Geenstijl

Niet dat we haar missen of zo.

Kasja Ollongren is ziek en dat is uitermate vervelend voor haar. Maar minister van Binnenlandse Zaken Ollongren is daarom al meer dan een half jaar afwezig zonder dat ze haar functie officieel heeft neergelegd. Terwijl Martin Bosma al regelmatig heeft vragen gesteld over de (on)staatsrechtelijke en (on)grondwettelijke situatie van het aanwijzen van vervangers (Raymond Knops) zonder dat Ollongren zich - al dan niet tijdelijk - als MinBiZa heeft teruggetrokken. Zoals Kamerlid Bosma eind januari al aangaf: we kennen in Nederland geen 'Minister van Neergelegde Werkzaamheden'. Per 1 november ging ze de ziektewet in met complicaties rond een ziekte aan de bijholtes, althans zo werd ons verteld. 

De minister zou in maart weer beginnen, en dat deed ze héél even, lazen we op 11 maart. Maar op 20 maart was ze weer weg, ditmaal vanwege kennelijke bijverschijnsel-aandoeningen aan de luchtwegen en de risico's daarvoor die corona met zich meebrengt. Ondertussen doen de wildste geruchten de ronde over wát ze nou precies mankeert. Daarover hier geen speculatie, want we willen geen nepnieuwsgeruchten de wereld in slingeren (al weten we vrij zeker dat de Stom Jan Meeusen en al die andere parlementaire pilsvogels aan de Nieuwspoorttoog precies weten wat ze mankeert), maar we twijfelen hardop aan de gegeven gronden waarop haar afwezigheid is gebaseerd. 

Sowieso blijft de grondwettelijke vraag staan, zeker nu we in een soort opgevoerde griepcrisis schijnen te verkeren: waar is de minister van Binnenlandse Zaken, waarom hebben we er nu meer dan één terwijl we die tweede - Knops - nooit zien of horen, wie is er precies verantwoordelijk voor wat, en waarom doet Ollongren (die we als mens alle beterschap wensen) gegeven de omstandigheden geen afstand van haar politieke ambt, waarin ze nu volkomen nutteloos is in tijden van crisis, en waarin ze wat ons betreft überhaupt nooit gemist zou worden? Hoe dan ook: we hebben het idee dat we genaaid worden, dat de waarheid ons ontzegd wordt, en dat D'66 het niet zo nauw neemt met de regels voor benoeming en bezetting van een officieel ambt in de hoogste regionen van ons landsbestuur, door iemand die al een half jaar onzichtbaar en incapabel is om dat ambt te dragen en uit te voeren.