Geenstijl

Op Koningsdag kwam minister Grappenhaus met een proefballonnetje: bedreigers van politici strenger straffen. Maximaal vier of drie jaar cel in plaats van twee. Een bedreiger van Wilders kreeg drie dagen. Alleen is deze met schulden overladen kansenparel zoek. Een mevrouw riep: “Als je Thierry dood wil schieten, zeg dan paf”, en kreeg 100 uur werkstraf. De richtlijn in het Wetboek van Strafrecht ligt ver achter de horizon van de rechtbank. Maximale straffen zijn meer een politiek boegbeeld, dan een leidraad.

Het OM kan niets met honderden aangiften van de inmiddels vijftien jaar beveiligde Geert Wilders, die aangiften worden niet aan de rechtbank voorgelegd. De burgemeester van Haarlem zit ondergedoken en weet zelf niet waarom. Het lijkt me beter dat de minister zorgt dat bedreigers vaker gepakt worden, daadwerkelijk een celstraf krijgen, dat deze celstraf meer dan een jaar is en dat succes uitbundig publiceert. Dan pas ontstaat een stuk vergelding voor de belaagde burgemeester en een stuk afschrikking voor criminelen. Het kabinet maakt zich zorgen over ondermijning, zeer terecht, aangezien politici zo vogelvrij zijn.

Gisteravond ging er door de politie een waarschuwing uit over zakkenrollers tijdens deze Koningsdag. Een criminele beroepsgroep die kinderlijk eenvoudig achterhaald wordt door de boevenspotter, naar voorbeeld van de Amsterdamse stadsfilmer Frank Buis. Waar een Amsterdamse agent ooit vierde dat ze de duizendste arrestatie van dat jaar hadden. Het werd 'sportvissen' genoemd, vangen en weer teruggooien. Het zakkenrollersteam veroorzaakte vooral kosten in de strafrechtketen en de (verstek) vonnissen waren onuitvoerbaar bij gevlogen daders, het team werd uiteindelijk gehalveerd.

Het lijkt wel of politici in parallelle werelden leven. Op papier dreigen met draconische straffen, terwijl de politie geen serieuze pakkans (buiten heterdaad) heeft, het OM niet toekomt aan vervolgingen en de barmhartigheid van rechters wettelijk onbegrensd is. Komt er een celstraf dan zijn er 11.000 zoekgeraakte veroordeelden die deze niet uitzitten en de handelswijzen rond behandelingen, verloven en voorlopige invrijheidstelling verdienen aparte artikelen. Het is prijsschieten voor criminelen en strafpleiters.

Onze samenleving heeft met deze wetteloosheid in combinatie met stevige uitkeringen en goede opvang een aantrekkende en aanzuigende werking. Migranten bedanken voor opvang in de regio, bedanken voor opvang in de periferie van Europa. Het moet het Verenigd Koninkrijk, Zweden, Duitsland of Nederland worden. Dankzij sociale media bestaat uitkeringstoerisme. Hoezo Dublincriterium?

Een gebrek aan handhaving, om daarna te dweilen met de kraan open. Pappen en nathouden zonder in te grijpen. Toonbeeld daarvan was een filmpje van een halflege bus op het idyllische platteland nabij Ter Apel. Een chauffeur en twee handhavers in de bus, vier opgeschoten jongeren buiten de bus. Dat is bijna 1 op 1. Allemaal om geweld, bedreiging en zwartrijden te voorkomen.

Het Kamerdebat hierover was het meest tekenend. Theo Hiddema pleitte voor het inzetten van de voorlopige hechtenis om overlastgevers tijdelijk vast te zetten. De SP en CDA accepteerden onbenoemd het gapende gat in de dijk om te pleiten voor nog meer ambtenaren die elkaar bijstaan. Deze extra ambtenaren worden uiteraard overlopen en eisen vervolgens extra collega's.

Kamerlid Madeleine van Toorenburg beweerde namens het CDA dat zelfs verdachte aanranders en verkrachters nauwelijks achter de tralies komen. Om vervolgens FvD te vermanen na te denken hoe die mensen ooit vastgezet kunnen worden, omdat het in de uitwerking van CDA-minister Fred Grappenhaus zo misgaat. Voerde Van Toorenburg nu oppositie tegen FvD of tegen haar eigen coalitie?

Theo Hiddema had daar niet alleen over nagedacht, hij deed een concreet voorstel. In Frankrijk is voorlopige hechtenis standaard voor mensen zonder vaste woon of verblijfplaats. Zonder effectief strafrecht zou je op iedere bus, in iedere winkel en bij iedere risicopersoon een Sjaakie moeten planten die probeert te schipperen. Samen met een beveiliger en een handhaver.

Nu weten al die ambtenaren niet waar die asielmisbruikers uit veilige landen zullen vertoeven. Om tijdens aanvaringen een numeriek overwicht te hebben, zul je deze nieuwe ambtenaren in minimaal groepjes van vier continu moeten laten posten, wachtende op deze rondreizende groepen. Dan overtreft het beoogde budget op voorhand de eventuele schade.

Deze beweging om met steeds meer personeel, steeds meer kosten te maken, geeft een steeds grotere overheid die de samenleving via de belastingdienst uitput. De eeuwige beweging tot nieuwe wetgeving geeft alleen maar onnodig uitstel. Ik zal handhaven is het devies op uw paspoort, het Rijkswapen en het Koninklijk wapen.

Handhaven doe je met de harde hand, de rest is kroegpraat.