Tevens StamCafé

Donderdag 13 juni 4.30 (ante meridiem, that is). Nog voor het hanengekukel opgestaan voor de vroege vlucht van Faro naar Lampegat. De komende week op hoernee met Rob Hoogland vanwege Het Grote Foute Jongens boek deel 3. Vandaag zitten we in de potkast van Wierd Duk, die ik recentelijk voor GeenStijl interviewde. Welkom in de vriendenrepubliek Nederland!

Ik ben een echte huismus geworden. Het liefst blijf ik thuis bij moeder de vrouw, Matcha en Tita. Tita is flink aan het kwakkelen. Ze is stokdoof, heeft artrose en vooral ‘s nachts wordt ze erg onrustig en begint ze vreselijk te hijgen. Soms moeten we op een nacht wel zes keer met haar naar buiten, de tuin in. Ze is gelukkig dol op zwemmen, en een paar keer per dag gaat ze een paar banen trekken in de Atlantische Oceaan.

Stiekem ben ik aan het rouwproces begonnen, want ik weet dat ik op een dag dierenarts Mario moet bellen om er een einde aan te maken. Raya en Jamba hielp hij ook al naar de hondenhemel en die liggen nu braaf in de tuin te wachten op hun zus. Het liefst eindig ook ik in een kuil in de tuin, naast mijn honden. Toch eens uitzoeken wat voor mogelijkheden de Portugese ambtenarij biedt maar wellicht kan ik ze beter niet op de hoogte brengen van mijn funeraire wensen.

Ja soms vind je jezelf een hele vent, en dan hoor je haar verhaal weer. Zou je de moed hebben?

U kende Lale natuurlijk al, maar na haar nieuwe boek dus nog iets beter. Ze vertelt nu o.a. ook over het fysieke geweld dat bij haar uittreding kwam kijken. De hele aflevering ziet u hier, maar in de onderstaande fragmentjes gaat ze in op de vraag waarom links de religiekritiek die het zo uitbundig toepast op het christendom, verzuimt richting de islam. En ze geeft antwoord op een terechte, maar sombere vraag: ben je eigenlijk wel vrij?

"Na afloop is de bar in de Theaterfoyer geopend" nou dat was een feest zeg

We mochten er weer eens uit van Samantha, naar een avondje over Theo van Gogh op de DELA-verdieping van de Amsterdamse OBA. Met Jaap Cohen, die het boek schreef, hij drinkt bijna net zo lekker thee als z'n pa. Nelleke Noordervliet, die eigenlijk Petronella Maria Noordervliet-Bol heet, had brieven mee. Gijs van de Westelaken vertelde het verhaal over de asbak op de dwerg en die sumoworstelaar, die heette mogelijk Richard, en ook nog een verhaal over Lolo Ferrari in de sloot. Gijs wordt oud. Ronny Naftaniel vindt het VREEEESELIJK als woorden KWETSEND zijn. VREEEEESELIJK. Theodor niet. Hij presenteerde, hij was toch wel emotioneel, en Geerten was er ook - we kennen ze nog. We gaven een handje aan Roderick en een boksje aan Muntz, en toen donderden we gauw weer op. Die OBA is een sfeerloze tl-bak, in de Theaterfoyer hing een sfeertje alsof er iemand is vermoord en die malle mevrouw die erdoorheen bleef tetteren schopte veel te weinig schennis. We gingen naar het café en we dronken kopstoten. Proost, op Theo. Terugkijkvideo hierboven.

Beste misdaadfilm ooit [tot Face/Off in '97 verscheen]

Maar DEEL 2, dat zagen we niet aankomen. Immers, DeNiro ging 'niet terug', Pacino (82) is wat oud voor het recherche-vak en Kilmer heeft keelkanker. Dus Michael in GODSNAAM WAT BEDOEL JE MET "Heat 2 coming soon". Nou, het wordt dus een prequel, die zich zeven jaar voor de film afspeelt. Maar geen Irish Man-achtige digitale verjonging gelukkig. Want het is een BOEK, geen film. En vakblad The Spectator is lovend:

"The story is quintessential Mann. We are introduced to a world reminiscent of the criminal empires that he created in his films Miami Vice, Collateral and Blackhat, with an emerging international dark economy fueled by narco-states, rogue oil kingdoms, criminal syndicates and brilliant gentleman thieves doing deals with the highest bidders. Mix in mercenaries and a corrupt defense contractor and you get a sense of what you’re in for with this novel. Unusually for screenwriter, Mann manages to keep literary interest fresh. Heat 2 retains a cinematic quality in its structural leaps from 1988 to 1996 to 2000 and back again, keeping the reader guessing where it is heading before full circle in a way you don’t see coming. And, perhaps cunningly, it leaves the door open for yet another sequel."

Misschien gaan we dan toch maar eens een boek lezen.

Want je zou maar iemand op z'n besneden pik trappen

Vrouwenorganisatie FAM (zoiets bestaat kennelijk) zou een boekpresentatie doen van het boek 'De weg naar gelijkwaardigheid!' van auteur Huub Salman. Want HUP VROUWEN! Uiteraard een vleugje religie hier en daar: bij Keessie van der Staaij moet mevrouwtje met haar lange zwarte rok effe opbokken naar de keuken en bij de islam is er ook wel het een en ander op te merken over de positie van de deerns. Besnijdenis, aparte ingangen, achter het mannetje aanhobbelen, zo'n saaie boerka, verboden contact te maken met de mannetjes, enzovoort. Heel erg stichtelijk allemaal. Enfin, Salman zal zoiets hebben opgeschreven, we hebben het boek nog niet gelezen. GroenLinks-wethouder Marianne Smitsmans wel, ze slikte die hele pil als een rode, en nu moet ze nog even van die klap bekomen. "In het boek wordt getrapt tegen religies en vooral tegen de islam. Het is zwart-wit, iedere nuancering ontbreekt." En nu is er in overleg met de FAM maar besloten de boekpresentatie af te gelasten wegens islamkritiek. Nu hoeven wij Smitsmans niet te vertellen dat er weinig te nuanceren valt als jij en je afwezige clitoris zijn uitgehuwelijkt aan je bloedeigen neef, maar daar komt ze zelf misschien wel achter als ze het boekje nog een keer leest. Hup kritiek, hup dingen benoemen, hup vrije meningsuiting!

Politica gaf boekje niet op bij neveninkomsten, omdat publicatie haar geld KOSTTE

Tip voor iedereen met een vlammend boek in de pen: niet opsturen aan uitgeverij Prometheus. Als de verkoop een beetje tegenvalt kan het je namelijk een flinke som duiten kosten. Dat ondervond politica Sophie in 't Veld na het verschijnen van haar boek 'Een Europees ID' (3 meelijballen in de Volkskrant). Wij hoorden van een kuchende man in een linktip dat mevrouw In 't Veld de kosten van deze promofilm van het D66-fractiebudget wilde betalen. Dat vonden wij een beetje graaierig voor iemand die royalties voor een boek ontvangt. Bovendien vroegen wij ons af of het misschien een administratieve fout was dat In 't Veld de opbrengsten niet heeft opgegeven bij haar neveninkomsten (pdf). Maar volgens D66 valt er niks op te geven omdat de kosten van de publicatie hoger zijn dan de opbrengsten, en heeft Sophie alles uit haar eigen zak betaald. Zielig, eigenlijk. Gelukkig ontvangt ze nog een dagvergoeding van de EU. 

Uitgeverij Prometheus wilde niet reageren op vragen van GeenStijl, maar wenste ons wel veel succes met het topic. Wij wensen uitgeverij Prometheus veel succes met het commercieel uitzuigen van met belastinggeld betaalde politici en het uit de weg gaan van de bijbehorende publiciteit.

"Lief GeenStijl,

Vandaag vond ik in mijn Rotterdamse brievenbus zomaar een boek! Wat leuk, een gratis boek. De titel van het boek? "De verraderlijkheid en de wreedheid van de PKK", door Adnan Oktar (Harun Yahya).

Linkje naar boek hier. Beetje eng, vond ik. Zomaar Turkse propaganda in mijn Nederlands-atheïstische mik. Op de achterkant van het boekje staat:

'De terreurorganisatie PKK is een communistische, marxistische, stalinistische en leninistische organisatie. Deze terreurorganisatie gebruikt al tientallen jaren de misleidende uitdrukking “het Koerdische probleem” als propagandamiddel om haar uiteindelijke doel te bereiken: het oprichten van een communistische wereldstaat.

(...)

Wij zeggen dit tegen de PKK: WIJ HEBBEN GEEN CENTIMETER LAND OM WEG TE GEVEN. Ons doel is DE PLAAG VAN HET COMMUNISME TOT ZWIJGEN TE BRENGEN DOOR DE UITOEFENING VAN ANTI-DARWINISTISCHE EN ANTI-MATERIALISTISCHE ACTIVITEITEN WAAR LENIN ZO VOOR VREESDE. Degenen die tot een overeenkomst met de PKK willen komen, zouden aandacht moeten besteden aan deze woorden. Dit is onze overeenkomst met de PKK: “EEN DERGELIJKE NATIE ZOU EERDER MOETEN VERDWIJNEN DAN LEVEN IN GEVANGENSCHAP. Derhalve: ONAFHANKELIJKHEID OF DE DOOD!'

In de flaptekst staat verder dat alle werken van de auteur slechts één doel hebben: 'De boodschap van de Koran overbrengen, lezers aanmoedigen om fundamentele geloofsgerelateerde onderwerpen, zoals het bestaan van God, Zijn eenheid en het hiernamaals te overwegen en ongodsdienstige systemen, zwakke grondslagen en perverse ideologieën blootleggen'. Overigens zijn dat mínst genomen drie doelen, maar goed, kniesoor die daarop let.

Ik ben benieuwd of meer nietsvermoedende burgers in 010 (of elders in den lande) dezelfde of soortgelijke propaganda in de bus krijgen. Erg wenselijk lijkt het me voorshands niet zonder meer.

Groetjes,
reaguurder Een paard"

Naschrift redactie: De foto's van het boek komen van een andere mailer dan Een paard, die in Den Haag ook een boek in de bus ontving.

"Het is één van de bekendste en best verkochte Sinterklaasboeken ooit: het prentenboek Sinterklaas van illustrator Charlotte Dematons. Bekroond met zowel de prijs voor Mooiste Boekomslag als de Gouden Penseel, geëerd met tentoonstellingen in diverse musea en al jaren een klassieker onder Nederlandse en Belgische gezinnen met kleine kinderen. Maar nu heeft Dematons aan uitgeverij Lemniscaat dringend verzocht Sinterklaas, dat vrijwel overal is uitverkocht, niet meer te herdrukken. Ze kan er niet meer tegen om voor racist te worden uitgemaakt." Dit is hoe witheid werkt mensen. De institutionele ongelijkheidsstructuur intact laten, Kick Out Zwarte Piet hun agency ontzeggen en op het schild gehesen willen worden door de community of color. Laat die mevrouw Dematons zich eerst eens in de geschiedenis van de slavernij verdiepen, die zoals iedereen weet pas werd afgeschaft toen mensen op grote schaal boeken begonnen te verbranden, voordat ze dit soort loze gebaren maakt. Prentenboeken zijn racisme!

Als allerlaatsten hebben wij (trage lezers met een door jarenlange internetverslaving aangetaste concentratiespanne van een goudvis) het nu ook uitgelezen: ‘Voorlichting loopt met u mee tot het ravijn’.

Dat is dus het hard uit de school klappende schrijfwerk van voormalig vvd backbencher Ybeltje Berckmoes-Duindam, dat vorige maand al verscheen maar wij lezen nou eenmaal langzaam. Is het boek onthullend? Nee. Eerder bevestigend. Over politiek én pers en daarom dus belangrijk. Geen standaardwerk. Wel een bijbeltje.

In de afgelopen weken werd het boek veel besproken. Het kwam uit in de week voordat Jeanine Hennis struikelde over het OVV-rapport over het mortiergranaat-ongeval in Mali, en de inhoud van het boek beïnvloedde de beeldvorming over die kwestie heel sterk. De vvd-respons op wat een mediarel werd, was namelijk een live casus van wat er in het boek besproken wordt over hoe de vvd van binnen werkt. Plotseling keek iedereen dwars door de politieke mediatraining van Hennis heen, ineens zagen we allemaal de voorlichterslijnen waar de minister zich uit alle macht aan vast probeerde te houden, en toen die niet sterk genoeg waren, bleek er onvoldoende inhoudelijke grond onder haar voeten om aan te kunnen blijven als minister. 1 - 0 voor Ybeltje.

Desondanks werd Ybeltje Berckmoes, vvd Kamerlid van november 2011 tot maart 2017, in de meeste reacties op haar boek op de persoon aangevallen. Niet alleen door de beroepsbewoners van het Binnenhof, maar ook door de (parlementaire) pers en in de commentaren. Ze was een onzichtbaar Kamerlid geweest dat ondanks haar grieven over de gang van zaken binnen de vvd lekker was blijven zitten om een riant Kamersalaris te cashen. En nu er geen baantje voor haar was, is ze maar aan het natrappen geslagen. Zit een kern van waarheid in natuurlijk (want waarom niet eerder opstappen als het je allemaal zo principieel raakt wat er gebeurt binnen de partij), maar tegelijkertijd is het te makkelijk om fundamentele fouten in de vvd af te doen als rancune van een gefaald Kamerlid. 

De voorspelbare reacties in de media proeven alsof de (parlementaire) pers zich betrapt voelt door de onthullingen van Berckmoes: frequente barhangers in Nieuwspoort weten zelf ook allemaal hoe het er aan toe gaat in de Haagse machine. Niet zelden zijn voorlichters journalist geworden, of journalisten voorlichters. De hoogste spindokter van de vvd hopte nota bene zelf heen en weer tussen RTL Nieuws en de vvd. Iedereen weet hoe het er aan toe gaat aan het Binnenhof, maar niemand schrijft het op. Bang om bronnen te verliezen. Omdat ze denken ‘dat het nou eenmaal zo werkt’. Of omdat ze vrezen om het ‘verkeerde populisme’ in de kaart te spelen als de gordijnen van het partijkartel opzij geschoven worden en Het Volk een ongefilterde blik op de kleedkamers van het Haagse theater krijgen. Nu een Kamerlid het zélf doet, blijken al die Jaap Jansens, Hoedemannen en aanverwanten onder de kaasstolp net zo hard in hun hemd te staan als de partij waartegen de in boekvorm gegoten aanklacht zich richt. Alleszeggend voorbeeld: na het verschijnen van het boek haastte De Volkskrant zich om alle namen van de coalitie-spindoctors te noemen in een artikel waarin erkend werd dat die mensen in onze democratie machtiger zijn dan Kamerleden en ja, dat het journaille zich niet zelden om de tuin laat leiden door deze “bruidegoms van het Binnenhof.”

Toch blijft vooral de negatieve benadering van Ybeltje Berckmoes hangen, en in de beeldvorming hoeft de vvd dankzij hun vrienden van de kartelmedia derhalve weinig reparatiewerk te verrichten. Een paar sneren van Halbe Zijlstra en een verder hardnekkig zwijgen volstond.

Alleen al daarom is het boek een aanrader om te lezen (en schrijven we nu toch nog deze verlate recensie). Maar ook het boek zelf is vlot en zeer leesbaar geschreven - dat kun je aan joostwriter ghostwriter Joost Niemöller wel overlaten. Zijn connectie met het boek, en het feit dat de uitgever uit “het netwerk rond Thierry Baudet” komt, waren overigens ook al reden voor achterdocht bij de MSM.

Enfin, het boek dus. Dat schetst een ontluisterende bevestiging van alles dat we eigenlijk al weten, of vreesden, over de vvd. Berckmoes toont zich een observant die wel graag mee wilde doen, maar mede door haar eigen naïeve onwil om zich aan het politieke spel aan te passen nooit de positie van buitenstaander van zich afgeworpen kreeg. Natuurlijk zit er ook persoonlijke rancune in het boek (Halbe Zijlstra kan werkelijk niets goed doen), maar tegelijkertijd beschrijft Berckmoes haar vvd-ervaringen niet in groteske overdrijvingen of smeuïg opgeklopte anekdotes. Diverse beweringen worden ondersteund met interne brondocumenten (achterin het boek afgedrukt), waardoor het geheel niets minder dan een geloofwaardige getuigenis vormt van een politieke partij die als een kil en liefdeloos bedrijf gerund wordt.

Laten we derhalve niet beginnen met een citaat van Berckmoes, maar met eentje van de vvd zelf, afkomstig uit de memo “Werkafspraken Tweede Kamerfractie” uit 2010. “Uitsluitend voor intern gebruik” en achterin het boek integraal afgedrukt: