Geenstijl

Beter kunnen = uploaden

Beste redactie,

Toen ik jullie post zag over het opiniestuk van Mart Graef, en het stuk zelf las, dacht ik... dat kan beter.

Hierbij mijn - zeer ironische - antwoord op Dhr Graef. Mochten jullie het wat vinden, doe dan vooral een knip/plak.

Okee (red.)

De verkiezingen zijn voorbij; de gewone mensen hebben gewonnen en de elite heeft verloren. Dat is natuurlijk heel vervelend voor die tweede groep, al hebben ze het er ook wel naar gemaakt. Maar ze zijn natuurlijk wel beter dan een ander. Misschien wil de elite zich terugtrekken in een donker hoekje en zich daar stilhouden, maar eigenlijk hebben ze gewoon medelijden en ondersteuning nodig.

We kunnen ons ook gewoon aanpassen aan de elite en eindelijk eens zoals zij gaan doen. Toegegeven, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De elite zegt niet waar het op staat, zoals: “Als je in tien jaar tijd voor meer dan vijf procent van je totale bevolking aan immigratie hebt, en geen aandacht aan integratie besteedt, verandert per definitie de cultuur van je land.”

De zogenaamde ‘hoogopgeleiden’ hebben er moeite mee zich zo helder uit te drukken, want ze zijn op de universiteit geïndoctrineerd. Gelukkig kunnen we ze makkelijk nadoen. Ook al ben je geen natuurtalent, dogma’s herhalen – of nog beter: in dogma’s geloven – kun je leren. Daarvoor is geen dure cursus nodig – al zal je er wel minstens vijf per jaar moeten nemen, anders krijgen ze door dat je niet één van hen bent; cursussen zijn tenslotte een populaire tijdsbesteding van de elite. Hierbij enkele aanwijzingen om voor elitair te kunnen doorgaan.

Je moet om te beginnen het twijfelen afleren. Twijfel is alleen maar een excuus om fouten te voorkomen. De elite weet echt wel hoe ze kunnen doen alsof ze deugen. Mocht een beslissing verkeerd uitpakken, dan is er altijd wel iemand die we daarvan de schuld kunnen geven. Dat kunnen degenen zijn die ons verkeerd hebben geadviseerd (vergeet niet: altijd minstens vijf adviesraden instellen voor je een beslissing neemt, zo heb je genoeg zondebokken!), degenen die ons niet op tijd hebben gewaarschuwd (vergeet niet om hun brieven en emails te vernietigen!), degenen die ons hebben tegengewerkt (noem ze gewoon racisten, dan heb je altijd gelijk) of degenen die van een perfect plan een puinzooi hebben gemaakt (ook de schuld van de racisten). Als er echt geen schuldigen te vinden zijn buiten onszelf... haha, wat lollig. Natuurlijk kunnen we wel een schuldige vinden buiten onszelf; wij zijn de elite, wij zijn perfect!

Verder is het nutteloos om je af te vragen hoe de samenleving precies in elkaar zit: daar hebben we niets aan. De meeste dingen zijn veel ingewikkelder dan zo op het eerste gezicht het geval lijkt, en als je dat allemaal zou moeten uitzoeken leidt dat uiteindelijk alleen maar tot genuanceerde oordeelsvorming. Dat levert weer onduidelijkheid op – moet je je toch voorstellen dat die 2,3 miljoen PVV-stemmers misschien een punt zouden hebben! – en daar houdt de elite niet van. Dat betekent niet dat wij geen vragen mogen stellen. Integendeel, het is juist heel goed om kritische vragen te stellen (maar alleen aan mensen die ons niet aanstaan; de elite is tenslotte betrouwbaar, dus waarom zouden we daar kritisch op zijn?), bijvoorbeeld over wie er de schuld van zijn (Wilders en de racisten) dat er van alles misgaat (onthoudt, het ligt niet aan de partijen die de afgelopen tien jaar aan de macht waren in Nederland; VVD, PvdA, D66, CDA, CU). In zulke gevallen gaat het om een zeer serieuze zaak, want het antwoord is van groot belang. Hoe weten we anders tenslotte wie we als racist weg moeten zetten?

Het grootste probleem van de elite is dat zij de neiging heeft nergens over na te denken. Men vraagt zich bijvoorbeeld niet af of een bepaald beleidsvoorstel uitvoerbaar is (denk aan de stikstofregeling) dan wel ongewenste neveneffecten kan hebben (denk aan de toeslagenaffaire), want dat boeit onder de elite helemaal niemand, en of het de gewone mensen wat boeit, maakt ons niet uit. Wetenschappers willen graag alles doorrekenen en in getalletjes vastleggen, maar als die niet goed uitkomen, negeren we het gewoon lekker. Bovendien is wetenschap ook maar een mening, dus als we het er niet mee eens zijn, dan zetten we de wetenschappers lekker onder druk om zeker te weten dat deze keer het juiste resultaat eruit komt. En in het ergste geval kunnen we het vervelende rapport natuurlijk ook nog onderin een la opbergen (nietwaar, Rutger Groot Wassink?). De elite gebruikt gewoon hun moreel kompas – of wat er voor door moet gaan. Die hebben de waarheid niet nodig.

Echter er zijn wel dingen die je nog moet leren om echt elitair te worden. Verontwaardiging bijvoorbeeld. Alles wat niet bevalt dient te worden opgevat als een persoonlijke belediging. Daarbij is de aard van de misstand (discriminatie, populisme, de toon), de mate waarin we daar zelf last van hebben, en of het überhaupt echt is, van geen enkel belang. Wij hebben immers het volste recht om ons over wat dan ook ontzettend kwaad te maken. En oplossingen interesseren ons niet. Dan zijn we ons verdienmodel kwijt – want vergeet niet, beledigd zijn is een hele goede manier om makkelijk subsidie te krijgen.

Zoals bekend is het volume van de onderbuik veel groter dan de inhoud van de hersenpan. Het is dan ook geen wonder dat het gezonde verstand bij de elite, dat in dit kleine kuipje opgesloten zit, wat minder goed functioneert. In plaats hiervan gebruikt de elite de deugfactor, een maatstaf voor hoe betrokken zij lijken te zijn bij allerlei vraagstukken. De deugfactor zegt ons dat het helemaal niet nodig is ingewikkelde kwesties (klimaatverandering, immigratie, de tolerantieparadox (dat wil zeggen, moet je tolerant zijn voor mensen die intolerant zijn?), Europa) tot op het bot te ontrafelen en vervolgens zinnige regels op te stellen waar normale mensen niet onnodig last van hebben. Wij weten immers ook zo wel dat het verbieden van plastic rietjes een grotere deugfactor heeft dan het vervangen van kolencentrales door nucleaire energie. Dat voelen we aan onze Starbucks-cappuccino op sojabasis.

Tot slot is het goed te onthouden dat het een wijdverbreide misvatting is dat men verstand zou moeten hebben van zaken waarover men een mening heeft. In een democratie is alleen onze mening belangrijk, ongeacht de vraag of we ons in de achtergronden hebben verdiept. Waarom zou je een mening trouwens moeten onderbouwen met feiten? Wanneer wij commentaar geven op de gang van zaken gaat het immers niet om de ‘waarheid’, want die hebben we al in pacht. Mocht de een of andere wijsneus vragen waar onze beweringen dan wel op gebaseerd zijn, dan kunnen we hem altijd als racist wegzetten, want iedereen weet toch al wel dat wij gelijk hebben.

Met deze richtlijnen moet een heel eind te komen zijn. Het gewone volk kan nu net doen of ze bestaat uit elitaire sociologen en zich ongemerkt in de grachtengordel begeven. Dan kunnen ze vanaf daar de elite uit hun posities werken en zo de macht weer in de handen van het volk leggen. En dan maken zij wel weer uit wat normaal is.