Donderdag 31 augustus

*“Presque tous les hommes meurent de leurs remèdes, et non pas de leurs maladies.” *

Le malade imaginaire (Molière) 

Ik besloot toch maar weer eens naar de kliniek te gaan omdat de pijn in de voorhoofdsholte, in het gehemelte, in de keel, de nek en de hals al weken aanhield, en ik ging ik er vanzelfsprekend vanuit dat het kanker was. Na een uurtje googelen op de diverse symptomen, kwam ik tot de conclusie dat het in ieder geval een zeldzame soort tumor moest zijn en dat was dan weer mooi meegenomen. En nu ik het toch over zelfdiagnose heb: wie kent het educatieve spel Dokter Bibber nog? Tegenwoordig barst het trouwens van de operatiespelletjes op het internet en de leukste vond ik Monster Heart Surgery, een spoedcursus Hersenchirurgie voor 16-jarige Somaliërs en de online cursus Tandarts Worden In Een Dag. 

Na vijf maanden totale abstinentie was er ik per saldo dus niet op vooruit gegaan, qua geestelijke en lichamelijke gezondheid. Ik besloot met de moed der wanhoop te gaan wandelen. De tocht van mijn huis in de Ria Formosa naar de kliniek duurt ruim een uur als ik flink door tippel. Dwars door de zoutpannen en een bos vol pijnbomen, en langs de enorme camping van Olhão, die officieel Parque de Campismo e Caravanismo do Sindicato dos Bancários do Sul e Ilhas heet. Portugezen zijn dol op gezwollen taalgebruik.

De regionale banken in de VS hebben een bewogen periode achter zich. Het vooruitzicht is echter niet veel beter.

Zo heeft de FDIC deze week geëist dat regionale banken hun kapitaal lang in plaats van kort moeten aantrekken. Zoals eerder beschreven op dit blog, spelen alle banken aan asset liability mismatch (ALM) spel, waarbij de bank kort lopend geld aantrekt (tegen een lage rente) en dan lang uitzet tegen een hogere rente. Het verschil pakt de bank dan als winst. Dit is allemaal prima tot het moment waarop dit niet meer het geval is.

Normaal gebeurt dit wanneer het vertrouwen in een bank plotsklaps verdampt; dan halen de spaarders hun geld weg (bankrun) en kan de bank klappen. Maar de afgelopen tijd had het meer te doen met het monetaire beleid van de Amerikaanse centrale bank. Zo verhoogde de Fed de beleidsrente flink en allerlei financiële instrumenten reageerden daar dan ook op. Zo konden gewone Amerikanen zomaar 5% per jaar krijgen op kortlopende staatsschulden (direct of indirect via een Money Market Fund bijvoorbeeld), terwijl de bank maar op 1% bleef steken.

Nu zou men normaal verwachten dat de banken dan de rente op hun spaarrekeningen verhogen om klanten te weerhouden hun geld op te nemen, maar dat konden velen van hen niet (of niet genoeg). Ze hadden namelijk langlopende staatsobligaties gekocht met de spaartegoeden van hun klanten. Door de rentestijgingen zijn de prijzen van die staatsobligaties flink gedaald. Geen ramp, als de bank ze kan aanhouden tot aan de einde van de looptijd (dan worden de staatsobligaties in geheel afgelost en krijgt de bank het volledig geïnvesteerde bedrag terug), maar wel problematisch als de bank deze tussentijds moet verkopen (tegen de nu veel lagere prijs) omdat spaarders hun geld nu plots opnemen.

Wat er dus gebeurde was een vlucht van deposito’s van laag renderende spaarrekeningen bij lokale banken, naar andere instrumenten/entiteiten waar een hogere rente werd aangeboden. De situatie lijkt nu, met behulp van allerlei noodprogramma’s, gestabiliseerd, maar de vraag is of dit het begin is van een verbetering of een pauze op weg naar meer ellende...

Interview: Arthur van Amerongen

Bauke Geersing is mijn favoriete ijzervreter. Nadat hij afstudeerde aan de KMA in Breda en aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Groningen, werd hij directeur van de NOS en zat hij samen met Wim Kok (Geersing was ruim 30 jaar vooraanstaand lid van de PvdA) in de Raad van Commissarissen van de KLM. Hij schreef diverse boeken over Raymond Westerling en de Nederlandse krijgsmacht tijdens de dekolonisatie van Nederlands Indië. 

Geersing is bijna tachtig, maar zit geen moment stil. Hij is coördinator van het Onafhankelijk Onderzoekgenootschap AURORE en als een ware luis in de pels vecht hij tegen woke, fopwetenschappers en het NOS Journaal. 

Geersing: Ik ben geboren in Roden in Drenthe. Na elf jaar verhuisde ik naar Groningen en op mijn achttiende ging ik studeren op de KMA in Breda, van 1962 tot 1966. Daar heb ik de carnavalesque kant van het leven ontdekt. Op de KMA had ik fantastische leermeesters, zoals Karel van het Reve. Voor sommigen ging de KMA door voor een rechts bolwerk maar dat is apekool. We kregen college van professoren en hoogleraren van “de andere kant”. Links dus. Ik kreeg college in de polemologie, vergelijkend staatsrecht en sociologie. Sociologie kregen we van Jacques van Doorn, die later columnist werd van NRC Handelsblad,  HP/De Tijd en Trouw. Professor Schoonbrood leerde ons normaal denken. Ik heb uitgerekend op de KMA kritisch leren denken, en een luis in de pels te zijn.

Stamcafé!

Hebt u uw busje al ingeruild voor een nieuwe? Lekker toekomstbestendig? Lekker dokken. Het lijkt wel haarlak, weet u nog? Voor de ozonlaag. Dat was nog te overzien qua prijs. Maar koop maar eens een zo’n rijdende kobaltmijn voor een prikkie.  Na het opraken van fossiele brandstof, de nieuwe ijstijd, de gasmasker-propaganda van het rapport van Rome, zure regen, de verdwijnende ozonlaag, de millenniumbug hebben we nu de duurste operatie aller tijden: we gaan het klimaat laten stoppen met opwarmen! Nou succes ermee, jongens, de burger betaalt wel!

woensdag 23 augustus

Maar helaas bracht hun nieuwe huis niks dan ellende
De buurt wist al gauw hoe het zat
Dus een steen door de ruit en een kind dat ze jende
Een pakje met stront en het lijk van een rat
Toch bleven ze trots en ze hielden zich groot
Als mensen op straat bleven staan
En tegen ze riepen: Hé, smerige poot!
In die mooie, in die fijne Jordaan
Die Fijne Jordaan -

Robert Long en Leen Jongewaard. 

Het blijft toch heel bijzonder dat je als hoernalist een heel stuk kunt tikken over agressieve, homofobe mohammedaanse taxistas zonder het beestje bij de naam te noemen. Neem dit bericht nou toch weer bij AT5: 

Hoe voorkom je dat taxi's dragqueens weigeren? "Dit is iets van de lange adem"

De verhalen van dragqueens die geweigerd worden voor een taxirit zijn nauwelijks meer te tellen. Aan tafel dinsdagmiddag in een kroeg in de Reguliers, zijn vertegenwoordigers van de taxibranche, de gemeente en de queer-gemeenschap het over één ding roerend eens: dit zijn geen incidenten, maar is een structureel probleem.

Op 22 november is de vervroegde Tweede Kamerverkiezing; een verkiezing die wel eens de geschiedenisboeken in kan gaan als een cruciaal moment voor de Nederlandse democratie. Er staat veel op het spel; zoveel dat de gewone stempatronen/politieke overtuigingen wellicht moeten worden losgelaten.

Zoals de vaste lezer weet, is ondergetekende een aanhanger van het klassiek liberalisme. De VVD heeft deze ideologie altijd uitgedragen totdat Dijkstal het stokje van Bolkestein overnam en definitief linksaf sloeg. En wat er onder Rutte allemaal is gebeurd (meer immigratie, grotere overheid, meer belastingen, meer regels, meer dwang, plus wat “schandaaltjes” over missende kinderen en achterhouden van informatie voor de kamer) is voor de meeste mensen (hopelijk) wel duidelijk nu.

Gezien de VVD de VVD niet meer is, zou mijn stem naar BVNL gaan, gezien deze partij de enige is die het klassiek liberalisme lijkt te willen nastreven (JA21 is een mengeling van stromingen zonder duidelijke ideologische basis; een antwoord op zoek naar een vraag). Helaas besloot BVNL Krol en een FDF dame op de lijst te zetten, personen die deze ideologie helemaal nooit hebben onderschreven. Het is gewoon dezelfde zet die men bij mijn VNL partij deed door Moszkowizc als lijsttrekker aan te stellen om zodoende in ieder geval een zeteltje te behalen. Ik vrees dat BVNL erachter gaat komen dat deze strategie toch echt penny wise, pound foolish zal blijken te zijn. De enige goede additie is Toine Manders (nee, niet die VVD’er maar die held die bij de parlementaire enquête stelde dat belasting diefstal is), oprichter van de Libertarische Partij, maar hij zal als minarchist het toch moeilijk gaan krijgen…

door Arthur van Amerongen

Ik was een van de weinige volidioten die afgelopen dinsdag een uur naar de lancering van Frenske’s verkiezingscampagne in de Caballero Fabriek in Den Haag heeft gekeken. Dit doe ik allemaal voor jullie, jongelui. Beloofd is beloofd! Net als heel weldenkend en fatsoenlijk Nederland had ik mij voorafgaand aan deze happening vreselijk druk gemaakt over de hebzucht van onze premierskandidaat, één van de zeven hoofdzonden. Nummer 2 van de zeven is  Avaritia. Avaritia is Latijn voor hebzucht en gierigheid. Ik denk dat Frenske het verhaal over zijn wachtgeld kan spinnen en downplayen tot hij een ons weegt (pun not intended), maar het is natuurlijk een verschrikkelijke start van zijn campagne. Onze Limburgse socialist staat nu bekend als een graaier. 

Over Frenske’s zeven hoofdzonden schreef ik gisteren in mijn vrijdagpreek voor HP/De Tijd, maar aangezien niemand van de reaguurders mij daar volgt, zal ik het nog even uitleggen. De lijst van zeven hoofdzonden werd in de 6de eeuw opgesteld door paus Gregorius en is letterlijk en figuurlijk op het lijf van Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans geschreven.

Pieter in het Stamcafé

U was ontevreden? Nou, dan zou ik maar snel gaan stemmen. En niet op de VVD, want u stemt al uw hele leven VVD. En u bent ontevreden. Dus dat helpt niet. Zelfs niet als u bang bent dat Holle Bolle Frans straks aan de helmstok van vadertje staat staat. 
Ondertussen wordt in de VS alles op alles gezet om Trump beentje te lichten nog voor het volk zich kan uitspreken. Maar dat risico loopt onze brave huisvader uit het Oosten niet, want die heeft zelfs nog nooit een gedachte gehad die strafbaar is.

Karaoke met Tuur

Donderdag 18 augustus

Like a surgeon, hey
Cuttin' for the very first time
Like a surgeon
Got your kidneys on my mind

„Het is geweldig om te leven... en geweldig om mijn dansschoenen aan te kunnen trekken en mijn verjaardag te vieren”, schrijft Madonna bij een montage van foto’s en video’s van haarzelf en haar vrienden tijdens het feestje in Lissabon. „Ik ben zo dankbaar. Bedankt Lissabon en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt!”

Het is zo makkelijk om grapjes te maken over het gedeformeerde besje, maar ik en Madonna zijn samen oud geworden. Haar eerste lp’s heb ik grijs gedraaid en in een euforische bui wil ik nog weleens Like a Virgin krijsen in een karaokebar.

Tuur achter de toog van het Stamcafé

\

Zuipen, zuipen, zuipen
Ik hou toch zo van zuipen
En bonken in die hutte
Die hut van ome Henne

- Rubberen Robbie

Het is weer Intreeweek in Amsterdam. Vroeger was dat één groot neukfestijn, want al die eerstejaarskippetjes waren nog nooit in de grote stad A. geweest en werden een gewillige prooi voor iedere knul met een goeie babbel en een gezond libido. Das war einmal, want er is sprake van een woke offensief tegen sex, drugs en rock’n roll - ooit zo mooi bezongen door Ian Dury - onder studentjes. 

God, wat mis ik Ian Dury. Ik heb de goede man vaak in concertgezien en was al fan van hem toen hij nog bij Kilburn and the High Roads zat. 

De Halsemabode: *De intreeweek moet inclusiever en toegankelijk worden voor studenten met een hulpvraag. De introductieweek is voor de meeste studenten de feestelijke aftrap van hun studententijd, vol feestjes, leuke activiteiten en nieuwe vrienden. Maar voor sommige nieuwbakken studenten ligt de drempel voor de introweek te hoog, bijvoorbeeld doordat zij een fysieke beperking of chronische ziekte hebben, of snel overprikkeld raken. Ook blijkt dat studenten die geen alcohol drinken, vaak buiten de boot vallen. Commissies wordt aangeraden om op drukke plekken een prikkelarme ruimte te creëren, waar studenten met een energiebeperking op adem kunnen komen. Commissies wordt op het hart gedrukt na te denken over hoe om te gaan met studenten die geen alcohol drinken, terwijl bij veel activiteiten doorgaans ruimschoots wordt geborreld. *

Een originele, nieuwe bangmaker in het kader van de mediale angstporno is dat studenten zomaar dood kunnen vallen na een Breezer omdat ze wellicht een genetische afwijking onder de leden hebben. 

Leest en huivert: Tess is 22 jaar, zit bij een studentenvereniging en gaat in het weekend graag de stad in. Zij hoorde vorig jaar dat ze nooit meer alcohol mag drinken, omdat ze een genetische alvleesklierontsteking heeft. Ze schrikt in eerste instantie erg van dat nieuws: "Ik schrok heel erg, omdat ik ook dacht: hoe ziet mijn leven er dan uit." Dat alcohol een belangrijke rol speelt onder jongeren blijkt ook wel uit een angst die Tess had, namelijk dat haar vrienden het vervelend vinden dat ze niet meer met hen mee kan drinken. "Ik dacht, gaan mensen nog wel met mij chillen als ik geen alcohol meer drink." Gelukkig (en uiteraard) blijkt de angst ongegrond.

En daar komt de advertorial-aap uit de mouw!