Geenstijl

Juf Maja Mischke heeft een boodschap voor de klimaatspijbelaars. Met nuance en van die didactische dingen die leraren altijd doen.

Klimaatspijbelaars, mijn zegen hebben jullie
Ik ben om. Eerst dacht ik nog: die kinderen moeten gewoon naar school en iets nuttigs leren. Maar ach, het is maar een dag. Bovendien vallen er tegenwoordig al zo veel lessen uit, vanwege het lerarentekort en het hoge ziekteverzuim, dat dit er ook nog wel bij kan. (Wat een puinhoop hebben die volwassenen van het onderwijs gemaakt.) En hoezo zouden leerlingen op hun schoolvrije zaterdag naar het Malieveld moeten gaan? Alsof de politici die ze op hun spreekwoordelijke vestje willen spugen op zaterdag werken. Dus van mij mogen alle kinderen, jong en oud, aanstaande donderdag naar Den Haag afreizen om te protesteren “voor het klimaat”. Hoe meer, hoe beter. En niet alleen maar gymnasiasten en zo, maar ook het hele vmbo en mbo graag.

Die scholieren hebben groot gelijk dat er iets moet gebeuren en het is fantastisch dat ze niet lijdzaam af gaan zitten wachten, maar zelf het initiatief nemen en iets DOEN. Dat zal al die ouders en ouderen leren! Hoe halen die het in hun hoofd dat zij, alle schoolgaande kinderen van Nederland, op een toekomst zitten te wachten, waarin de vervuiling alsmaar toeneemt, waarin de aarde te veel is opgewarmd, waarin de CO2-uitstoot de perken te buiten gaat, waarin het waterpeil onhoudbaar is gestegen en waarin de mensheid en alle dieren met uitsterven worden bedreigd. Actie is geboden!

Klimaatspijbelaars worden ze genoemd. Een meisje van tien vond dat een negatief woord, want het was heus niet voor de leuk dat ze wegbleef van school. Het was iets heel serieus. Arm kind. Maar ik begrijp haar wel. 

Als er in mijn tijd social media waren geweest en mijn ouders me niet hadden verboden om mezelf te verdrinken in de Grote Mensen Problemen, dan stond ik nu misschien ook wel met Jesse Klaver op de foto. Zo’n volwassene die heel handig en gelikt politiek en publicitair gewin probeerde te slaan uit mijn diepgevoelde emotie, mijn angst voor de toekomst, waar ik geen raad mee wist en waar mijn ouders geen antwoord op hadden. Ik was destijds bang voor overbevolking, voor de Russen, voor sowieso alle communisten en voor een WOIII, waarin kernwapens de totale vernietiging van menselijk leven zouden bewerkstelligen. Eigenlijk was ik bang voor de wereld; die was zo groot en ik was nog zo klein.

Gelukkig had ik alleen een krant om te lezen. Want als ik daarnaast ook nog eens toegang tot de duizelingwekkende hoeveelheid eenzijdig gekleurde informatie over het klimaat op het huidige internet had gehad, was ik waarschijnlijk ook met een protestbord bij het gemeentehuis van mijn woonplaats gaan zitten. Want wat moet je anders als je tien bent, je gemoed overloopt van de zorgen om de naderende apocalyps en je ouders je niet kunnen geruststellen?

Dus voor dat kleine meisje hoop ik van harte dat er heel veel scholieren naar Den Haag zullen gaan. Dan voelt ze zich hopelijk minder alleen en niet meer zo machteloos. Arm kind.

En voor alle klimaatspijbelaars hoop ik dat ze het niet laten bij hun ene protest, hun one day of fame. Ik verwacht eigenlijk dat het niet alleen blijft bij de ego-strelende selfies en posts en likesen vlogs, een quote bij het (Jeugd)journaal of zelfs een stoel bij Jinek, DWDD of Huys. Ik wil verdomme dat ze ècht iets gaan doen.

Ik wil dat ze hun boterhammen en fruit niet meer weggooien om zich vervolgens vol te proppen met in plastic verpakte chips en croissantjes. Ik wil dat ze hun blikjes en flesjes terugbrengen naar de winkel, met of zonder statiegeld. Ik wil dat ze niet meer op vakantie gaan naar verre oorden met de familieauto of met het vliegtuig. Ik wil dat ze niet meer als kippen zonder kop elke kledingtrend volgen, waardoor hun kleren- en schoenenkasten uitpuilen. Ik wil dat ze niet meer het nieuwste van het nieuwste móeten hebben, terwijl het huidige model nog prima voldoet: telefoon, fiets, scooter, meubel of wat dan ook.

Ik wil dat ze voedsel eten, dat lokaal wordt geproduceerd en van het seizoen is (ja, ook spruitjes en rode kool). Ik wil dat ze niet meer naar McDonald’s, KFC, Domino’s Pizza en al die andere junkfoodketens gaan. Ik wil dat ze niet meer van die troep die getest is op dieren in hun haren en op hun gezicht smeren. En ik wil dat ze geen snippertje papier meer achter zich op de grond laten vallen.

Àls je donderdag gaat klimaatspijbelen om volwassenen op hun verantwoordelijkheid te wijzen, neem dan ook zelf verantwoordelijkheid. Gewoon door je eigen verwende nestenbestaan, je eigen consumentisme (en dat van je ouders) eens kritisch te bekijken en drastisch te veranderen. Met spijbelen, in vertwijfeling blijven hangen en alleen maar tegen een ander aan jammeren kom je nergens. Jullie hebben de toekomst. En de toekomst begint vandaag, niet pas donderdag.

PS. Overweeg ook eens om te spijbelen voor beter onderwijs met hoogopgeleide en goed betaalde mensen als leraar. Die jullie in niet al te grote klassen, zonder al te veel zorgleerlingen, kunnen bijbrengen hoe je omgaat met verschillende inzichten en feiten uit allerlei tegengestelde bronnen en hoe je daaruit je eigen, welgefundeerde mening kunt destilleren. Zodat je je niet nog eens als een kip zonder kop voor de politieke agenda van volwassenen hoeft te laten gebruiken. Goed bezig!