Wat is het toch met wereldleiders dat ze allemaal met trillende handjes eindigen in een bunker onder Berlijn? Okay, niet dat laatste, maar waarom hebben al die ouwe dwazen vroeg laat 'parkinson'? Als het eenmaal raketten regent, is het een eigenaardig idee dat degene die het laat regenen een doorgesnoven bejaarde is, zonder vrienden. 

Ondertussen vragen de kinderen van Donbas zich af waarom zij geen genocide zijn.

Leg dat maar eens uit!

U bent natuurlijk wel bekend met de (complot)theorieën dat de echte Vladimir Poetin rouleert met dubbelgangers, zeker bij gelegenheden waar de kans op een aanslag groot is, zoals bij zijn bezoekjes aan Oekraïne en Dagestan. In de eerloze Slavische hel van verderf, verdriet, bloed, lijken en vergane glorie heeft het internet een nieuwe heuvel gevonden om op te sterven. Bij de laatste speech van Poetin, waarbij hij aangaf een 'nieuw, niet-nucleair, hypersonisch wapen' tegen Oekraïne te hebben gebruikt, zouden zijn handen gedurende de volledige speech: NUL CENTIMETER verschoven zijn. Hoe? Waarom? Is er met de beelden geknoeid, en zo ja, door wie? Of kan dit gewoon? IS HIJ DOOD? KUNNEN WE STRAKS DE ZONNEBLOEMOLIE WEER BETALEN? Laten we het eens vragen aan het enige onafhankelijke panel dat wij erkennen: de commentsectie hieronder.

Historisch

De wereld was er niet klaar voor, maar plots gooide een dappere X'er een knuppel in het geopolitieke hoenderhok. Een afweging die velen niet zouden durven maken uit angst voor de goelag of een gifmoord, maar waarvan Sander Sassen begreep dat het nu of nooit was. Voor het eerst sinds Marinus van der Lubbe poogde een Nederlandse enkeling een verandering teweeg te brengen op het wereldtoneel, ditmaal slechts bewapend met een toetsenbord en een hoofd vol wijsheid. Hij moest en zou president Vladimir Poetin persoonlijk aanspreken. En persoonlijk werd het. Zoals hij ook zelf aangaf was Sassen tot dit moment slechts een burger, iemand die Poetin waarschijnlijk niet zou opmerken in een menigte. Maar het betoog was dermate gepassioneerd dat het wel degelijk een weg vond naar de hoogste kringen van het Kremlin. Poetin reageerde. Exclusief bij GeenStijl.

en dan nu... mode

BORRELFILMPJE via Ome Elon. Bijna anderhalve minuut compleet nepnieuws, maar gelachen dat we hebben. Als dit de Toekomst is, dan is dat er gelukkig eentje zonder Mark Rutte en dat is winst. Verder leuk gedaan, maar wel heel veel Barack Obama als Spartacus. Teveel. Brrrr.

Heal the woooorld

Omdat een andere doodscultus momenteel de boventoon voert zou je het bijna vergeten, maar DE BOM kan maar zo vallen. De dreiging van een nucleaire apocalyps lijkt weer net zo groot als tijdens de koude oorlog. Onderzoekers van het Zweedse vredesonderzoekbureau SIPRI hebben daarom een oproep aan de leiders van 's werelds kernmogendheden: "Doe een stap terug om na te denken."

Wereldwijd zijn er volgens het SIPRI Yearbook 12.000 kernwapens op aarde, waarvan 2.100 stuks in opperste staat van paraatheid. Vorig jaar kondigde Poetin aan uit het New START-verdrag te stappen, volgens SIPRI "het laatst overgebleven kernwapenbeheersingsverdrag dat de strategische kernwapens van Rusland en de Verenigde Staten beperkt."

Als je dan Biden, Poetin of Kim Jong-Un bent, is het inderdaad een moment om bij jezelf te rade te gaan. Waar ben ik nou helemaal mee bezig? Waarom moet het allemaal zo boos? Waarvoor zoek ik nou die bevestiging? Sta ik nog wel in contact met mijn EIGEN kern-energie? 

Worstel jij met de drang om het voortbestaan van de mensheid te bedreigen om je geopolitieke positie te verzekeren? Wij zochten tips.

Met: Colombianen

Zo af en toe komt er weer een rondje beeldmateriaal uit de hel voorbij. Die andere hel - All Eyes on Luhansk. Strijders van het Internationale Legioen (de buitenlandse vrijwilligers in dienst van Oekraïne, je hoort 'm ook 'it's not fucking shooting' roepen) die met een Slavische Panzerfaust (het lijkt een RPG-7 met OG-7V anti-personeelsmeuk) de Russische indringers onder vuur nemen. Kijkt allemaal weg als de nieuwe Call of Duty op de nieuwste Unreal Engine, alleen heb je hier geen respawn als je een kogel in je dikke reet krijgt. Meer beeld van het zelfde kanaal: totale verwoesting in Bakhmut, nog meer verwoesting, hallucinante beelden van de verschroeide aarde en beeld van Colombiaanse (!) vrijwilligers in de loopgraven. Over die Colombianen maakte AP enkele maanden geleden nog onderstaande reportage: knokken in Oekraïne is eigenlijk niet veel erger dan in de jungle ravotten met drugsbendes, en ze krijgen veel meer betaald (tot $ 4.000 in plaats van $ 600 in Colombia). Enfin, Oekraïne, bijzonder land. Hopelijk bent u er ooit al geweest want er blijft weinig meer van over.

Uitploeg pakt het momentum

Het was een uitstekend weekend voor mensen die Vladimir Poetin heten: eerst valt zijn grootste binnenlandse tegenstander in de zeis van Magere Hein en vervolgens trekt Oekraïne zich na maanden van bloedige strijd terug uit het felbevochten Avdiivka. Heeft hij toch nog iets te vieren op dag 726 van zijn driedaagse oorlog en een maand voor de volgende presidentsverkiezingen. Navalny's weduwe claimt dat de activist wederom door het Kremlin is vergiftigd met novitsjok, hetzelfde goedje dat hem al een keer op het randje van de dood deed balanceren. Ze kan deze beschuldiging uiteraard niet onderbouwen, omdat de nabestaanden van de luis in Poetins pels nog steeds geen toegang krijgen tot zijn lichaam dat in een mortuarium in Salechard zou liggen. Weduwe Yulia kondigt tevens aan Navalny's werk voort te zetten, waarmee ze haar eigen risico op ongewenste spuitjes en onverwachte hotelraam exits flink verhoogt. Ondertussen gaat het bij de blauwgele oppositiepartners over de grens ook niet lekker. Het zwaarbevochten Adviivka is gevallen en de Russen walsen door de ruïnes. Ondanks de alle Deense artilleriegranaten blijven de Oekraïense voorraden schaars en de belangrijke toekomstige Amerikaanse steun hoogst onzeker. Met de tweede verjaardag van deze invasie in het vooruitzicht lijkt het momentum momenteel bij Poetin te liggen en er is vooralsnog weinig dat Oekraïne er aan kan doen.

Wat een gedoe he, met Tucker en Vlad. 

Uw favoriet?

Mooi kerstverhaal

Klein wonder Eerste Kerstdag (wat voor de Russen geen feestdag is maar ja, voor de Russen is het eigenlijk nooit een feestdag): Alexei Navalny, bekend van internet, is gevonden. Dat is aan de ene kant goed nieuws, want hij was kwijt, aan de andere kant ook, want het gaat kennelijk best goed met hem, maar aan de andere kant ook weer niet, want hij zit nog steeds gevangen en aan de andere kant ook niet, want Rusland is nog steeds een moorddadige dictatuur. "Zijn woordvoerder zegt dat Navalny naar de strafkolonie IK-3 in het plaatsje Charp is overgebracht, op bijna 2000 km ten noordoosten van Moskou. Volgens haar gaat het goed met hem." Maar hee. Het is kerstmis, wij tellen onze zegeningen en dat doet Alexei Navalny kennelijk ook. Nazdrovje maat.

Die puinhoop hebben we ook nog

Zeshonderd dagen! De Russische invasie van Oekraïne die drie dagen zou duren, tikt vandaag dag 600 aan. We kunnen ons voorstellen dat Poetin blij is dat de aandacht momenteel op Israël ligt, zodat zijn eigen falen even buiten beeld blijft. Met het afslaan van het Oekraïense tegenoffensief kon hij nog een klein succesje claimen, maar sindsdien loopt zijn eigen tegenoffensief (maakt dat het een tegentegenoffensief?, red.) uit op een dramatisch bloedbad zonder noemenswaardige terreinwinst. Deze nieuwe aanval speelt zich voornamelijk af rond Avdiivka en leverde Rusland tot nu toe vooral grote verliezen op. Niet alleen in manschappen, maar ook in materieel. De aantallen vernietigde tanks en artillerie lopen rap op en hoewel we deze cijfers altijd met een Dode Zee aan zout moeten nemen en de verliezen van de thuisploeg ook niet gering zullen zijn, begint dit zelfs bij het ooit zo grote Russische leger pijn te doen. Extra artillerie en munitie wordt momenteel per trein vanuit Noord-Korea naar het front gestuurd, al is het de vraag of het daar allemaal aankomt nu Oekraïne het vizier extra op de aanvoerlijnen richt. Ondanks de tegenvallers bevindt Rusland zich op dag 600 in de beste positie. Waar Oekraïne pas succes boekt als ze de Russen van hun land verjagen, hoeft Poetin slechts de linies te behouden en te wachten tot de Westerse steun voor de thuisploeg wegvalt. En met het gedonder in Gaza lijkt die dag dichterbij dan ooit.