Wat zit daar toch

Antwoord na de breek. Maar daarvoor nog even als opfrisser: lesbische professor filosofie en feminist Kathleen Stock nam in oktober 2021 ontslag van haar universiteit na onhoudbare ophef rond voornamelijk haar opvatting dat biologische mannen die transitioneren tot vrouw, daarmee nog altijd niet van het vrouwelijke geslacht zijn.

Prachtig stukje human interest

Nieuwskoppen zoals u ze alleen in kwaliteitsmedia als de New York Post vindt. Gebracht als een statement, maar tevens de drager van vele vragen. Het legt direct de grotere filosofische kwesties op tafel, zoals 'Telt dit als een trio?' en 'Is dit officieel incest?' en 'Als Carmen met Daniel batst, is Lupita dan nog maagd?'. Een headline die in vijftien woorden genoeg voer oplevert voor een complete avond aan stevige discussies in de kroeg. Carmen heeft al anderhalf jaar een vriendje in de vorm van Daniel, maar de twee willen eerst een tijdje samenwonen voordat ze aan vastigheid als een verloving beginnen. Ondertussen omschrijft de andere eigenaresse van deze timeshare vagijn zich als aseksueel, dus dat maakt de verdeling in iedere geval makkelijker. Meer over deze relatie van de moeilijkheidsgraad Jerry Springer bij de immer goed geïnformeerde NYP en antwoord op de meest gestelde praktische vragen alhier. Of het mogelijk is om een groter derde wiel te zijn dan Lupita mag u beargumenteren in de reaguursels.

Duurde nog lang maar daar is blauwdruk van de nieuwe staatsdoctrine

Tranendal Nederland, dat sinds de VOC geen oorspronkelijke gedachte heeft gehad, presteert het andermaal om een Amerikaans idee om te schrijven naar de eigen markt. Gewoon een logische en extreem saaie vervolgstap van het intersectionalisme, dat dicteert dat al het kwaad in de wereld de schuld is van de blanke heteroseksuele man, en dat alle Goede Zaken die gebukt gaan onder zijn terreurbewind de krachten tegen het blanke patriarchaat moeten bundelen. 

In de woorden van ecofeminist Dirk Holemans die er een heel boek over meende te moeten schrijven: "‘Wij moedigen verschillende emancipatorische strijden aan om zich met elkaar te verbinden. Dat is de grote opdracht van het ecofeminisme, waarmee het zich als unieke denkstroming onderscheidt. In ons boek citeren we de Britse antropoloog Jason Hickel. Hij schreef: “Alleen als de milieubeweging en de arbeidersbeweging samenwerken, kunnen we een eerlijke transitie realiseren”. De Australische filosoof en ecofeminist Val Plumwood trok dat nog breder: als álle rechtvaardigheidsbewegingen de handen ineenslaan, kunnen we écht structurele verandering teweegbrengen.’"

Zouden we op mogen merken hoeveel vrouwelijk narcisme en esoterische zelfbewondering er schuil gaat achter de aanname door vrouwen dat 'als vrouwen het doen alles beter gaat'? Maar goed, misschien werkt de nieuwe doctrine tegen de klimaatdepressie, die trouwens nagenoeg uitsluitend blanke vrouwen treft en nagenoeg uitsluitend door blanke vrouwen """behandeld""" (lees: aangepraat en gefactureerd) wordt. Echt veel succes gewenst, maar vergeet niet dat ideologische lijm op een gebroken hart nooit droogt.

Ach weet je, laat ons ook gewoon een keer een katern bij de roze blogbode drukken. Om rustig te lezen.

Crisis. Kent u dat woord? Het betekent ‘radicaal keerpunt’. Het oorspronkelijke Griekse werkwoord betekent: schiften, onderscheid maken, oordelen. Samen betekent het dus zoiets als ‘een kans om opnieuw te kiezen voor hetgeen van waarde is’. Een mogelijkheid tot inkeer, tot bekering, dus.

Dankzij een crisis word je je soms pijnlijk bewust van wat er ontbreekt, iets van waarde dat misschien verloren is gegaan, waarnaar je wilt terugkeren. In ons geval zijn dat stilte en ruimte. Er is immers al haast geen plek meer in Nederland waar niet permanent een snelweg suist, vliegtuigen over razen of treinen voorbij denderen. Stilte is hier een schaars goed. En die anderhalve meter? Die heb je op veel plaatsen nu al niet eens, al zou je willen!

Als er iets van grote waarde is gebleken tijdens deze crisis, is het de relatieve rust die is neergedaald over ’s lands wegen en de ruimte die daarmee is ontstaan in onze leefomgeving, onze natuur, onze hoofden en onze harten. Iedereen vertelt elkaar hoe prettig het is. Het land van meer, groter, sneller en verder maakt ineens tijd voor minder, langzamer, kleiner en vooral: dichterbij. Een bekering van formaat, die ons – zoals het een bekering betaamt – overweldigt, angst aanjaagt, dwingt na te denken over zin en zijn in plaats van het gebruikelijke drammen, draven en doen. 

Het bijbehorende ongemak spettert dan ook van de krantenpagina’s, de socials en de human interest items op TV. Maar het is tegelijkertijd een bekering die ons oplucht, letterlijk en figuurlijk lucht en ruimte laat ervaren, laat voelen hoe heerlijk het is elkaar noodgedwongen nabij te mogen zijn, het met minder te doen, en even met minder te zijn.

Trouw Filosofisch elftal maakt eigen doelpunt

Wij dachten dat we er wel een beetje waren qua volledig van de realiteit losgezongen policorklets over vrouwenvoetbal maar hoogleraar metafysica (kan allemaal gewoon) aan de Radboud Universiteit Gert-Jan van der Heiden wint de prijs hoor. We zijn er als maatschappij nog niet klaar voor, maar eigenlijk zouden we volgens Gert-Jan van der Heiden vrouwenvoetbal moeten afschaffen zodat mannen en vrouwen in gemengde teams kunnen spelen. """Voer voor discussie!"""