Geenstijl

De moed in de schoenen en het gemoed op standje NIEUWE VERKIEZINGEN

Vorige week zaterdag verloren "we" Kabul, en daarmee viel heel Afghanistan. Ank Bijleveld zat in de bioscoop naar de verkeerde oorlog te kijken, Sigrid Kaag was aan het formatiekonkelen dineren met GroenPartij van de LinksArbeid en in de dagen die volgden kregen we een lawine van sussende overblijfmoederwoordjes van Ank en een heleboel hooghartigheid van Sieg, maar was er geen plan, geen strategie en geen idee. Het ging zoals het al jaren gaat onder Rutte: Er wordt pas gehandeld als iemand in de Kamer woest wordt. Afgelopen week werden meerdere mensen woest: Renske Leijten, Salima Belhaj, Kati Piri, Tunahan Kuzu. Over vragen die die al jarenlang op tafel lagen en moties die hun meerderheid ruim op tijd haalden om bijtijds tot handelen over te gaan. Rutte III deed. niets. En 'niets' is wat we nu nog steeds hebben.

Niemand in Afghanistan trekt zich wat aan van de zelfverklaarde ervaren diplomaat in oorlogsgebieden, Sigrid Kaag: de ambassade in Kabul werd in angst en paniek verlaten door de Nederlandse diplomatenkliek. Dagenlang stond het gebouw leeg, paspoorten en persoonsbewijzen van het Afghaanse personeel open en bloot vindbaar voor de Taliban. Handig voor hun wraaktochten. Kaag moest een nieuw team sturen, met grote achterstand voor evacuatie tot gevolg. Om niet te zeggen dat de kansen verkeken zijn in de chaos en radeloosheid van Kabul.

Nederland is herhaaldelijk benaderd door bondgenoten om evacuaties te coördineren. We horen dat Engeland, Duitsland en mogelijk anderen ons hebben gevraagd om samen te werken. Nederland weigerde en ging het zelf doen. De Amerikanen controleren nu met de Britten het vliegveld, de Fransen en anderen sturen beveiligde en bewapende konvooien de stad in om mensen op te halen. Onze legereenheid is kwijt. Ank Bijleveld staat met vliegtuigpanne en volle bak liegend toe te kijken hoe die landen nu precies doen wat Nederland wilde. Namelijk ons aan onszelf overlaten:

Maar wij kunnen dus niks en dat ligt niet aan onze militairen, dat ligt aan de politiek. Aan Kaag, Bijleveld en Rutte.

Inmiddels weten we dat niet alleen Canada al veel langer mensen aan het evacueren was, ook Frankrijk en Engeland waren al sinds juni/juli hun mensen en Afghaanse bondgenoten aan het ophalen. Nieuw is dat de Amerikanen zelf ook actief communiceerden. Kaag en Bijleveld zeiden dat ze waren "overvallen", dus wat doet Sieg nu? Die verwijt eerst de Fransen gebrek aan overleg en legt daarna de schuld van haar eigen gepruts bij de NAVO. Ondertussen blijft ze seniele faalhaas Joe Biden verdedigen. Bijleveld, op haar beurt, begon glashard te liegen over hoeveel mensen we geëvacueerd hebben en moest daarbij terug tot 2014 (!) om tot een groot getal te kunnen komen.

Je zou denken dat dit onderhand chefsache is. Maar de man die al meer dan tien jaar de tent runt zwijgt, omdat er net te veel leugens aan zijn eigen vvd-kont kleven om na het toeslagenschandaal  zijn politieke hachje ook nog aan Afghanistan te willen verbinden. De lafbek/opportunist (kies maar) laat het aan de runner-up die zichzelf zo gretig naar voren heeft geworpen: Sigrid Kaag. Die roept met haar onsympathieke karakter moeiteloos voldoende weerzin op voor meer dan tienduizend tweets van mensen die haar zo snel mogelijk weer uit Den Haag wég willen hebben. Ank Bijleveld is een politieke gnoom in wat door Functie Elders razendsnel tot kabouterpartij is gereduceerd: het CDA. Je moet niet te lang nadenken over het idee dat het anderhalve meter hoge overblijfmoedertje de zeggenschap heeft over de inzet van Nederlandse F16'e en JSF's want hoe ongelovig je ook bent: daar ga je spontaan schietgebedjes van doen.

Maar precies hún drie clubs vvd, D66 en CDA zitten al maandenlang muurvast in een onmogelijke formatie waarvoor margepartijtjes GroenLinks en PvdA ineens bereid zijn te bukken door te fuseren (hetgeen door de eigen achterban en prominenten van beide partijen als verraad wordt beschouwd). Niemand heeft regie. Niet over de Afghaanse chaos, niet over de formatie, niet over Den Haag. Maar allemaal willen ze toch een stukje macht.

Let them eat worteltjestaart.