Geenstijl

Twee sterren!

Het halve muzikale polderweb is over de pis vanwege deze negatieve concertregistratie van Nick Cave. Cave was vroeger een ruige rouwdouwer en jaagt u tegenwoordig in heerlijke nachtmerries met duistere cocktails van prachtig ongemak (Skeleton Tree), goddelijke rouw (Ghosteen) en nu dan toch weer hoop (Wild God). Gisteren stond-ie in Ziggo (gehoord: "Veel te groot joh, die jongen zou lekker in de Vera moeten staan") en dat was volgens het publiek wél magisch en volgens Peter van Brummelen niet magisch. Nu is 'het publiek' een lastig in te schatten variabele voor een recensent die achterin de zaal met een duimstok staat te meten of er genoeg vierkante meters over zijn om te kunnen rolschaatsen, en zeker als dat publiek bestaat uit vroeggrijze hoekwoningfiguren die staan te trappelen om over vijf jaar aan te meren op de Charles Groenhuijsen Cruise. Vroeger (ze weten het nog goed het was 1992) rookten ze weleens een sigaret, en misschien hebben ze het ook wel een keer gedaan met een ander. Dat weet Samantha dan weer niet, en tegenwoordig is hun grootste daad van verzet dat ze de nieuwe plaat van Nick Cave hebben gekocht en deze thuis ook draaien - op hoog volume als Samantha niet thuis is.

Die lui hadden donderdag hun beste bloemetjesoverhemd uit de kast getrokken en waren met hun twee beste vrienden (mannen met namen als Frits en Albert) al vroeg present op het voorplein van de Ziggo Dome, 'want Ajax speelt ook' en dan is er lekker veel bedrijvigheid. Hun hoogtepunt was het vasthouden van de benen van Cave toen hij weer eens over het publiek duikelde om zijn betovering richting de tiende rij te spuwen. Caves benen, omklemd als een aanvaarding van een opdracht van God. Een stilzwijgende overeenkomst tussen muzikant en voorste rij - doodnormaal en toch heel bijzonder. Na afloop: high fives tussen Henk, Albert en Frits. Henk (emotioneel) haalde nog maar een paar biertjes, zijn zevende. En daar achterin de zaal stond dus Peter van Brummelen, het aantal lege tribunestoeltjes te delen door het totaal. 

Natuurlijk is Wild God een fantastische plaat. Natuurlijk was Nick Cave fantastisch. Natuurlijk was het fenomenaal. Natuurlijk is die zaal te groot. Natuurlijk is de ervaring voor iedereen net wat anders. 'Magie', ook al zo'n ingewikkelde variabele. Voor de toekomstige cruiseboomers op de eerste rijen die Caves adem konden ruiken was de avond magisch, voor de lui die achterin in de business lounge aan de champagne stonden te nippen misschien wat minder. En op dat snijvlak: Peter van Brummelen, die niet heel erg op dreef was. Is het stuk dan slecht? Natuurlijk niet! Hij had gewoon wat te weinig bier gedronken. Twee sterren (⭐⭐).

Ps. Nick Cave in de Volkskrant: vijf sterren, Nick Cave in NRC: vijf ballen