En kijk wie de fietsenmaker is NOU DAAR HEB JE HET AL, TE-LE-GRAAF, HOO-LI-GANS

De Telegraaf vertel ons nog eens dat de VanMoof een schijtfiets is zonder dat (meerdere) andere media dat al meer dan een maand geleden hebben gedaan? O ja natuurlijk geen probleem hoor: "De elektrische fietsen van Van Moof zijn niet meer weg te denken uit het Amsterdamse straatbeeld. De fietsen zijn razendpopulair, maar kosten zo'n 2500 euro en hebben vaker dan gemiddeld last van technische problemen." Blablabla VanMoof heeft de betrouwbaarheid van een Olivetti-printer uit 2002 en je staat vaker bij de fietsenmaker dan Dirk Kuyt aan de balie van de botoxboer. Tering wat een luie take, en lekker makkelijk scoren want hipsters en woke enzo, en vroeger was alles beter. MAAR JA, TELEGRAAF-LEZERS DOEN ALLEEN AAN GAZELLE EN BATAVUS DUS DOE TOCH MAAR EEN VIDEOOTJE HEIN!!!

Ah, ja. Het gangbare gedachtegoed is natuurlijk dat er met transgendermensen vooral helemaal niets aan de hand is behalve dat ze met het verkeerde geslacht geboren zijn, de maatschappij hen het leven om die reden zuur maakt en al hun leed verholpen wordt door een geslachtsverandering zoveel mogelijk aan te moedigen en te accomoderen. En om dat standpunt even te benadrukken tijdens een discussie over """transfobie""" in de journalistiek (bestaat niet) zet de organisatie twee medewerkers van Slachtofferhulp paraat in de zaal. 

"Transfobie is een ingewikkeld en voor velen pijnlijk onderwerp. Daarom zitten er tijdens dit programma twee vrijwilligers van Slachtofferhulp in de zaal. Gaat het even niet, dan kun je bij hen terecht voor steun."

Weet je wat het grootste probleem van de journalistiek in het trans-dossier is? Dat de journalistiek de verboden vraag niet durft te stellen. Die luidt namelijk: is genderdysforie voor veel jongeren niet juist een symptoom van/comorbide aan een daaronder liggende primaire psychopathologie, en daarmee dus helemaal niet de 'aandoening' die zo overdreven geaccommodeerd moet worden?

AANVAL OP DE JOURNALISTIEK

Het is een verdrietige dag voor de journalistiek. Eerst moest de NOS al de logootjes van de bussen halen. Vervolgens ging Peter R. de Vries eraan. Toen werd Willem Groeneveld van Sikkom aangevallen. En nu is Telegraaf-journaliste Elif Isitman, parlementair verslaggever van De Telegraaf, aangevallen. Terwijl ze nietsvermoedend aan het wachten was voor een stoplicht. U kent het allemaal wel. Lekker weertje, koffie, muziekje hard aan, alle ramen open. En ineens: BOEM. Dit verwacht je in een dictatuur, niet in een moderne democratie. Alle mensen achter Elif in de rij deden NIETS. Ja, toeteren. De NVJ heeft nog niet gereageerd op deze aanval op de vrije pers.

En de NOS trekt grote bek niet open

Te pas en te onpas klimmen ze bij de NOS op het logo-loze voetje van de Divibokaal om te gillen over flagrante aanvallen op de journalistiek. De aanslag op de vertrouwenspersoon van de kroongetuige in een liquidatieproces is een aanval op de journalistiek. Sjonge jonge wat is dat een aanval op de journalistiek. De Capitool-rellen aan de andere kant van de plas zijn ook een aanval op de journalistiek. Aldus de NPO-baas die het heeft over aanvallen op de journalistiek. En als de moslims komen, met ook een soort aanval op de journalistiek, kruipt iedereen samen onder een snuggleplaid in de panic room van Volkskrant-uitsmijter Robert van de Griend. En er een journalist ís aangevallen, namelijk die raspbek van Powned, aangereden met een dikke BMW omdat hij 'de naam des Heeren ijdellijk gebruikte', krijgt dader Jaawk Bakker een taakstrafje van tachtig uur. Waar is de ophef? Waar is je grote bek over flutstraffen voor aanvallen op de journalistiek nu dan, NOS?

Bert Wagendorp vindt kritiek op Nederlandse journalisten kennelijk niet leuk

Bert Wagendorp (foto), dat is naast een vreselijk vermoeiende vent ook nog eens de meest onleuke man van Nederland. Nu is Bert Wagendorp naast een vreselijk vermoeiende vent en de meest onleuke man van Nederland ook een matige tot zeer matige columnist, ware het niet dat (juist) Bert Wagendorp altijd precies het juiste publiek bereikt door exact op te schrijven wat het volk in het linkerhoekje van het grachtenpand wil horen, en dan stoten ze elkaar 's middags bij de koffiemachine aan met de vraag of ze de nieuwe Wagendorp al gelezen hebben, met zijn snedige kritiek op Schiphol en feitenvrije onzin, en dan is iedereen weer tevreden over de nieuwe Wagendorp en dan kunnen ze elkaar weer feliciteren dat het opnieuw afgestelde kompas weer in de richting van het juiste gedachtengoed wijst. Bertje Wagendorp echter, is qua uiterlijk maar ook qua schrijfsels de buddyjournalistiekste buddyjournalist van Nederland.

Want, de Nederlandse (parlementaire) journalistiek, waar zitten we nou eenmaal naar te kijken met z'n allen. Met al die doodsbange NOS-voetveegjes die bij de woordvoerders en politici net iets te diep in het hol kruipen om maar niet uit de gratie te geraken. Misschien mogen ze straks wel het eindejaarsinterviewtje doen en voor hetzelfde geld gaat de 'scoop' van de uitgelekte persconferentieregels wel een keertje niet naar RTL. Waar zitten we precies naar te kijken, als presentator Jort Kelder samen met een stel andere presentatoren een uur primetimetelevisie mag volbroeken over zijn beste vrind, de man met wie hij straks weer op Terschelling samen op dezelfde pianokruk zit? We kijken naar de eeuwige Wouter de Winther die werkelijk geen moment onbenut laat alsook iedereen in de mond zou tongen om iedere fucking avond bij Beau het vvd-beleid te komen uitleggen. De zouteloze onderbroekentelevisie van Jaïr Ferwerda, het noemt zichzelf zonder omwegen 'journalist' maar het is om te janken. Ron Fresen die iedere avond met de premier in bed ligt - en zo niet, waarom stelde hij dan in 2007 voor het laatst een kritische vraag?

Een groot deel van de Nederlandse journalistiek is geen mooie pluriforme bol maar een platgeslagen pannenkoek, en iedereen doet heel hard z'n best om links van het midden te geraken. En dan het krantenland: een duopolistische Belgenwafel met iets te veel slappe slagroom, waarbij hoofdredacteuren zich, tussen het uitvreten van freelancers door, samen met prinsjes laten fêteren op snoepreisjes - en al wat er voornamelijk van de drukpers rolt is de juiste mening. Ze zitten allemaal bij elkaar op schoot, de NRC'tjes, de Volkskrantjes en de Trouwtjes. De hoofdredacteuren, de columnisten, de redacteuren, állemaal, en als ze niet bij elkaar op schoot zitten dan zitten ze zodra het nodig is bij elkaar in de reddingsboot - eentje van Belgische makelij. We lezen ze wel, de 'meningen'. De meningen van de als rebel in de markt geplaatste mediaprostituee Eus, van de vreselijke Aaf, altijd precies dezelfde stukjes van Saskia, de totale leegte bij wijlen Nynke (of leeft die nog?) en de regelrechte troep van wetenschapsjournalisten in de Volkskrant, die ook net iets te veel kaas hebben gegeten van onderwerpen waar ze helemaal geen kaas van zouden moeten eten. Mág een journalist uit Duitsland een keer roepen hoe híj erover denkt???

Nee dus, want een persoonlijk op zijn pik getrapte Bert Wagendorp (voor boeken: zie de kringloop) miept in een huilstruikenstuk (6x ik) de krant vol over de Rutte-kritiek van de Duitse journalist Thomas Kirchner, niet met een inhoudelijke weerlegging wat dan precies de 'nonsens' van Kirchner is - de journalistiek als maatje van de regering - maar dat het 'volgens hem' allemaal anders zit. En dat stukje wordt dan een dag later één op één ontdooid en opnieuw opgewarmd door NRC-collega Juurd Eijsvoogel, die via een paar backspaces en een paar enters toevalligerwijs tot PRECIES dezelfde conclusie komt als zijn inspiratiebron B. Wagendorp. De buddyjournalisten komen op voor hun collega's en het is hartstikke dapper. Dat is nou nèt het probleem, die uniforme hup klimaat-hup EU-hup migratie-boe Geert-hullie-hullie-mentaliteit van de journalistiek hiero. En ja hoor, er zijn heus uitzonderingen. Geweldige uitzonderingen, zelfs. We noemen een Pieter Klein. We noemen een Bas Haan. We noemen een Ton F. van Dijk. Wat die zure boomercolumns in de Belgenbodes ons wél weer leren is dat het behoorlijk belangrijk is dat er een keer iemand met een frisse blik en een paar liter verdelger wat onkruid uit de journalistenweide wiedt. Want die Peppi en Kokki-feelgoodjournalistiek van zo'n doodvermoeiende aaipoedel Jaïr, die alleen zijn tandenrij bloot lacht als hij de microfoon weer eens iets te diep in de reet van Jesse Klaver heeft mogen schuiven, die kennen we nou wel.

In het bijzonder feliciteren we Marcel Gelauff, Hans Nijenhuis, Arnold Karskens en Joep Schreuder

Nou mensen, allemaal van harte gefeliciteerd met de Internationale Dag van de Persvrijheid; drink champagne, huur een verlengde Hummer en vier de persvrijheid met Hans Nijenhuis, prins Bernhard en blonde vrouwen met lange blote benen. De Internationale Dag van de Persvrijheid, de dag dat we allemaal vieren dat Ron Fresen ergens in mei 2007 voor de laatste keer een kritische vraag stelde, de dag dat we vieren dat de Europese Unie onwelgevallige mediaatjes bestempelt als nepfake, de dag dat we vieren dat de inhoud van persconferenties in ruil voor allemaal andere dingen heel strategisch lekt naar precies de juiste poppetjes bij RTL en de NOS en de dag dat we onszelf na weer een redactievergadering met een zooi oudmediale pijprokende boomerbejaarden terugtrekken in het aftrekhok van ons eigen gelijk als we het bestaan van paginagrote pamfletten vieren - terwijl de bazen de eurootjes tellen omdat we de freelancers dertien cent per woord betalen. Allemaal gefeliciteerd. En vooral iedereen in Bunnik gefeliciteerd, want jullie hebben twéé kranten, de voorvechters van de vrije pers.

Hee, is dat niet die man die Mark Rutte premier maakte?

Twee foto's zeggen meer dan duizend woorden. Maar als u wilt kunt u best nog die duizend woorden lezen over uitgeknepen freelancers en de handjes in de lucht bij huisgenoot P. op een snoepreisje naar Hongarije. Want dan weet u ook meteen waarom enge man Hans Nijenhuis eigenlijk in Boedapest was voor een 'summit' over 'de kunst van het onderscheiden'. Het onderscheid tussen waardevolle journalistiek en ordinair winstbejag zeker. We lezen het wel in de volgende column van Aaf Brandt Corstius. 
UPDATE: Hans Nijenhuis weg als hoofdredacteur AD

Zal wel een terroristenvriendinnetje hebben dan.

Marokko, bekend van het niet opnemen van door Nederland uitgezette Marokkanen, heeft de Nederlandse journalist Gerbert van der Aa het land uitgezet. Dat meldt Gerbert van der Aa op twitter, dus die zal het wel weten. Gerbert is een freelancer voor onder meer NRC en Elsevier, dus Arendo Joustra en Peter Vandermeersch kunnen hem gezellig samen met knikkende knieën!!! op Schiphol gaan opwachten. De Marokkaanse actiegroep Geen Mens Is Illegaal is al begonnen met een solidariteitsmars en actrice Hasna Verboom heeft gezegd dat Van der Aa bij haar op zolder mag logeren als de lokale Al-Karwei de installatie van een nieuwe badkamer betaalt. Later meer.

Levens Peer Ulijn en Pauline Broekema niet langer zeker

Nieuws van 't front. Het net sluit zich rond "de waakhonden van de democratie". De belegering van het waarheids-gilde, de eerste en laatste linie tussen uzelf en het Vierde Rijk, bereikt een kookpunt. "Verslaggevers van de NOS kunnen niet meer overal onbeveiligd heen. In sommige gevallen gaan journalisten zelfs met professionele beveiligers op pad. Dat bevestigt hoofdredacteur Marcel Gelauffvan NOS Nieuws." Zo ziet u maar, omhoog trappen, the powers that be in bedwang houden, heeft een prijs. En die prijs is een jaarlijkse nota van een professioneel beveiligingsbedrijf. "Tegenwoordig denken wij er sowieso bij elke grote publieksmanifestatie (voetbalwedstrijden, demonstraties, festiviteiten, etc.) over na: lopen we risico’s, hoe gaan we daarmee om? En ja, dan komt het voor dat we beveiliging meesturen". Maar, tijd voor duiding, en laat dat maar aan Thomas Bruning van de journalistenvakbond NVJ over. "Je kan heel ruw zeggen dat de moord op Pim Fortuyn (waarna beschuldigend naar de media werd gewezen) een duidelijk omslagpunt was als het agressiviteit tegen journalisten betreft. Specifiek voorbeeld zijn de Turkse rellen in Rotterdam." Ah, okay, populisme en Turken dus. Nou, TIJDSGEESTOVERHEID. Je importeert Turken, creeert populisme, en nu komen ze je allebei halen!11!!1

\

De NPO en de pijprokende roosafkloppers van journalistenvakbond NVJ hebben vergaderd over hoe verschrikkelijk het toch gaat met de journalistiek en in plaats van Hans Laroes eruit flikkeren en Marcel Gelauff verbannen naar Schiermonnikoog komt er weer een manager bij. Een 'coördinator journalistiek' want als journalistiek ergens baat bij heeft dan is het wel een coördinator die net zo duur is als drie gewone mensen op de werkvloer. Misschien kan de coördinator journalistiek gaan samenwerken met de manager zendercoördinators, met de coördinator zendermanagers en met de directeur van het orgaan dat het overkoepelende overleg tussen de stakeholders in en om de omroepdirecties vormgeeft en daar dan weer de manager van. Echt NPO. De ene dag roepen dat er geen cent meer bezuinigd kan worden en dan een fucking manager aanstellen zodat "de redacties en makers van journalistieke programma’s meer centraal komen te staan". Wat een dichtgetikte ambtenarenzooi vol ambtenaren ben je dan hee. Waarom zou je überhaupt nog programma's maken als je ook de hele dag in Hilversum met elkaar kunt vergaderen? Oh ja. Vanwege de reisjes natuurlijk.