Eenmansleger. Geuzennaam die partijleiderschap in de weg staat?

Misschien was het zijn teleurstelling dat Wopke Hoekstra geen kandidaat wilde zijn (want die is kalm, zakelijk en inhoudelijk sterk). Misschien was het de gedachte dat de partij na de muisgrijze maar degelijke Sybrand Buma geleid moet gaan worden door een Pabo-patjepeeër op popiejopie-patta's. Wie weet is het allemaal één grote fuk joe naar het CDA partijbestuur, dat hem ooit onverkiesbaar dacht weg te schrijven op plek plusminus 162 van de lijst, die de dossiertijger aan de ketting proberen te houden en die zijn controlerende taak als Kamerlid altijd wat trachten af te knijpen omdat opportunisme in de politiek nou eenmaal meer waard is dan openheid.

Maar in het zichtbare ongemak waarmee Omtzigt zichzelf in het plaatje van de partijleiderstrijd schildert, herken je hoe dan ook zijn oprechtheid. Pieter is geen wandelende propagandaposter die ik-vorm-vlogjes maakt, elk fotomomentje aangrijpt en precies weet welke lege woorden je moet gebruiken om heel duur en betrokken te klinken zonder écht iets te zeggen. Pieter wil geen self-kickende selfiestick voor video's vol schmier-retotiek, de heer Omtzigt wil de "taaie, saaie details" van een pensioenakkoord - en als econometrist snapt hij die nog ook.

Omtzigt, altijd getergd, soms emotioneel en natuurlijk zo autistisch als zo'n knikkende hond op de hoedenplank. Maar ook: immer onvermoeibaar, altijd oprecht en zonder enige terughoudendheid om de coalitie - waar zijn eigen partij momenteel onderdeel van uitmaakt - scherp en op inhoud te controleren. Zijn woede-uitbarsting (die maar niet écht wilde exploderen) van twee weken terug was daarvan een heerlijk voorbeeld:

Tenminste, dat schrijven voormalig Clinton-adviseurs Mark Penn and Andrew Stein in de WSJ, en wij geloven slachtoffers. Ongetwijfeld een gecoördineerd proefballonetje om te kijken wat het losmaakt. En jezus, wat is het invoelbaar ook. Een ambitieuze vrouw in de levenslange schaduw van een overspelige echtgenoot, in 2008 de nominatie voor het presidentschap proeven maar mislopen, vervolgens wennen aan het centrum van de macht en geopolitieke relevantie als Obama's SecState, in 2016 zelfs tot op een paar uur voor de uitslag 97% zeker van het daadwerkelijke presidentschap zijn, en toen was het ineens voorbij. Maar in plaats van het in waardigheid los te laten hield ze  vast aan het narratief dat de Russen haar het presidentschap ontnomen hadden, en nu wil ze wraak. 

"*She will not allow this humiliating loss at the hands of an amateur to end the story of her career. You can expect her to run for president once again. Maybe not at first, when the legions of Senate Democrats make their announcements, but definitely by the time the primaries are in full swing. (...) *

Mrs. Clinton has a 75% approval rating among Democrats, an unfinished mission to be the first female president, and a personal grievance against Mr. Trump, whose supporters pilloried her with chants of “Lock her up!” This must be avenged.

Expect Hillary 4.0 to come out swinging. She has decisively to win those Iowa caucus-goers who have never warmed up to her. They will see her now as strong, partisan, left-leaning and all-Democrat—the one with the guts, experience and steely-eyed determination to defeat Mr. Trump. She has had two years to go over what she did wrong and how to take him on again.

(...) Instead she will enter through the front door, mobilizing the army of professional women behind her, leveraging her social networks, and raking in donations. She will hope to emerge as an unstoppable force to undo Mr. Trump, running on the #MeToo movement, universal health care and gun control.

(...) Don’t pay much attention to the “I won’t run” declarations. Mrs. Clinton knows both Mr. Clinton and Mr. Obama declared they weren’t running, until they ran. She may even skip Iowa and enter the race later, but rest assured that, one way or another, Hillary 4.0 is on the way."

Wat hier precies staat weet niemand, maar onze inschatting is dat Hillary 4.0 gaat double downen op (gender)identiteitspolitiek, omdat twee jaar te krap is om die hele filosofie uit de campagne te verwijderen én er een klassiek centrum-links verhaal voor in de plaats te zetten. Immers, "you can't be civil with a political party that wants to destroy what you stand for, what you care about". Oh man dit wordt leuk.

Tu m'appelles Monsieur le President!

Wij hadden die ene gast die uitgleed over een skateboard en zitten nu met die gozer die zijn eigen koffie opruimt, maar in Frankrijk hebben ze gewoon een president die een president is. Kijk dan hoe Emmanuel Macron, bekend pleiter voor censuur en dergelijke, deze tiener die hem 'Manu' noemt terechtwijst. Zo doe je dat. Voilà.