Het wordt vanzelf weer 4 mei

7 oktober 2023, zoals er ook 7 oktober 2022 was, en 7 oktober 2021 en al die andere 7 oktobers, met vorig jaar op 7 oktober: raketaanval op Israël, Hamas-terroristen over de grens. Omdat we hier op GS onomwonden waar- en werkelijkheid (en videobeelden) laten zien val je met de neus in de boter, in de gruwelijkheden, in de ellende en de waanzin, met vrouwen die bebloed en met omgeknakte benen in pick-ups worden gesmeten, omaatjes die in golfkarretjes door het spookhuis worden geparadeerd, geliefden die uit elkaar worden getrokken en door lachengierenbrullende beesten naar de hel worden vervoerd, raketwerpers door voorruiten van nietsvermoedende automobilisten, kinderen die overhoop worden geschoten, feestgangers die zo erg worden toegetakeld dat het vluchthok wel lijkt op een pan pastasaus, doodsbange mensen die in en uit Dixi's worden geschoten, smekende meiden die in koelen bloede worden geëxecuteerd en dat zijn dan nog maar de 'normale' verhalen. Vrouwen verkracht en verminkt, onthoofdingen, brandstichtingen met vernietigend resultaat, een kwispelende hond (!) die zonder pardon wordt afgeknald, jubelende en Allah prijzende terroristen sleurend en sjorrend met soldatenlichamen, alsof het vuilniszakken zijn.

En nu, een jaar verder, gaan de volgevreten natuurwijngrieten aangespoord door Antifa-engbekken en andersoortig gajes de stationnetjes in vóór Hamas. Figuren die zijn opgegroeid in Amsterdam-Zuid, of daar in ieder geval wonen, lekker veilig, en géén idee hebben hoe het is om te wonen tussen landen met milities waarbij een van de belangrijkste doelen toch is: joden afmaken. 80 jaar lang knikten we plechtig Nie Wieder, en nu zitten we in deze maffe maatschappijcultus waarin UvA-studentjes liedjes zingen over joden, deze joden zich hartstikke onveilig voelen in eigen stad, allerlei randfiguren op pleinen en stations staan te toeteren dat 7 oktober helemaal niet zo erg was én in het allerduisterste hoekje van de hel zit klimaatactivistisch LHBTI-links From the River to the Sea salonfähig te maken, steeds ietsje meer en steeds ietsje verder, als het even kan in een column in de Volkskrant - grappig genoeg zijn dat precies de lui die in die islamitische doodscultus als eerste van het dak gestraald worden. 

7 oktober, de reacties. Hebben we nog een beetje fatsoen hiero? Nou, we hebben de lijder van Hezbollah Nederland, Stephan van Baarle, die heel dapper (reacties uit) schrijft: "Vandaag hekel ik het wegkijken van de Israëlische oorlogsmisdaden in de politiek." Nee lul, niet vandaag. We hebben Frans Timmermans, die twee tweetjes normaal doet en dan drie tweetjes decorum verliest: JA MAARRRRRR ISRAËL IS OOK WEL ÉRG STOM. Rob Jetten, die in een door zijn mediateam zorgvuldig uitgedacht stukje politieke prietpraat zieltjes probeert te winnen op LinkedIn (!). We zijn een beschaafde maatschappij, een gaaf land, goed volk en weldenkende mensen, maar het vernislaagje is (zelfs vandaag) wel heel erg dun - van de UvA-grietjes, tot deze politici, tot cartoonisten, tot media, tot de stad, tot de wijk, tot "mensenrechtenorganisaties", tot burgemeesters, tot wandelaars, tot televisiesterren. Want ja. "De joden hebben er wel een beetje om gevraagd."

jaar later

Het begon in Liveblog I op zaterdag 7 oktober om 06:55. In welke het eindigt? Wie zal het zeggen. Hamas' gehele door Iran betaalde orgie van geweld ziet u hier. En sindsdien lijkt het leven daar voor niemand - Israeli en Palestijn - nog op 6 oktober. Ook voor joden in het Westen niet. Maar laten we, zelfs vandaag, ook niet blind zijn voor het soms ondraaglijke leed aan Palestijnse zijde. Is die laatste zin een makkelijke boodschap? Nee, en daarom staat-ie er, met specifiek die hyperlink.

Het is wel wat het is

Je moet natuurlijk een flinke plaat voor je kop hebben als je het in je bolle harses haalt om uitgerekend op 7 oktober tegen Israël te gaan demonstreren - of je hebt thuis naast je op de bank een of andere totaaldrol die je geen enkele morele en ethische weerstand geeft waardoor je denkt dat je vecht voor de goede zaak, of je zit zó met je kop vast in het konijnenhol dat er geen uitgang meer is, of je bent gewoon knettergek. 8 oktober, weer een dag enzo. Pure provocatie van totale clowns: voor een deel beroepsquerulanten, rare extreemlinkse figuren, krakers, ongedouchte Spanjolen en voor een deel UvA-grieten die tussen het drinken van natuurwijn door iets te veel geloven in de flyers van GroenLinks. Havermelk-antisemitisme. Er is ook NIKS te winnen, maar alles te verliezen: sympathie, begrip. Het doet niemand goed, behalve de egootjes van de schreeuwers zelf: goh nou kijk eens ons dapper deugen. Applaus hoor. Enfin, nu moet DILAN YESILGÖZ van de vvd (!) ons gaan uitleggen waaróm die schrale lui uitgerekend op 7 oktober in die stationsgebouwen gaan blèren. Antisemitisme. "Het is wel wat het is. Laten we eerlijk zijn." En de NS stond erbij. En de NS keek ernaar. En de trein vertrok naar het oosten.

Een interview in Het StamCafé

Mijn onvoorwaardelijke liefde voor Tel Aviv, waar ik woonde toen het nog een zonnige oostblokdump was met een krankzinnige inflatie, gore koffie, vies eten en heel veel mooie meisjes, heb ik al vaak luidruchtig verkondigd: hier, hier, hier en hier. Maar deze Soep gaat voor de verandering eens niet over mij maar over onze man in Tel Aviv: fotograaf-chroniqueur Thomas Schlijper (48), die als een hedendaagse Ed van der Elsken het dagelijks leven in de Israëlische metropool vastlegt, met opvallend veel kiekjes van beeldschone, bevallige en aanstootgevende meisjes. Waarvoor hulde!

Gezellig

Hoe zit het eigenlijk met die 'nationale staking' op 7 oktober? Nou, die lijkt niet echt van de grond te komen. De grootste aankondiging op Instagram kreeg een magere 2400 likes en wij vragen ons ten zeerste af hoeveel van die 2400 daadwerkelijk een werkgever hebben. Nee, ze gooien het over een andere boeg! Ze laten 7 oktober lekker voor wat het is gaan weer eens de stations bezetten. Op zeker 13 Nederlandse stations wordt een sit-in gehouden tegen "een jaar genocide" en vooral tegen het bestaan van Israël. Omstreeks 18:00, een jaar nadat ze in Israël zo ongeveer toekwamen aan het tellen van de door Hamas verminkte lichamen. Uiteraard is Asha ten Broeke, de grootmoefti van regressief links, ook van de partij. Die is trouwens nijdig over de pro-Israël-demo die op 7 oktober op de Dam wordt gehouden (en waardoor de pro-pallies naar de stations moeten uitwijken), en lijkt nog even te willen benadrukken dat de 1200 Israëlische doden echt een stuk minder erg zijn. Deelnemers aan de Israëldemo die na 18:00 de trein naar huis willen pakken, kunnen op Amsterdam Centraal direct geconfronteerd worden met de intifadajugend. In Amsterdam begint de sit-in namelijk speciaal een half uurtje later. Dat kan alleen maar goed gaan.

Hele normale eis

Bijna een jaar geleden werden 364 nietsvermoedende festivalgangers op de Supernova  Sukkot Gathering bij Re'im afgeslacht door Hamas. De paraglidende terroristen werden aanvankelijk aangezien voor een stunt van de organisatie van het evenement. Tot de kogels begonnen te vliegen. Vrouwen werden verkracht en geëxecuteerd. Nog eens 40 bezoekers van het festival werden gegijzeld. Ter nagedachtenis aan de verschrikkelijke gebeurtenissen is de documentaire We Will Dance Again gemaakt, deze wordt onder andere uitgezonden bij de BBC. Om de docu aan de Britten te verkopen moest er wel aan een bizarre voorwaarde worden voldaan: de paraglidende aanstichters van de slachtpartij mogen in de film niet worden aangeduid als 'terroristen' (originele interview daarrr).

Hier kunnen we heel veel woorden aan vuil maken. Maar de voornaamste gedachte is: wie de FUCK kijkt met droge ogen naar deze film, een minute-by-minute reconstructie van de massamoord vol afschuwelijke beelden gemaakt door ooggetuigen én GoPro-beelden van Hamas, en durft dan deze eis te stellen? Of we alsjeblieft wel even willen onthouden dat het hier gaat om onderdrukte vrijheidsstrijders. Waanzin. Aan de eis is door de makers voldaan, want dat leek ze beter dan de film helemaal niet te laten vertonen bij de BBC.

Of de film binnenkort ook in Nederland te zien is, is nog niet bekend.

Sterk

De meeste podcasters die in het vorige decennium uitgroeiden tot (semi-)sterren transformeerden sindsdien tot knettergekke konijnenholbewoners, maar één van hen biedt moedig weerstand. Als er een WK Redeneren was zou Sam Harris 'm ongetwijfeld winnen, dus wanneer hij zijn mond opentrekt, luisteren we graag. Vandaag is hij te gast in de Call me Back podcast, waar Douglas Murray vorige week terugblikte op het (bijna) jaar na 7 oktober. Vanuit een iets ander perspectief doet Harris deze week hetzelfde. Over een ongemakkelijk asymmetrie: 

"Als de Palestijnen hun wapens hadden neergelegd en zich vreedzaam hadden opgesteld, was er decennia geleden al een tweestatenoplossing geweest. Als de Israëli’s hun wapens hadden neergelegd en zich vreedzaam hadden opgesteld, had er een genocide plaatsgevonden."

Hele gesprek hieronder (verplicht huiswerk).

Want wat was er ook alweer op die dag...

Lege stoeltjes in de collegezaal voor de opleidingen genderstudies op 7 oktober. Op sociale media wordt namelijk opgeroepen tot een nationale staking. Een mooi initiatief om de Israelische slachtoffers van Ham... OH NEE. Het is een protestactie tegen 'een jaar genocide' door ISRAHELL. 7 oktober betekent voor de pro-Palestijnse jongeren het begin van de Israëlische militaire operaties in Gaza, uiteraard wordt er in de aankondiging met geen woord gerept over wat er nog meer gebeurde op die dag. Overigens wordt in de comments door ene 'Anouk' een interessante vraag gesteld over de protestacties. "Ik vraag me wel serieus af of we deze demonstraties niet eenn tandje moeten intensiveren. We protesteren al bijna een jaar en precies niks is veranderd. Moeten we niet gewoon alle ruiten van Israel-sympathising bedrijven ingooien ofzo?"

Verder roept het bericht op tot "geen consumptie" op 7 oktober. Dat wordt dus een dag van tegenvallende verkoopcijfers voor Monster Energy. Of de consumptie van Hamas-progaganda op de bewuste dag ook wordt gestopt, is onduidelijk.

Geen leuke tijd

Douglas Murray pakte direct na 7 oktober het vliegtuig naar Israël en groeide sindsdien uit tot de meest erudiete verdediger van het land, dat zo nu en dan best een erudiete verdediger kan gebruiken. In deze aflevering van de Call me Back-podcast (duur: iets meer dan een uur) reflecteert Murray op het afgelopen, godsonmogelijk deprimerende jaar. Wat u ook van de gruweltocht in Gaza vindt, dit is een bijzonder waardevol perspectief om te begrijpen wat er (nog steeds) gebeurt in de regio. Met: traantjes bij Murray himself.

Een zoveelste inkijk in de gruwelijkheden van Hamas

Israël heeft beelden gedeeld van de ontvoering van 5 Israëlische vrouwen op 7 oktober door terroristen van Hamas. Het gaat om Liri Albag, Karina Ariev, Agam Berger, Daniela Gilboa en Naama Levy. Allen waren in dienst van de IDF en worden nog altijd vastgehouden in Gaza. De beelden zouden zijn vrijgegeven op verzoek van de families van de vrouwen.

De camera vangt ook wederom een glimp op van de seksuele aard van het geweld van Hamas op de bewuste dag. Terwijl de vrouwen bebloed op de grond zitten, worden dingen geroepen als "dit zijn de vrouwen die zwanger kunnen raken" en wordt een van hen "so beautiful" genoemd. Je maag draait om.

De vrouwen zitten inmiddels al 8 maanden gevangen in Gaza.

Update: Meerdere bronnen trekken de juistheid van de ondertiteling in twijfel en er lijkt sowieso niet van "zwanger" gesproken te worden. Het zou niet de eerste keer zijn dat Israëls staatsaccounts - die niet militair gerund wordt - fouten van dit kaliber maken.