Geenstijl

Sja, we moeten tóch ff Jeanine Hennis te hulp schieten, want die gladde viezerik van een Lodewijk Asscher probeert het aandeel van zijn eigen PvdA in de dood van de twee mortiermilitairen in zijn geheel op de vvd coalitiegenoot te dumpen.

Sure, de fouten die Defensie in Mali maak(te) zijn inderdaad zwaar genoeg om Hennis daarvoor op te laten stappen, daar heeft Asscher gelijk in. Maar zijn uitspraak is ook een geslepen truukje om de mediameute bij de PvdA weg te sturen. Terwijl de Mali-missie een onvervalst Projectje van de Arbeiderspartij was. Mali was een restauratieproject voor de internationale betrekkingen, die geknakt waren na het Nederlandse vertrek uit Uruzgan. Daar lieten Wouter Bos en Bert Koenders in 2010 het laatste kabinet-Balkenende over vallen. "Niet doen, Bert", zei JPB. "Jawel", zei Bertje, "Lekker puh." De PvdA verzette zich vervolgens ook nog fel tegen de zinloze Kunduzmissie waarmee Jolande Sap de stekker uit zichzelf trok. Maar daarna waren er toch internationale politieke reparaties nodig, alsook lokale ego's die gestreeld moesten worden. Daar diende de Mali-missie zich aan. Of liever gezegd, daar was PvdA-prominent Bert Koenders die in 2013 als VN-gezant in Mali was aangespoeld (!) en een kans zag om de door hem & Wouter veroorzaakte internationale Uruzganschade te repareren: "Hallo MinBuZa Timmerfrans (PvdA), Negerkoning Koenders hier. Stuur eens wat Apaches naar Mali/Malí." Opvallend detail: de man die een kabinet liet vallen over Uruzgan, was een jaar eerder, in 2009, al aan het lobbyen voor een Mali-missie.

En aldus geschiedde, want de Partij van de Afrikaantjes gaat altijd dolgraag naar Het Donkere Continent. Ook als Onze Jongens daar op moslims moeten schieten, want wie weet drijft het weer wat stemvee deze kant uit. De Mali-missie werd aldus in november 2013 bekendgemaakt, een maand nadat 90 procent (!!) van het Defensiepersoneel liet weten geen vertrouwen in MinDef Hennis te hebben.

Met slecht materieel, krakkemikkige koffiemachines en zonder duidelijk doel gingen een paar honderd militairen en een paar Apaches begin 2014 naar Afrika. Waarom? Geen idee. "Wat we wel weten", schreven we destijds, "Is dat het geen machtsgeile politici met stropdassen zijn die in bodybags terug gaan komen." Dat soort lui doen alleen de marketing voor de missie.

Wat we in oktober 2013 al voorspelden, gebeurt in september 2014: Koenders volgt Timmerfrans op als MinBuZa nadat Franske zich via de VN Veiligheidsraad huilend een weg naar Brussel heeft gebluft. Valk voor Koenders' terugkeer, tekent Timmerfrans nog snel voor een nieuwe Afghanistanmissie waar Uruzgan-afhaker Koenders natuurlijk nooit zijn krabbel onder had kunnen zetten. 

Met de missie in Mali gaat het ondertussen steeds slechter. De internationale jihad laat zich moeilijk remmen, zeker met matig materiaal. In maart 2015 sneuvelen twee militairen bij een Apache-crash. Oorzaak: een technisch mankement. In november van dat jaar is de grote gijzelingsactie in Bamako: 27 doden. En ondertussen werden meer Malinese mannen in de strijdbare leeftijd door onszelf ingevlogen naar het land. In juli 2016 gebeurt het fatale ongeluk met de mortiergranaat waarbij Henry Hoving en Kevin Roggeveld het leven laten. Net als met de gecrashte Apache gaat het om "materiaalpech". In dezelfde maand schrijft Follow the Money dat militaire levens in gevaar zijn door Defensie-tekorten, met een pijnlijke follow-up waaruit blijkt dat niemand weet wat er in Mali bereikt kan of moet worden, en hoe dan.

'Niet iedereen heeft een eigen helm nodig', is het verweer van Hennis, waarop militairen in Mali zich openlijk beginnen te roeren, tegen het muiten aan. En dan komt, weer een jaar later, eindelijk het OVV-rapport over Hoving en Roggeveld. Dood door schuld, is waar het op neerkomt, en de druk op Hennis om op te stappen wordt spoorslags groter dan ooit. En dat is allemaal het gevolg van het Afrikaanse prestigeproject van de PvdA - de partij die nu de druk op Hennis opvoert om in het zwaard te vallen.

Betekent dit dat Hennis niet hoeft af te treden? Natuurlijk niet. Nien blijft politiek verantwoordelijk, en ooit was die verantwoordelijkheid nog iets waard. Als in: als er grove, nalatige fouten worden gemaakt - zoals militairen die om het leven komen door ondeugdelijke mortiergranaten - dient de verantwoordelijk politicus zijn/haar verantwoordelijkheid te nemen. Anders hoef je nooit meer iemand te vervangen, en kunnen ze altijd doen, laten of liegen waar ze zin in hebben. Iets wat we bij de vvd in toenemende mate hebben zien toenemen.

Maar vergeet niet dat het de Partij van de Asscher was die het ‘Mali’ in ‘maligne’ stopte. Het was net zo goed hun opportunisme dat daar militairen sneuvelen, als Hennis’ incompetentie om het leger (-materieel) functioneel en veilig te houden.