Geenstijl

Soep van de Week

Het plotselinge succes van Lidewij de Vos wordt geheel ten onrechte toegeschreven aan Erik de Vlieger en aan mijn persoontje. Boze tongen beweren zelfs dat wij haar aanduwen, op de kieslijst althans. Het misverstand begon afgelopen vrijdag, toen ik de verkiezingsbijeenkomst van Forum voor Democratie bezocht op het zonovergoten terras van Edd’s Beach in Ferragudo. Ik was daar nadrukkelijk als privépersoon - ik had een snipperdag genomen bij GeenStijl - en niet als de vermaarde Razende Reporter alias de Gesel van de Hollandse High Society van de oostelijke Algarve en de Ongekroonde Koning van het Autoplagiaat.

Al snel werd ik herkend door Lidewij en moest ik naast haar gaan zitten aan de knusse houten tafel, want volgens haar manager Massimo Etalle zou dat goed op haar uitstralen omdat ik immers een van de best gelezen columnisten van het land ben en bovendien van rechtse snit, getuige mijn spraakmakende interviews met Filip Dewinter en Hans Janmaat. Ik interviewde Janmaat voor de Groene Amsterdammer in 1991 want er was een cordon sanitair opgelegd door De Volkskrant, NRC Handelsblad, Het Parool, Trouw en wat dies meer zij. Hoofdredacteur Martin van Amerongen bromde tussen twee slokjes jenever en een hijs aan zijn sigaar door: “Ga jij die man maar es interviewen.” Het was mijn tweede verhaal voor De Groene. Ene Arnold Koper schold mij op een Groene-borrel helemaal verrot, dat ik een fascist was die het cordon had doorbroken, en Geert Mak zat in een hoekje van het redactielokaal zachtjes te wenen. Janmaat hield trouwens van een puik stukje jazz en bij voorkeur zwarte jazz: hoe kan je dan racist zijn?

Ook mijn interview met Henk Ruitenberg, de voorzitter van NVP/CP'86, bleef niet onopgemerkt. Ruitenberg: ‘Ik wil niet terugkijken op '40-'45. Die tijd komt nooit meer terug, al suggereert de pers graag dat dat gebeurt als wij aan de macht komen. Nationalisme spreekt me aan - eigen cultuur, taal en land. Maar ik ben geen racist. Ik ga met een Surinaamse vriend op vakantie naar Torremolinos en op zaterdagavond ga ik in de stad een broodje shoarma eten bij een Turkse kameraad van me. Maar dan draag ik wel een T- shirt met de tekst “Het is fijn blank te zijn.” De Turken lachen erom, ze weten wie ik ben.’

Mijn fascinatie voor Mussolini bleef ook niet onopgemerkt bij Forum en is het dan ook niet geheel onverklaarbaar dat men mij als de ideale lijstduwer van Lidewij ziet, een en ander in nauwe samenwerking met mijn buurman Vliegert. Maarrrr: de lezer weet dat ik voor de duvel niet bang ben, maar ik ben wel een beetje bang voor de manager van Lidewij, Massimo, die nauwe banden heeft met de 'ndrangheta. Toen ik hem complimente erde met zijn kostuum van Cesare Attolini en er op mijn bekende humoristische wijze aan toevoegde dat dit andere koek was dan de confectie van Tip de Bruin - waarmee bijvoorbeeld de sloebers van DENK rondlopen - kon er geen lachje van af. Lidewij was zoals altijd goed elegant gekleed, in tegenstelling tot de minnares van Harry Pettit: Alexandra van Huffelen.

Maar laat ik beginnen bij het begin. De lezer - heil hij, haar & hullie - herinnert zich vast niet mijn doorwrochte reportage over het bezoek van de voltallige Forum-fractie aan de Algarve. Ik schreef:

Tijd voor een herstelbiertje en mijn kennismaking met de fractieleden van FvD. Ik had meteen een goeie klik met Ralf Dekker, een zeer beschaafde en humoristische man die goed op de hoogte is van mijn geschriften. Dekker bekende mij ooit Barbara Baarsma te hebben aangenomen bij de Rabobank, een wapenfeit waar we smakelijk om moesten lachen. De lunch met twintig man was feestelijk en zomers. Het deed mij denken aan een schoolreisje, met Thierry als de grote animator. Het FvD heeft veel leden in Portugal en bovendien levert de Algarve leuke promofilmpjes en -plaatjes op. Na de lunch gingen een paar FvD’ ers de schietbaan op. Ik maakte kiekjes, en kreeg geestige commentaren op mijn twiet, met name op de foto van Gideon van Meijeren: “Zeg die Gideon dat hij naar voren moet leunen en niet naar achter. Dit doet pijn aan mijn ogen. Die terugslag komt nu vol in zijn rug, als hij niet naar achter valt.” Ik maakte met alle leden een praatje, en met het gedreven pr-team, maar uiteindelijk was ik er voor het interview met Baudet.

Enfin. Na mijn reportage plus interview met dhr Baudet kreeg ik containers vol stront over mij heen gekieperd. Ik was de heraut van het polderfascisme en de Goebbels van GeenStijl. Sander Schimmelpenninck wijdde een hele column aan mij in de Volkskrant en schreef: “ik heb destijds tegen Pieter Klok gezegd: of die Hitler van Amerongen dondert op bij mijn Volkskrant, of ik vertrek met veel ketelmuziek.” Nou ben ik juist opgestapt bij die krant omdat ik niet geassocieerd wilde worden met die haatsmurf, maar goed: dit essay gaat niet over mij maar over Lidewij, en dat rijmt.

Ik maak nooit en te nimmer gebruik van kunstmatige intelligentie, maar ik heb toch wat onderzoek laten doen naar de muze van de heer Baudet.

Lidewij Guinevère de Vos is een Nederlandse politica, geboren op 30 augustus 1997 in Leidschendam, vlak bij Den Haag. Ze groeide op in Den Haag, waar ze nog steeds woont, en is de kleindochter van de controversiële wetenschapper en filosoof Wim Rietdijk (ook wel Wim de Rietdijk genoemd), die bekendstond om zijn radicale opvattingen over relativiteitstheorie en samenleving. Qua afkomst is ze dus typisch Nederlands: een Haagse familie met een intellectuele en wetenschappelijke achtergrond. Ze rondde haar middelbare school af op het Christelijk Gymnasium Sorghvliet in Den Haag, waar ze cum laude slaagde. Haar studie was veelzijdig en ambitieus. Na het gymnasium combineerde ze een bachelor in Moleculaire Levenswetenschappen (met focus op biochemie) aan de Universiteit Utrecht, die ze in 2019 afrondde met een Bachelor of Science, met een parallelle bachelor viool aan het Koninklijk Conservatorium in Utrecht (onderdeel van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht). Daarna vervolgde ze met een onderzoeksmaster in de neurowetenschappen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Tijdens haar studietijd gaf ze ook vioollessen en speelde ze mee in orkestprojecten, waaronder bij De Nationale Opera. Deze mix van wetenschap en muziek weerspiegelt haar brede interesses – ze beschrijft het zelf als een 'mooie combinatie' van rationaliteit en creativiteit.

My kind of girl dus. Wat is deze Lidewij een eiland van beschaving in de jungle van de Tweede Kamer, waarin de oerwoudgeluiden overheersen. Het gebrul van de apen van DENK, het gekrijs van de volkomen krankzinnige Esther Ouwehand, het loeien van de aangeschoten buffel Frenske, de "peacock call” van Rob Jetten, het gekwaak van Bontenbal, het geblubber van invertebraat Laurens Dassen en zo kan ik nog wel even doorgaan. De stem, de dictie en de articulatie van Lidewij Guinevère doen mij denken aan Mies Bouwman en Willy Dobbe, een schitterend, bijna archaïsch Nederlands dat je nergens meer hoort. En wat een geweldige c.v. heeft zij, vrienden! Toen ze laatst werd aangevallen door een televisieploeg van de systeemmedia, die haar vroegen wanneer het vuur was ontdekt door de Aboriginals, en zij verbouwereerd antwoordde “vorig jaar” neem ik haar niet kwalijk. Het is die typisch NPO-kwaliteit, die je terugziet bij de debielenkwiz De Slimste Mens. Als er een persoon van kleur aan de beurt is, wordt een dia getoond van een trommel en moet de persoon van kleur zeggen hoe dat instrument heet. Als er een ietwat rechtse persoon door de ballotage is geglipt, wordt er gevraagd: “Wat was de naam van de geheime overeenkomst tussen de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en het Koninkrijk Engeland in 1651, die bedoeld was om de handelsbelangen van beide landen te beschermen tegen de Franse expansie, maar uiteindelijk nooit werd geratificeerd vanwege de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog?”

De misogyne haat van links Nederland en de staatsmedia tegen de uiterst beschaafde Lidewij zijn stuitend. Eerst zat gans de hoernalistiek te fappen en te vingeren op Sigrid Kaag, de beste premier die ze nooit kregen, maar vervolgens slopen ze de geweldige Mona Keijzer en alle andere politica's rechts van D66. De waarheid gebiedt mij te zeggen dat Erik de Vlieger op Caroline van BBB stemt en ik - als ik zou stemmen - dus ook, en anders wel op Mona of Martin Bosma. Door de belangeloze actie van Vliegert et moi, een en ander in nauwe samenwerking met de bengels van GeenStijl, gaat ons aller Lidewij 8 zetels binnenharken. En dat is een schitterende dikke vinger tegen alle misogyne vieze fapkereltjes van de Linkse Kerk.