Geenstijl

Je kunt een kind wel uit de oorlog halen, maar hoe haal je een oorlog uit een kind?

Een genocide herdenken tijdens de oproep exact die genocide te herstarten. Het kan in Amsterdam. Volgens de burgemeester waren er geen strafbare uitspraken gedaan. “From the river to the sea” is een oproep tot uitroeien van het Joodse Volk. Een oproep tot geweld. Opruiing. Een uitspraak die in Duitsland strafbaar is. Er werd nog meer gezelligs geroepen, ze hebben het allemaal niet gehoord.

Deze “demonstratie” bij het Holocaust Museum geeft inzicht. Het zal voor sommigen de ogen openen dat elke vorm van respect of tolerantie verdwenen is. Niet alleen richting Joden, maar ook richting politieagenten, journalisten en andere minderheden. Je ziet de haat, numerieke overmacht, intimidatie, vlagvertoon en de beklimming van een politiebusje. Puur machtsvertoon.

Het lijkt wel alsof de driehoek artikelen 143, 144, 145 en 146 van strafrecht vergeten zijn. Verstoren van openbare vergaderingen, godsdienstige, levensbeschouwelijke of lijkplechtigheden zijn allemaal strafbaar, ongeacht de inhoud van het gedruis, intimidatie en dreiging tot geweld. Deze opening was een openbare vergadering met een religieuze inslag, waar we ook de laatste eer bewijzen.

We hebben helaas nog veel nuttige idioten die alles goedpraten. Soms doen ze een speldje op met een rode hand als steunbetuiging op de Oscar-uitreiking. Ze vergeten dat die kleur komt van het bloed van jonge gelynchte soldaten die op de Westbank verdwaald waren. Zulke onnozelheid samen met de meest goede bedoelingen houden mensen geobsedeerd met falende oplossingsstrategieën.

Het zijn dezelfde mensen die wegkijken als Haïti, Mexico, de Filippijnen of El Salvador ten prooi vallen aan drugskartels, maar wel elke vorm van geweld veroordelen die nodig is om die landen te bevrijden van criminaliteit en dictators. Voor landen die zo ver heen zijn, bestaan geen simpele, snelle of vredige methodes. Onze vrede en veiligheid drijft op militairen die bereid zijn tot het uiterste te gaan.

Gaza had een experiment met een tweestatenoplossing sinds 2005. Alle Joodse nederzettingen werden afgebroken, de kolonisten trokken zich terug, zelfs hun begraafplaatsen werden geruimd en afgevoerd. Er werden verkiezingen georganiseerd en Hamas greep de macht. Achttien jaar lang heeft deze visie op autonomie redelijk gewerkt. 7 oktober ging het mis. Het is tijd de balans op te maken.

Het Arabisch Schiereiland is een bonte verzameling religieuze koninkrijkjes, dictaturen en failed states. (De meeste landen vallen in meerdere categorieën.) Joden in Israël kunnen meestal niet meer terug naar het land van hun voorouders. Ze werden niet meer gedoogd en moesten vluchten. De Koran vermeldt 43 keer Israëliërs, maar dat leidt niet tot erkenning van hun bestaansrecht.

Israël is een multiculturele samenleving. Joden en moslims vechten zij aan zij in de IDF. Moslims in Israël hebben stemrecht en vrijheid van meningsuiting, iets waar moslims in de meeste Arabische landen alleen maar van kunnen dromen. We moeten misschien afvragen waarom deze multiculturele oase in het Midden-Oosten miljarden aan militaire steun nodig heeft om te overleven.

Een complete generatie jongeren is opgegroeid in Gaza met haatzaaiend lesmateriaal, mede betaald door de VN. Na de verkiezingen in 2006, zijn er nooit meer verkiezingen geweest. Er is niemand die namens Gaza kan spreken. Hamas heeft burgerslachtoffers nodig om hun nut aan te tonen en zieltjes te winnen. Terreur is voor Hamas een business model en methode om aan de macht te blijven.

82% van de Westbank staat achter de aanval van 7 oktober, tegen 57% van Gaza. Hamas en Fatah waren even populair, sinds 7 oktober staat Hamas op een stevige verkiezingsoverwinning. Hamas koos voor escalatie en versterkte daarmee haar politieke positie. Hamas en haar bevolking zitten muurvast op een doodlopende weg, zonder eten, tijd om te rouwen of toekomstperspectief.

Praten, zelfbestuur en Oslo-akkoorden werken hier dus niet. Helaas zal een partij de regie moeten nemen zodat de huidige militair ingegeven dictatoriale machtsstructuren worden afgebroken. Dan moet je helaas beginnen met een volledige verovering van Rafah. Alle wapens, tunnels en dictators moeten eruit. Alle gijzelaars moeten vrij, alle terroristen moeten vast. Dat is het makkelijke deel.

Het moeilijke deel is onder andere in Afghanistan en Irak fout gegaan. Democratie is bijzonder complex, iets dat je een bevolking moet leren. Ze moeten in het stemhokje een geïnformeerde keuze maken; Welke politici kan je vertrouwen? Welke idealen zijn leidend? Dat mag in Gaza na driekwart eeuw oorlog, niemand kent daar tolerantie, democratie of vrede met andere geloven of gedachten.

Na veertien eeuwen van religieuze oorlogsvoering, is elke hoop op vrede langzamerhand een zelfstandige religie. Ik gun het alle betrokkenen en zal zo een kaarsje aansteken, maar hoe ga je miljoenen mensen leren dat ze elkaar niet hoeven te doden? Met tachtig jaar aan kapitaalvernietiging en defensiebudget, hadden ze daar allang Atlantis kunnen laten herrijzen uit de Middellandse Zee.

Aanmodderen geeft louter een herhaling van zetten, leed en slachtoffers.