Kies gewoon iets, dan zijn we van het gezeik af

Amsterdam, er ligt er vrijwel dagelijks eentje op straat uit te bloeden omdat een ander prikprak of piefpaf heeft gedaan en het enige waar ze zich druk om maken is of ieder RAL-nummertje van de huidskleurwaaier wel even vaak wordt gecontroleerd. Ook belangrijk, als kinderen van moeders en vaders op pad gaan met machetes om kinderen van andere moeders en vaders neer te hakken. In 2014 is men in de hoofdstad gestopt met preventief fouilleren en het enige wat we sindsdien zien is de totale lethargie die we van Amsterdam gewend zijn (bouw een brug). De burgemeester wil niet of toch wel of toch niet of toch wel of ineens toch maar niet preventief fouilleren, de politiecommissaris wil wel of een week later toch maar ineens niet preventief fouilleren en de nieuwe hoofdofficier van justitie wil nu WEL preventief fouilleren, dus is het wachten tot hij over een paar dagen weer is aangeschoven bij de NEE-borrel, omdat preventief fouilleren plotseling toch geen zin meer heeft. Dit besluiteloze geschuif is echt peak Amsterdam: terwijl heel Nederland preventief fouilleren vrij gezeikloos heeft geïmplementeerd verslikt iedereen en z'n (/haar/het) BIJ1-duoraadslid zich in Amsterdam in z'n (/haar/het) soy latte broccoli macchiato vanwege George Floyd-krampen, om vervolgens na oeverloos soebatten, vingerwijzen en racismebeschuldigen geen zak voor elkaar krijgen. Enfin genoeg geschreven, even het vlindermes uitlaten.