Of haar essay in Volkskrant Magazine hebben gelezen

De vrouwtjes, ze praten. Soms met elkaar, aan de telefoon, dan is de ramp nog te overzien, maar soms ook tegen jou, in de vorm van een gekmakend gedetailleerd verslag van de dag (Sanne had een bloemetjesjurk aan, Richard zei tijdens de lunch zoiets grappigs, Vera van HR is nog steeds bij haar overspelige echtgenoot, enzovoorts). Maar goed, wij horen het dus allemaal braaf aan, knikken soms, gooien er een goedgetimede ‘goh’ of ‘echt?’ uit, en dagdromen ondertussen over die pass van De Boer naar Bergkamp in '98. Uit het geweldloos aanhoren van zo'n spreekbeurt spreekt enorme liefde en verdraagzaamheid, waar helaas op vaderdag en/of een willekeurige anniversary zelden aan gerefereerd wordt. Dat we niet tussendoor ook nog allemaal vervolgvragen stellen komt waarschijnlijk doordat het een loeisaai kutverhaal is, hoewel het er ook mee te maken kan hebben dat het een loeisaai kutverhaal is. Dat brengt ons bij Saskia Noort, bekend van allemaal boeken, zoals        (echt geen idee, al sla je ons dood, red.), die vandaag met een loeisaai kutverhaal in de glossy van de Volkskrant staat. Saskia is namelijk vrijgezel en date en tot haar verdriet en verbazing ontmoet ze allemaal mannen die haar geen vragen stellen. Nou moeten alle mensen die alleen maar over zichzelf praten in principe dood, behalve alle mensen die alleen maar over zichzelf praten in gesprek met Saskia Noort, want dat zijn gewoon mensen met een sterk ontwikkeld gevoel voor hoeveel uur een etmaal bevat. Afijn heel lang stuk met vragenstel-tips voor mannen (onze favoriet: Houd het klein en kort) waarbij je gedachten na één alinea onherroepelijk afdwalen naar die pass van De Boer naar Bergkamp in '98. Je zal er met je goede bedoelingen goddomme maar een hele avond tegenover zitten.