Geenstijl

Het komt alleen (jaren) te laat

Slaaf-technisch is het een heftig kwartaal. Begin september lekte via de internationale pers uit dat de Nederlandse regering voornemens was excuses aan te bieden voor het slavernijverleden en dat dit gepaard zou gaan met een fonds van 200 miljoen euro voor onderwijs en bewustwording over deze zwarte geschiedenis. Twee maanden later kreeg de kwestie nationale tractie dankzij RTL Nieuws.

Daarna was de trein niet meer te stoppen. Een datum lekte uit, een rechtszaak over dat tijdstip volgde, eisen voor herstelbetalingen en welke minister waar wat zou zeggen, verhitte gesprekken op het Catshuis en Sigrid Kaag moest naar Paramaribo.

Een verhit dossier kortom in een toch al roerig jaar waarin de natie - nog maar net herstellende van de coronapandemie - gebukt gaat onder een energie-, stikstof-, asiel- en wooncrisis én een algeheel onbehagen van de burger in een met veel bombarie aangekondigde nieuwe bestuurscultuur. 

Van die cultuuromslag is niets terecht gekomen gezien de recente populariteitscijfers. Na een bijna volledig kalenderjaar te hebben geregeerd is nog steeds een ruime meerderheid van de kiezers (72 procent) ontevreden over de prestaties van het kabinet-Rutte IV.

Dankzij goed doorvragen liet Mark Rutte zich vrijdag tijdens zijn wekelijkse persconferentie na de ministerraad per ongeluk ontvallen dat hij maandag daadwerkelijk excuses (dat wist een kind, waar het om gaat is dat het nu voor het eerst on the record is gezegd) gaat aanbieden, namens wie hij dat gaat doen (het huidig landsbestuur over een vorig) en dat er geen sprake zal zijn van herstelbetalingen.

Laten dat nou precies de antwoorden op de vragen zijn die allang beantwoord hadden moeten worden. Dat had veel gedoe zoals de Niet namens mij-hysterie (Nee Raisa Blommestijn van de NPO, de excuses zijn niet namens jou. Zo belangrijk ben je niet), de waanzinnige eisen van sommige van de nakomelingen van slaven en een heen en weer vliegende Sigrid Kaag kunnen voorkomen.

De afgelopen maanden – het hele jaar eigenlijk - zijn tekenend voor het steeds meer haperend leiderschap van Mark Rutte. Met als voorlopig hoogtepunt de momenten afgelopen vrijdag in het zaaltje met de verzamelde pers toen een verslaggever een vraag stelde en de premier voor het eerst in 12 jaar al dan niet onbedoeld eerlijk antwoord gaf.

Al is een geitenpaadje of inlegvelletje in zijn geval nooit ver weg.