Solidariteitsmarteling

Vandaag was het dan zover. In de Amsterdamse Stopera heeft een tweetal mannelijke raadsleden zich ter experiment aan een menstruatiesimulator laten koppelen. Dat houdt in dat ze via plakkertjes op hun buik een pulserende lading stroom toegediend kregen, ten einde de voor baarmoederdragers welbekende menstruatiekrampen na te bootsen. Dat doet dus pijn, au au vloek vloek en dan nog even 'tjongejonge wel zwaar hoor dit iedere maand, recpect'. Uiteraard worden deze proefjes niet zonder doel uitgevoerd. Want wat gebeurt er als elke man zo'n simulatie zou ondergaan? "Ik denk dat er miljoenen vrijgemaakt zouden worden voor onderzoek", aldus Peter de Vroed van Het Menstruatie Instituut. Zover zijn we dus. Als volksvertegenwoordigers ons nu onze zin niet geven, koppelen we ze bij wijze van experiment eventjes aan een martelmachine. Daarna piepen de proefkonijnen wel anders en komt er eindelijk vaart achter de emancipatie. Bovendien: Wie geen zin heeft het pseudo-ludieke proefje van tevoren weigert is natuurlijk al van meet af aan een patriarchale hork. Wij voorspellen: de menstruatiesimulator is nog maar het begin van de mannenkastijding. Volgend jaar rond deze tijd woedt in linksdragend Nederland een gigantische rel omdat Jesse Klaver heeft geweigerd de Birth Challenge te doen; een experiment waarbij mannen een dag moeten rondlopen met een 3,5 kilo wegende galiameloen in hun endeldarm. Laten wij nou eens, geëmancipeerd als we zijn, een schokkende uitspraak doen: Ongesteld zijn, dat is hartstikke naar. Onwijs vervelend. Reuze sub-optimaal. Baarmoederdragers, daar hebben we mee te doen. Dat geloven we zelfs, of eigenlijk vooral, zónder simulator.