Geenstijl

Zo, levert de enige NPO-show met een bestaansrecht na hun repo van vorig jaar over Draghi's geldpers die 80 miljard euro per maand bijdrukt (nu slechts 60 miljard), weer een de-moeite-waardje af. Ditmaal over het project dat van begin af aan bedoeld was om het Europese continent tot een politieke unie te dwingen: de euro. NRC-journo Maarten Schinkel toog naar de zwakste schakel van de Eurozone, Italië, om eens te peilen hoe die Alpenturken er zelf eigenlijk over denken. Onderstaand vatten we het eventjes samen, maar er lijken twee vuistregeltjes uit te destilleren: landen waarvan de mannen bekend staan als goede dansers en minnaars kunnen niet omgaan geld, want voor hen is schuld slechts een emotie, en de elite van het calvinistische Noorden is inmiddels te post-cultureel om dat te erkennen. 

Ten eerste is Italië natuurlijk net als België geen echt land, en teert het Zuiden op het Noorden. Daar heeft de invoering van de euro weinig verandering in gebracht. Italië staat op plaats 44 onder Kazachstan en Azerbaijan van 's werelds best concurrerende landen, sinds de invoering van de euro daalde de Italiaanse industriële productie met 20% en was de economische groei een mager gemiddelde van 0.2% per jaar, tegenover 1% in andere eurolanden. Schinkel vat het samen met: "Je hoort bijna hoe de eurozone uit elkaar scheurt".

Zo'n vijf jaar terug zei ECB-stamhoofd Draghi: “Within our mandate, the ECB is ready to do whatever it takes to preserve the euro. And believe me, it will be enough.” Dat komt tot nu toe neer op zo'n 1.2 biljoen euro (€1.200.000.000.000). 

Maar het mag niet baten. De Italiaanse economie blijkt niet vooruit te branden. Een oudgediende Italiaanse arbeiders legt het wellicht kernachtig uit aan Schinkel: "Italianen willen veel geld verdienen maar niet veel werken." En ja, mocht dat inderdaad zo zijn, dan donderstraalt heel je systeem natuurlijk vrij snel ineen. 

Schinkel duidt: "Italiaanse centrale banken lenen aan bedrijven. Bedrijven kunnen dit niet terug betalen. Banken komen hierdoor in de problemen. Er ontstaan bank runs. De rente op Italiaanse leningen stijgt door deze onzekerheid, waardoor het land nog meer in de problemen raakt." En in die cyclus blijft Italië bij de ECB aankloppen voor hulp, waar ze inmiddels ook wel genoeg hebben van hun Frankenstein.

Italiaanse MacroGeo denktanker Mario Fabri denkt dat de euro inderdaad zal klappen, maar dat dit door de Duitse publieke opinie zal komen. Uiteindelijk valt gewoon niet langer te verkopen dat Duitsers moeten lappen om die fiscaal onzindelijke spaghettivreters overeind te houden. 

Maar goed, stel, het klapt, wat dan? Nederland heeft 102 miljard euro aan tegoeden uit staan (geen zorgen, Baudet zit er bovenop). Duitsland heeft 852 miljard uit staan. Krijgen crediterende landen dit ooit terug? 

Nein, zegt Hans Werner Sinn, oud-president van het IfO-instituut. Hoe dan ook kunnen we naar dit geld fluiten. Er is immers geen enkele incentive voor terugbetaling. Het is een renteloze 'lening' zonder due date. Met een intacte eurozone krijg je het niet terug, en na een val ook niet. Doei geld!

Maar, stel, wat is het alternatief? Duitse Professor economie en eurocriticus Markus Kerber stelt voor dat WE nu al samen met de Duitsers een nieuwe munt oprichten: de Guldenmark. Bedrijven en individuen zouden vervolgens zelf mogen kiezen in welke van deze twee concurrerende munten zij zaken wensen te doen. 

Een innige samenwerking met de Duitsers. Nou, als dat een keertje vrijwillig gebeurt is het misschien best leuk en krijgt je opa misschien z'n fiets nog terug ook. 

Maar goed, we hebben het nu wel de hele tijd over Italianen, de Grieken en Spanjaarden zijn ook geen lieverdjes. Een ding is zeker, de huidige euro waarbij de geldpers fundamentele fiscale cultuurverschillen weg probeert te printen, is ten dode opgeschreven.

Dan toch maar de Bitcoin?