voor leerkrachten in het voortgezet onderwijs, stond letterlijk dat er "een grondrecht is om niet beledigd te worden". Dat is natuurlijk niet waar. Want dat Beatrice de Graaf nog niet onthoofd is door de radicale islam, wil niet zeggen dat ze haar kop goed bij het onderwerp heeft. Ook Sterkenburg kreeg - terecht - heel veel kritiek over zich heen op Twitter, en heeft inmiddels haar eigen brontweets verwijderd. Uit enkele reacties is nog wel een reconstructie te maken (zie bijvoorbeeld hier, of daar en hier). De brief zelf heeft - gelukkig - een aanpassing gehad, maar de veranderingen worden ten onrechte toegeschreven aan "feedback van collega’s en docenten op een eerdere versie, waar nog enkele vragen open bleven". Nee, Nikki & Bea. Er stond totale lulkoek in, en daar werden jullie keihard op gecalled.

Nader onderzoek leert: er is meer. Want over opdrachtgevers gesproken: op haar eigen website (hier maar ff een mirror) staat dat de gemeente Den Haag haar als opdrachtgever voor workshops en trainingen heeft ingehuurd, maar in augustus schreef ze in wederom Vrij Nederland een journalistiek juichartikel over de radicaliseringsaanpak van de gemeente Den Haag. ("Rellen of geen rellen, het gaat écht beter met de Haagse Schilderswijk"). Terwijl de regelmatige onrusten, rellen en de aanwezigheid van radicale moskeeën en predikers toch écht een ander beeld laten zien. En wie geeft er workshops aan de gemeente over radicalisering? Juist. Nikki ‘Dubbele Petten is Dubbel Betaald’ Sterkenburg. Sorry hoor, maar dit riekt echt naar oplichting.

En dan lezen we vandaag dus ook nog een interview van haar hand met slangenolieslingeraar David Kenning...:

Want dat interview is waarom we dit nou eens allemaal onder elkaar zetten. Op Nikki‘s website is te lezen dat ze sinds 1 september niet meer beschikbaar is voor journalistieke klussen. Desalniettemin staat er vandaag op de website van Vrij Nederland een interview van haar hand met David Kenning, de bedenker van de clandestiene "Grijze Campagne" tegen radicalisering, die Eberhard van der Laan verborgen probeerde te houden. Kenning is een kwakzalver, zoals hier uitvoerig geduid, en het was nota bene Nikki Sterkenburg zelf die in 2016 ontdekte dat deze Ierse influencer met zijn bachbloesembazel precies 0 (nul) wetenschappelijke publicaties op zijn naam heeft. Die tweet is... verwijderd.

Sterkenburg schrijft in de inleiding van dat interview dat Kenning "slechts zijdelings als inspirator was betrokken" bij de Grijze Campagne. Terwijl ze op 8 juli in hetzelfde Vrij Nederland schreef: "Alleen betrokkenen waren op de hoogte: Van der Laan zelf, bedenker David Kenning*, directeur Openbare Orde en Veiligheid Ruud IJzelendoorn, een handjevol ambtenaren (onder wie Ait-Taleb) en acteur en ICT’er Saïd J. die de vlogger speelde."* (Screenshot voor wie het niet kan lezen.) Dat klinkt niet als 'zijdelings', dat klinkt als 'kernteam'. Bovendien: Kenning bedacht de campagne, en bleek vervolgens een totale charlatan. De campagne haalde niets uit, wat niet gek is als de “inspirator” een Catweazle is drijft op een kurk van citaten als “We zitten in de psychologische tang van terrorisme en de hysterie van populisme die de nostalgie naar een imaginair verleden omzet in agressief nationalisme, xenofobie en islamo­fobie."

Een journalistieke etalage voor een ambtelijke functie
Ook in dit interview komt niets concreets naar voren over Kennings vermeende expertise: Hij “zou” duizenden video’s hebben gemaakt (we moeten hem maar op z’n woord geloven?) en Sterkenburg liet zich afschepen met een "stapel emails en brieven van professionals uit de politiek, defensie en veiligheidsdiensten [...] waarin hij wordt geroemd om de waarde van zijn werk en zijn inzichten". Sinds wanneer gelden zulke LinkedIn-endorsements van ambtenaren en overheidsdiensten die je facturen betaald hebben (en er dus belang bij hebben om te zeggen dat je heel goed was) als gevalideerde onderbouwingen van wetenschappelijke methodiek? En waarom laat Nikki Sterkenburg zich daarmee afschepen? 

In 2016 bleek al dat Kenning nergens ingeschreven staat in de functies die hij zichzelf toekent. Ook V&J had geen idee. Diezelfde V&J nu bovenaan Nikki’s LinkedIn prijkt, omdat ze sinds 1 september (!) als wetenschappelijk medewerker / analist verbonden is aan het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Fulltime. Helemaal prima hoor, gefeliciteerd met de mooie baan. Maar dat betekent wel dat we *geen enkel* journalistiek artikel over radicaliseringsgerelateerde onderwerpen van haar hand meer serieus kunnen nemen en eigenlijk is het nog erger: journalistieke opdrachtgevers én lezers worden misleid met producties die sterk de suggestie wekken dat er dubbele belangen spelen bij de auteur. Nikki heeft ontdekt dat er meer geld zit in de overheidsroute en het spreek- en workshopmolentje rond (de-) radicaliseringsproblematiek en dat is prima. Maar misbruik dan geen journalistieke platforms waar je mensen in de etalage voor je eigen échte winkel laat turen, zonder dat die mensen weten wat ze in werkelijkheid kopen.