Je moet kiezen, OOR of Dabiq (dan maar Dabiq)

Van alle genres, en dan tellen we wraakporno en onthoofdingsfilmpjes mee, is de festivalrecensie misschien wel onze minst favoriete, maar het is wel een belangrijk cultureel fenomeen, want na ieder binnenlands festival van enige statuur pakken de dagbladen er flink mee uit. Elke keer weer hetzelfde soort prullariaproza van vadsige volwassen mankinderen met hangtietjes en een bucket hat, die er niet voor terugdeinzen volkomen debiele dingen als 'liedjesplaat' op te schrijven. (Maar ja, wat weten wij nou weer, wij schrijven ook maar zinnenartikelen voor een contentwebsite). Heel leuk dat je van je werk je hobby hebt gemaakt maar misschien kun je nu het je werk is stoppen het als een hobby te benaderen. Afijn, het malle van dit verschijnsel is natuurlijk dat festivals helemaal niet leuk zijn om over te lezen als je er niet was, en dat het niets toevoegt om erover te lezen als je er wel was, niet in de laatste plaats omdat de hyperparticuliere beslommeringen van de gemiddelde popjournalist weinig tot niets zeggen over hoe gewone mensen die ergens komen om een leuke tijd te hebben het hebben beleefd. De festivalrecensie is even zinloos als de winkelcentrumrecensie; dat de eerste wel geschreven en gepubliceerd wordt en de tweede niet heeft meer te maken met de auteurs dan met (theoretische) lezers. 

Hoe dan ook, we zoomen even in op Trouw, de Volkskrant en NRC, die alle drie een "verslaggever" naar Down the Rabbit Hole stuurden, te beginnen bij de eerste alinea's, van oudsher hét moment om de lezer, zoals ze dat op de HBO-opleiding journalistiek zeggen, het verhaal in te trekken.

Mooi en goed

Ja je kunt wel voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten maar dan krijg je dus hele schrale diversiteit en inclusie in plaats van de sierlijke, geavanceerde diversiteit en inclusie waar onze overheidsdiensten inmiddels om bekend staan. Het kost nou eenmaal geld om kunstwerken te verwijderen omdat er anders onrust zou ontstaan, zoals bij de SVB gebeurde. Bij die tent zijn ze verantwoordelijk voor de uitbetaling van kinderbijslag, AOW en PGB (zo'n 62 miljard per jaar) en dat kun je natuurlijk niet met een schoon geweten doen wanneer er op de gang een 'sculptuur van een mannelijk bovenlichaam dat deels bestaat uit een robotische arm, tentakels en een vogel op zijn kruisgedeelte' hangt. En ook deze gore racistische platenhoes van The Hokum Boys werd gelukkig verwijderd:

Afijn al met al best een schrijnend beeld dat in een stuk van de T naar voren komt. Eerder bleek D&I op ministeries ook al niet uitsluitend spotgoedkoop en nu wordt er bij de uitvoeringsdiensten dit jaar ook 2,5 miljoen door het paradeputje te worden gespoeld. De Raad voor de Rechtspraak, bekend van hardnekkig rassendenken en af en toe een lynchpartij, rost er ruim 5 ton doorheen. TNO doet iets met wetenschap maar klaarblijkelijk niet genoeg met wijven en dus is een hersteloperatie uit de grond gestampt twv 250 duizend euro. En dan is er dus nog de SVB, die 3,4 ton uitgeeft. Daarvan wordt onder andere een maandsalaris van circa zevenduizend opgehoest voor een coördinator, die zowel denker als doener is en in staat is om 'vraagstukken vanuit verschillende perspectieven integraal aan te vliegen' (in tegenstelling tot mensen die vraagstukken bijvoorbeeld vanuit een enkel perspectief integraal aanvliegen, of zij die vraagstukken wel vanuit verschillende perspectieven aanvliegen, maar dan weer niet integraal. Dat zijn sukkels en die moeten dood). Tamelijk unieke capaciteiten waar wij in ieder geval niet over beschikken. Voorts resulteert het in een prachtige podcast als onderstaande, waarin drie ingewijden vertellen wat er stom is aan Geert Wilders en Johan Derksen, en waaruit blijkt dat één van de presentatoren geen sociale media heeft maar wel de godganse dag het intranet zit te refreshen (GA EENS WERKEN IDIOOT!!1!).

Life is better when you laugh together!

Hoor eens het was natuurlijk tamelijk mal toen comedyclub Boom Chicago begin dit jaar plots twee (uitverkochte) shows van de Israëlische komiek Yohay Sponder cancelde, nadat er was geklaagd over zijn grappen, die soms grof zijn en door sommige mensen als beledigend kunnen worden ervaren. Trek die lijn lang genoeg door en Theo Maassen, Hans Teeuwen en zelfs Jack (godvergeten) Spijkerman kunnen nooit meer ergens optreden, maar goed, van theaters kun je klaarblijkelijk niet verwachten dat ze consequent zijn. Ook elders in de stad wilde niemand Sponder meer programmeren en zoals dat wel vaker gaat bij Joden moest hij dus uitwijken naar Amstelveen. Boom Chicago kwam ondertussen met een statement waarin het volgende werd beloofd: 

"Om van deze ervaring te leren, organiseren we in het voorjaar een open bijeenkomst in Boom Chicago over comedy in 2025. Uiteenlopende meningen zijn welkom en we gaan werken aan begrip voor elkaars standpunten zonder die te verbieden of te cancellen. En daarbij mag vaak en hard gelachen worden, want waar we bij Boom Chicago altijd voor staan: life is better when you laugh together (Live, love, laugh, GeenStijl)." 

Goed, het voorjaar verstreek, de open bijeenkomst kwam er niet, en dus mailden wij BC hoe en wat. "Inmiddels is dit opgepakt door Kunsten'92 en verwijs ik je graag naar: Amsterdam Fringe x NTF PRO, donderdag 4 september, 13.30-15.00u, Frascati 4." Dat is: een beetje gek, want Kunsten'92 is niet Boom Chicago, maar een club die opkomt 'voor de belangen van kunst, cultuur, erfgoed en de creatieve sector'. En NTF PRO is niet het comedyfestival dat momenteel plaatsvindt in Boom Chicago, maar een landelijk congres voor theaterprofessionals. Deze bijeenkomst is dan ook niet in Boom Chicago, maar in Frascati, een goeie anderhalve kilometer verderop. In het panel zit niet alleen niemand van Boom Chicago, maar is ook geen comedian of cabaretier te bekennen. In plaats daarvan schuiven aan: Eve Hopkins, artistiek directeur/bestuurder Theater Bellevue (weigerde Sponder), Mirte Hartland, programmacoördinator Theater Bellevue, Jolanda Spoel, directeur Bijlmer Parktheater, Jeroen Bartelse, algemeen directeur TivoliVredenburg. 

De bijeenkomst, die dus zou gaan over comedy in 2025, heet ineens 'Door het mijnenveld: positie kiezen als theater' en heeft dus niets meer van doen met comedy, cancelcultuur of de grenzen van de grap. In plaats daarvan is gekozen voor een evenement waar het klaarblijkelijke echte slachtoffer van de hele affaire - de theaterprogrammeur - eindelijk eens met soortgenoten kan uithuilen over hun macabere lot. "Samen verkennen we hoe culturele instellingen reageren op tegenwind, intimidatie en politieke druk, en hoe die reacties invloed hebben op de veiligheid en integriteit van artiesten, medewerkers en bezoekers. Aan de hand van prangende voorbeelden ontstaat een beeld van hoe instellingen balanceren tussen hun programmering en maatschappelijke verantwoordelijkheden. Wat gebeurt er als programmeurs artiesten laten vallen onder druk? Moet een podium politieke stelling nemen? Wat zijn de gevolgen van stilzwijgen?"

Tja, wat zouden de gevolgen van dit stilzwijgen precies zijn? In ieder geval een zeer geschikte manier om Sponder - zelf een Amsterdamse-Jood, bij wijze van spreken - nog één laatste keer vol in de bek te tuffen.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Politicoloog en opinie-orakel Yernaz Ramautarsing is puur economisch gezien misschien wel de meest rechtse man van Nederland, en toch ligt-ie op X met enige regelmaat in de clinch met andere rechtsmensen, omdat hij ze bijvoorbeeld dom of intellectueel niet oprecht vindt. Ja het is één ding om naar de overkant te wijzen en te zeggen dat iedereen daar debiel is maar het vergt iets meer cojones om het te tetteren tegen de mensen die naast je staan. Reden te meer om de goede man uit te nodigen voor een rondje langs de velden. Bonusquotes: "FvD is een YouTube-partij", "Bij omroep ON is het een toxische bende", "Ik kijk graag naar dingen die iedereen normaal vindt en ga dan na of ze wel echt normaal zijn."

We onderbreken het Stamcafé (met een geweldige Arthur van Amerongen) even voor wat: nieuws

Je kunt veel van Elon Musk zeggen maar een geduldige man is het niet, en het kleine beetje geduld dat hij nog wel had voor het geschipper en gehannes van Trump is na de Big, beautiful bill helemaal op. Musk was ooit een Democraat, doneerde krankzinnige hoeveelheden aan de Republikeinen bij de afgelopen verkiezingen en is ook op dat speeltje nu dus weer uitgekeken. Afijn, de staatsschuld is heilig voor hem en dat is natuurlijk zijn goedrecht, en je hoeft geen Zuid-Afrikaanse autist te zijn om te zien dat het electorale systeem in Amerika niet ideaal is ingericht voor het oplossen van de problemen aldaar. Musk kan zichzelf in ieder geval niet casten als verkiezingskandidaat. Vorige maand gaf basisinkomen-apologeet en politicus Andrew Yang nog aan graag de krachten met hem te bundelen.

Je gaat het pas zien als je het doorhebt

Wij zijn geen antisemieten maar het is op z'n minst opmerkelijk dat een kleine groep mensen kinderbloed drinkt en overal tentakels heeft. Die tentakels zijn voor het ongetrainde oog misschien niet zichtbaar maar verdiep je er een beetje in en je kunt het nooit meer níet zien. Zo is er in Nederland een club actief die het CIDI heet en dat staat voor Centrum Informatie en Documentatie Israël maar dat is eigenlijk niets meer dan een dekmantel voor een centrum waar informatie en documentatie over Israël wordt verzameld en verstrekt. Afijn die gaan dus heel vernuftig te werk, ze weten precies wat ze doen. Ze delen geen flyers uit in winkelstraten of zo maar fluisteren politici woord voor woord in wat te zeggen. Zo kregen ze Isa Kahraman van NSC onlangs zo ver om letterlijk "Het incident is tragisch, onacceptabel en had nooit mogen gebeuren" te zeggen. Elk weldenkend mens had "en had nooit mogen gebeuren" weggelaten want als iets onacceptabel is spreekt het voor zich dat het niet had mogen gebeuren maar zo'n Kahraman is dusdanig gehersenspoeld dat hij helemaal niet meer in staat is om zelf na te denken. Dat heet Hasbara en het is behoorlijk effectief. Dit jaar alleen al is er zo 150 miljoen gespendeerd om het gangbaar te maken iets tragisch en onacceptabel te noemen en daar dan aan toe te voegen dat het nooit had mogen gebeuren. Vergeef ons maar dat is tragisch, onacceptabel en had nooit mogen gebeuren.

Tja

Hier zakt onze broek van af. Evangeliegemeente De Deur heeft 62 vestigingen in Nederland, maar religekkies maken er de dienst uit, ontdekte de Stentor. In 2023 doneerden religekkies 2,4 miljoen euro aan De Deur, maar zo'n bedrag wordt dan geteld, beheerd en uitgegeven door religekkies. De mensen bij De Deur zijn hartstikke vriendelijk en verwelkomend, maar als je ze echt leert kennen blijken het religekkies. Een ex-religekkie schreef een boek over De Deur en ontdekte dat hij al die tijd te maken had gehad met religekkies. Huidige religekkies ontkennen dit dan weer met klem. Maar ja, dat zijn religekkies. Een vrouw die dacht dat ze niet werd omringd door religekkies mocht geen string dragen van de pastor. Heeft ze jaren over gepeinsd en wat blijkt: die man was dus een religekkie. Aardig, behulpzaam, voorkomend, maar wel een religekkie. Had dat meteen gezegd, maar nee hoor. Eerst jarenlang de vermoorde onschuld spelen en drie keer per week een dienst organiseren en de hele dag over de bijbel leuteren en om heel veel geld vragen en je aansporen om op straat zieltjes te werven en dan als je er middenin zit komt ineens de aap uit de mouw: religekkies. Heel toxisch allemaal.

Foto: niet het juichen in dit topic

Interessant bericht vanuit de Nederlandse voetbalstadions, waar tussen de oerwoudgeluiden en het ironisch bezingen van Hamas/het bombardement van Rotterdam ook nog weleens wat te vieren valt. Een doelpunt, bijvoorbeeld, hoewel dat in de Johan Cruijff Arena niet heel erg vaak meer gebeurt, maar wel op 6 maart jongstleden, tegen Eintracht Frankfurt ('10, Brobbey, de Duitsers wonnen over twee wedstrijden uiteindelijk met 6-2). Nu zijn er mensen die juichen zonder daarbij hun armen te strekken, zoals er ook mensen zijn die geluidloos klaarkomen of niet vloeken wanneer ze hun teen stoten, maar laten we vooral niet normaal maken wat niet normaal is, die mensen zijn gek. Afijn, een 26-jarige Amsterdammer had tijdens de goal van Brobbey toevallig een biertje in zijn hand dat de euforie niet overleefde. De beste jongen gooide er niet mee; het glipte gewoon uit zijn tengels. Prompt werd hij door stewards het stadion uitgezet en iets later volgde een boete van 450 euro en een stadionverbod van EEN JAAR (12 maanden, 52 weken, 365 dagen, 8766 uur, 525949 minuten). Vroeger was heus niet alles beter maar wel veel. De Commissie Stadionverboden bestaat uit gewetenloze vijftigers die zich kleden als omhooggevallen Bolsjewieken en dus ging de knaap in kwestie ook nog naar de rechter. Die trok negen maanden stadionverbod in. Er staan er daardoor nog drie overeind dus enerzijds een pyrrusoverwinning anderzijds tegen de tijd dat die jongen de Arena weer in mag zijn Heitinga en Keizer normaal gesproken al lang en breed weer weg. Dan nog graag uw aandacht voor de advocaat van de KNVB, die er op de valreep de domste quote van de week uitperste. "We doen er alles aan om wangedrag uit te bannen in de stadions. En het omhooggooien van een vreugdebiertje lijkt misschien onschuldig, maar dat kan weer leiden tot discussie op de tribune, gevolgd door ruzies of vechtpartijen. En dan kijkt iedereen naar de KNVB."

Vraag die blijft staan: HOE LANG MOGEN WE IN DIT LAND NOG LUIDRUCHTIG KLAARKOMEN EN/OF VLOEKEN ALS WE EEN TEEN STOTEN?

Concrete jungle where dreams are maaaaade of

Peak identiteitspolitiek dit, van iemand die ook nog eens zo doordesemd is van de Juiste Hokjes dat het helemaal nergens voor nodig is. Zohran Mamdani, verrassend burgemeesterskandidaat in New York namens de Democraten, is millennial, moslim en immigrant. De man heeft daarnaast ideeën die het leven voor arbeiders en middenstanders aldaar eenvoudiger zouden maken - gratis kinderopvang, gratis ov, huurbevriezing, enzovoorts. Dat het nu toch weer over identiteit gaat, is te danken aan een publicatie in de New York Times vanmorgen. In 2009 meldde toenmalig middelbare scholier Mamdani zich aan voor de uni, en in die wereld zijn ze in Amerika nogal van het kleurtjes tellen. Dus kruiste hij in zijn aanmelding voor de prestigieuze Columbia University aan dat hij niet alleen Aziatisch maar ook een 'Black or African American' is. Hoewel hij in Oeganda geboren is, zegt hij over zijn familie: "They’re all of Indian origin, from Gujarat." Inmiddels ziet Mamdani zichzelf niet meer als zwart of Afro-Amerikaan, maar als "an American who was born in Africa".

Hij werd destijds niet toegelaten tot Columbia.

Gevoelige ziel

Ach ja de één gaat rechten of medicijnen studeren om zijn familie trots te maken en de ander schiet eens een kalasjnikov leeg in een woonwijk. Geen onlogische stap wanneer je carrière in de Almeerse spoken word-scene maar niet van de grond wil komen. Niet vervelend bedoeld maar dit had dus allemaal voorkomen kunnen worden met deugdelijke kunstsubsidies. Zes kogels in het ene huis, vier in de woning ernaast. "Ik ben heel beïnvloedbaar," vertelde Ruben B. (Bouweir) vanmiddag in de rechtszaal. "Ik had het geld echt nodig en ik wilde mijn familie trots maken." Ruben, die eerder pro-Palestijnse demonstranten aanviel met vuurwerk (deze demo), heeft inmiddels hartstikke spijt. Onduidelijk is in hoeverre zijn familie trots op hem is.