Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

De gruwelen der zogenaamde feestdagen heb ik uitgebreid met oom Rob Hoogland besproken en daar zal ik de waarde reaguurder - heil hij - niet mee lastig vallen. Nog even los van de opgeklopte gezelligheid - die vaak leidt tot femicide, infanticide en familicide (waar de islam dus geen patent op heeft want het komt kennelijk in de beste families voor) - zijn daar de verschrikkelijke jaaroverzichten en de terugblikkende interviews in de dag- en weekbladen.

Traditiegetrouw trakteert NRC Handelsblad de brave lezertjes op een filippica van Bas Heijne. Daarin vat de Homerus van de Lage Landen annus horribilis 2025 samen onder de titel De verleiding van de kettingzaag.

Bassie is net zo’n fopintellectueel als Rob de Wijk. Hij gooit zijn boekenkast om, gaat lekker kersenplukken en komt dan met volkomen voorspelbare conclusies die er bij zijn fans inglijden als een gros pielemuizen in contentcreator Lily Phillips. Dankbaar citeert Bas “circle jerk” Heijne die andere slijpsteen van de geest: Sander Schimmelpenninck.

De vijandigheid tegen een maatschappelijke orde die erop uit is je te dwarsbomen, leeg te zuigen, kapot te maken, wordt door de slopers van binnenuit actief aangemoedigd. Zoals Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck schrijft: „Sociale media zijn een verslaving voor de massa, waarmee een handjevol superrijken en wereldmachten mensen hersenspoelen. Alleen dankzij sociale media kon het gebeuren dat ons in tijden van ongekende welvaart is aangepraat dat we onoverkomelijke verschillen hebben, en alleen met sociale media kan de 1 procent de andere 99 procent zo massaal tegen de eigen belangen in laten stemmen. Sociale media zijn opium én het ultieme surveillancemiddel, volledig in handen van geopolitieke tegenstanders van Europa.” Anders gezegd: de gemanipuleerde gelukzaligheid van de personages in Brave New World is vervangen door een digitaal aangejaagde, permanente woede.

Nee, dan liever een schitterende polemiek van Laser 3.14, getiteld De Gefabriceerde Rebellie. Daarin sloopt hij zelfbevlekkertjes als Heijne en Schimmelpenninck, die met hun roomblanke tronies diep in de warme knusse endeldarm van de macht zijn gekropen en op hovaardige toon het gepeupel beleren. Laser citeert Brendan O’Neill: “If your revolution is supported by parents, schools, the media and politics, then it’s probably not a revolution.”

Laser 3.14 concludeert: “Patriottisme is thans een van de nieuwe vormen van rebellie en counter culture. Het is een organische beweging die vanzelf ontstaat en vooral in de UK zie je hoe het politici, media en elites in verwarring brengt. Het is grassroots, het komt van de jeugd en het moedigt de alledaagse mannen en vrouwen aan waar al zo lang door het establishment op neergekeken wordt. Het groeit, omdat patriottisme precies datgene is dat niet meer mocht. Dat maakt het zo aantrekkelijk, en dus zo interessant. Hoe je dat herkent? Simpel: als de powers that be het meteen in de kiem proberen te smoren, weet je dat je de juiste snaar raakt. Je ziet de zenuwachtige reflexen overal: de nervositeit bij media, politiek, academici en culturele elites zodra mensen hun vlag weer durven tonen. Zodra symbolen van identiteit en verbondenheid opnieuw zichtbaar worden, schieten de zittende machten in de verdediging. Er komen dan altijd smoesjes, relativeringen of moralistische waarschuwingen - allemaal bedoeld om het tegengeluid te neutraliseren. De partij van de nieuwe premier probeert zich zelfs de Nederlandse vlag toe te eigenen, een voorbeeld van de krampachtigheid waarmee ze proberen een tegenbeweging naar zichzelf toe te trekken. Maar juist die reflex verraadt dat er opnieuw een authentieke energie van onderaf in beweging is. Dat het grassroots is. Het maakt de powers that be bloednerveus.”

Nog ambetanter dan Bas Heijne zijn de non-descripte insipide bureauredacteuren en andere laven van het Vlaamse mediakartel die met het puntje van de tong tussen de tanden hebben zitten ploeteren op een modern kerstverhaal, met Trump, Wilders, Dilan Yesilgöz en Marjolein Faber in de hoofdrol. Zeg maar een oudejaarsconference van Peter Pannekoek, maar dan grappig bedoeld.

Overigens heb ik werkelijk nog nooit iets gezien van Peter Pannekoek - dat zeg ik niet om cool te lijken, maar ik heb gewoon een gezonde hekel aan cabaret - en ik keek beleefdheidshalve even op zijn natuurlijke thuisbasis: De Joop. Wat een verschrikkelijke en vooral humorloze dominee is die Pannekoek, in de beste traditie van Dolf Jansen en Freek de Jonge. Je zou bijna naar Claudia de Breij en haar gehinnik gaan verlangen.

En het kan allemaal nog erger, want de Humo stelde eindejaarsvragen aan een zooitje roomblanke deugdzame Bekende Vlamingen, maar ook aan BIJ1-lijstduwer Joris Luyendijk. U moet zelf maar even een kijkje nemen in dit horrorkabinet. De meest verrassende uitspraak kwam van de gepensioneerde beroepsnicht en de hard zuigende ambetanterik Tom Lanoye:

HUMO: Wie wenst u wat toe voor 2025 (ten goede of ten kwade)?

LANOYE: «Trump gun ik met plezier the greatest recession and hyperinflation in the history of mankind. Netanyahu en Poetin: cel of hel, liefst arm in arm.»

Lanoye lijdt net als Maarten van Rossem, Erik Mouthaan, Twan Huys, Charles Groenhuysen, Flappie Paternotte, Ilja Leonard Pfeijffer en alle columnisten van de Volkskrant, NRC, Trouw en het Parool aan het Trump derangement syndrome (TDS): irrational and disconnected from Trump's actual policy positions. The term has mainly been used by Trump supporters to discredit criticism of him, as a way of reframing the discussion by suggesting that his opponents are incapable of accurately perceiving the world, thus making TDS an informal fallacy.

Ik vroeg aan Hans van Willigenburg - de enige echte - of hij het TDS kon toelichten. Van Willigenburg - we waren in een ver verleden collega’s bij De Groene Amsterdammer - schreef het fijne boekje Houden van Trump. ‘Het Nederlandse commentariaat is intussen zó ontzettend bezig aan de goede kant van de geschiedenis te staan, en zó gretig aan iedereen te bewijzen dat het anti-Trump is, dat enig realiteitsbesef verder weg lijkt dan ooit. Opgeslokt door de oeroude dynamiek van de-vijand-van-mijn-vijand-is-mijn-vriend begint het openlijk te dromen van een EU Sovjetstijl. Onder de titel ‘_coalition of the willing_’ juichen NAVO-adepten als Arend-Jan Boekestijn en Rob de Wijk een soort nieuw te vormen Politburo toe dat de miljarden verslindende militarisering van Europa in een stroomversnelling moet brengen, los van die irritante “stem des volks”. Vanuit diezelfde hooghartigheid wordt elke suggestie van overzee die het overwegen waard is – minder migratie, minder censuur, meer opkomen voor de eigen cultuur – van tafel geveegd, want afkomstig van de grote boeman: Trump. En ondertussen volhouden dat die nieuwe superstructuren voortkomen uit oprechte bezorgdheid over “de democratie”, in de illusie dat het iets betekent dat journalistieke poortwachters als Twan Huys, Sander Schimmelpenninck en het leger columnisten van de zelfbenoemde “kwaliteitsmedia” dit narratief met man en macht bewaken. Terwijl, als je de democratie wilt redden, de échte opdracht natuurlijk is: kom-met-een-aansprekend-verhaal! Win de hearts en minds! Ga verkiezingen winnen!’

De Wijk en Boekestijn duiken werkelijk overal op in de media en wellicht zouden deze twee jokers samen met Ed Nijpels eens moeten worden ingezet voor een nieuwe frisse campagne in het kader van Alcohol maakt meer stuk dan je denkt.

En dan de Humo. Ooit kocht ik het blad - een lekker dikke televisiegids vol columns - elke week bij Athenaeum op het Spui. Gierige mensen kochten de Mikro Gids, iets gullere tiepjes hadden het Tros Kompas, in een neplederen omslag, maar bij mij lag de dure vette Humo te pronken naast de treurbuis. Dat was smullen hoor, met Herr Seele & Kamagurka, Remco Campert, Gerrit Komrij, Kees van Kooten en Jan Mulder. Inmiddels het DPG-blaadje gedegenereerd tot woke televisiegids met een redactie van politiekcorrecte, cokesnuivende hipsters die hetzelfde lollige toontje hebben als de journalisten van de Nederlandse muziekkrant Oor in de jaren zeventig, en die iedere drie weken een interview doen met die ondeugende Herman Brusselmans die zo maar “kut” durft te zeggen, en “beffen”, maar gelukkig ouderwets links is gebleven.

Toen de redactie van Humo de eindejaarsvragen bedacht, riep iemand: “we moeten er een deugdzame Ollander bij, en waarom niet Joris Luyendijk, da’s unne toffe gast.”

Nou is Joor inmiddels zelfs door verstandig links uitgekotst na zijn wanhopige flirt met BIJ1, waar hij door notabene Sylvana en professor Gloria Wekker werd afgeserveerd als een sneue helper whitey die alles doet voor de aandacht.

Luyendijk in de Humo: ‘Alle slimme mensen zitten nu op Bluesky’. Let wel: Luyendijk omschreef het door hem gehate Twitter als volgt:

"Stel je een café voor waar de eigenaar nazi’s uitnodigt, hun gratis drank geeft en ze op een zeepkist zet om de andere gasten te intimideren. Dan kun je als weldenkende gast niet zeggen: 'Ik blijf toch maar zitten, want het is zo’n belangrijke plek voor het debat.' Je bent dan alleen nog maar decor voor de nazi’s."

Op zijn wandje licht de hedendaagse Erasmus een en ander toe. Hier wat reacties van zijn trouwe skeeters.

Skeeter: I_k heb je hoog zitten, maar hier sla je de plank mis. Ook op X zitten slimme mensen, het is misschien een minderheid maar het zit er echt wel. Verder is het sowieso de vraag hoe je slim definieert._

J.L. : Er zitten heel veel slimme mensen op X. Ze zijn kwaadaardig maar niet dom.

Skeeter: Jezelf uit de 'genenpoel des doods' (X) verwijderen is toch gewoon ondubbelzinnig een slimme zet.

Skeeter: Ik zal dit even alle classici, wiskundigen en filosofen op Twitter melden, die mensen zijn echt veel te arrogant

J.L.‬: Die mensen steunen met hun aanwezigheid een de facto fascistisch medium. Ik vrees dat je het poldermodel op de wereld projecteert. X is een kanaal dat gericht wordt gebruikt door een fascist om Europa in net zo'n dictatuur te veranderen als waar hij in de VS aan werkt. Met zulke figuren je verbinden is met ze mee het ravijn inspringen. Over pak ‘m beet 5 jaar staat BS in het museum naast Mastodon.

Skeeter: Dan ga ik weer naar dat land van de blinden. Ik wil daar graag koning Eenoog zijn!

J.L: Ben je niet ook collaborateur Eenoog? Je houdt een fascistisch kanaal mede in stand.

Skeeter: Ja flauw hè? Ik vroeg je bij Triodos een keer of je je een activist voelde. Voor mij is dat geen belediging. We kunnen er niet genoeg gebruiken. Alle hens aan dek!· Verdorie, mijn zelfbeeld in 24u tot ongekende hoogte gestegen om nu in een peilloze diepte te vallen!

J.L.: Hoe te rouwen over een zelfbeeld dat je nooit had moeten hebben? (centrale vraag in mijn boek De Zeven Vinkjes maar breder toepasbaar).

Skeeter: Zó groot is mijn verdriet nu ook weer niet. En ik mag toch hopen dat de barst in jouw Zeven Vinkjes spiegel mogelijk wel een wake up call was maar geen róuw.

J.L. De sfeer is op Bluesky in elk geval beter, er is geen reclame én geen retweet loop van Musk en Trump. We winnen sowieso, toch?!

Ik zag een leuke tekening op de vermaledijde Twitter, en die vat Bluesky aardig samen. Bluesky is Twitter voor pedofielen.

https://x.com/LuuskeC/status/2003944644149907592/photo/1

Luyendijk, De Wijk, Heijne, SS Schimmelpenninck en al die andere roomblanke zedenpredikers en zelfverklaarde goeroes van het establishment, kakelen en kukelen vrolijk verder in hun echokamer die tevens een panic room is. Maar Laser 3.14 heeft het goed gezien: Voor een bevolking die jarenlang betutteld werd en zich steeds meer ingeperkt, ongehoord en machtelozer ging voelen, is nu iets eenvoudigs aangeboord dat uiteindelijk best wel eens een moker zou kunnen blijken. Patriottisme, ooit het symbool van conformisme, is in deze tijd juist aan het opleven als een vaandel van tegendraadsheid. Het zat er al lang aan te komen en nu gaan we zien hoe hoog dit vaandel gehesen zal worden.

Gelukkig nieuwjaar!