Geenstijl

De raketgeleerden van Gaza

Al Jazeera heeft alle beelden van de ramp bij het ziekenhuis naast elkaar gezet en gesynchroniseerd. Hun analyse gaat lang goed, maar ontspoort vlak voor de conclusie. Als je al een bepaalde raket kan uitsluiten, zegt dat weinig over de rest die beide partijen afgevuurd hebben. De explosie gaf een vuurbal in paddenstoelvorm, een raket geeft vonken van vloeibaar metaal, bedekt door een stofwolk.

De laatste raket die wordt afgeschoten vanuit Gaza zie je vijftien seconden stijgen, voordat die in brokstukken uiteenvalt na een beperkte explosie. Al Jazeera beweert dat de raket op dat moment volledig is vernietigd, terwijl ze beelden bespreken met brokstukken die groot genoeg zijn om op kilometers afstand waar te nemen. De raket ging uit zichzelf of dankzij de Iron Dome kapot.

Volgens Al Jazeera volgde vijf seconden na het stukgaan van de raket een kleine explosie naast het ziekenhuis, twee seconden later een grotere explosie. Secundaire explosies kunnen duiden op een tweede (deel van een) projectiel uit de lucht, een munitievoorraad of exploderende brandstofvoorraad op de grond. Ziekenhuizen op noodgeneratoren zijn afhankelijk van brandstof.

De vlucht van de raket was voor de explosie in de lucht redelijk horizontaal. Dan duurt het vijf seconden om van 123 meter hoogte te vallen. Dit kan de kop van de raket zijn, die het langst heel blijft, de hoogste dichtheid heeft en daarom met bijna een vrije val naar beneden komt. De hoogte waarop de laatste raket kapot gaat is slecht uit de beelden te halen, lijkt veel hoger, dat sluit deze raket uit.

Dat de restanten van een eerder afgevuurde raketten er langer over doen om te vallen, past beter in de videobeelden en in het schadebeeld. Een kleine krater, gevels die onbeschadigd zijn, maar ook daken waarop brand heeft gewoed. Brokstukken verspreid op een klein gebied duiden op een desintegratie van een vliegend voorwerp op lage hoogte. Het gebrek aan een krater wijst op een blindganger.

Het scenario waar beide partijen letterlijk en figuurlijk een rol hebben gespeeld, is niet uit te sluiten. Hamas vuurt een raket af, Israël schiet deze uit de lucht en de brokstukken eindigen op de bezoekers en brandstofvoorraad van een ziekenhuis. Dat is het letterlijke microniveau, maar op het helaas figuurlijk beschouwde macroniveau was er zonder oorlog sowieso geen raket geweest.

Een Qassam3-raket wordt gemaakt uit een stukje pijpleiding, waar suiker en kunstmest gemengd wordt tot brandstof. Onderin worden zeven gaatjes geboord, dan is een draaibank niet nodig. Het zijn ongeleide projectielen die zo onbetrouwbaar en onnauwkeurig zijn, dat zelfs Human Rights Watch elk gebruik als schending van het oorlogsrecht ziet. Het richtsysteem bestaat uit hard inshallah roepen.

Dat 7,52%, meer dan 450 in anderhalve week na lancering in de Gazastrook crashen is daarom logisch. Bij elke raket accepteert Hamas het risico eigen burgers te raken dankzij faalgedrag van de raket, daarna het risico dat Iron Dome het onderweg kapotschiet en de brokstukken op burgers vallen om af te sluiten met het risico of doel om burgerslachtoffers buiten Gaza te raken als de raket wel werkt.

Even een voorbeeld uit 2019. Er werden 60 raketten afgevuurd, er werd op 120 kilometer afstand een huis geraakt, dat leverde zeven gewonden op. De andere 59 raketten zaaiden alleen terreur. Als op die manier een militair doel wordt bereikt, dan berust dat op louter toeval. Het is net genoeg om een reactie te ontlokken, die ook weer burgerslachtoffers zal maken. Peuters ontvoeren is echt ziek.

Bij de laatste serieuze poging tot vrede zijn in 2005 alle Joodse nederzettingen uit de Gazastrook verwijderd. De laatste verkiezingen in Gaza waren in 2006, Hamas greep de macht, Egypte en Israël sloten de grenzen. De beschietingen bleven helaas doorgaan, zo'n zes per uur. Die situatie bestaat nu bijna achttien jaar, de meeste inwoners van Gaza zijn in deze situatie opgegroeid.

Oorlog heeft altijd het karakter van een collectieve straf. Niet alleen voor de lokale bevolking binnen en buiten Gaza, maar zeker ook voor jongeren die zich niet mogelijk ontwikkelen, studeren en een gezin stichten, maar gedwongen worden om als (kind)soldaat te gaan vechten. Nooit een kans gehad om te leven, wel een kans om te sterven. Hoe langer die gehaktmolen draait, hoe dieper de wonden.

Er wordt vaak gekeken naar 1947 of 1948 voor de start van dit conflict, toen de Volkenbond besloot dat Joden mochten terugkeren naar hun eigen land. De paus had iets vergelijkbaars geprobeerd in de elfde eeuw met een setje kruistochten. Deze regio is zo'n lange oorlog gewend, dat niemand meer weet wat vrede is, en hoe zoiets werkt. De wederzijdse haat wordt met elke nieuwe rouw dieper.

Het Jodendom is ontstaan in de vijfde of zesde eeuw voor Christus, in Canaan, een gebied nu bekend als Libanon, Israël en de bezette gebieden. Het Christendom ontstond in de provincie Judea van het Romeinse Rijk, nu bekend als Israël en de bezette gebieden. De Islam ontstond pas zes eeuwen later, op een berg naast Mecca. Deze drie geloven delen Jerusalem in hun geschiedenis en oorsprong.

De Koran erkent het Jodendom en Christendom als eerdere versies van hun eigen geloof. Daarmee erkennen ze ook dat de Joden en Christenen eerst waren en waar. Hoe de Islam vandaag omgaat met Christelijke en Joodse minderheden in het Midden-Oosten geeft een blik in onze toekomst. Henry Kissinger gaf aan dat massa-immigratie een fout is geweest. Een probleem dat Aristoteles al schetste.

Er zijn twee zekerheden in het leven. De dood en de fiscus. Het is een keuze om de tweede zekerheid te misbruiken om de eerste zekerheid te bespoedigen. Als we al het geld besteed aan oorlog hadden gebruikt voor wetenschappelijke ontwikkeling leefden we allang in het paradijs dat deze geloven in het hiernamaals beloven. Oorlog is gedrag, een keuze, en inkijkje in het ziekste deel van de mens.

Vrede kan ook nu.