Geenstijl

Vreemde timing van de ICC-chef

Dat Kati Piri (PvdAGL) het donderdag van minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) voor de kloten kreeg, kwam niet uit het niets. Net zoals tijdens het bewind van voorgangster Hanke Bruins Slot (CDA) bevindt er zich een vijfde colonne onder zijn ambtenaren. Die stak de kop op na het door Hamas aangerichte pogrom van 7 oktober vorig jaar. Het gaat hier niet om de lunchpauze-activisten op de stoep van hun eigen ministerie maar de staatsdienaren in de hogere echelons met toegang tot geheime informatie. Verborgen in de schaduwen binnen het departement lekten zij die ochtend voor de zoveelste keer geclassificeerde informatie, nu over Gaza. Dus toen Piri daarna ook nog eens over het geheime Israël-reisschema van Veldkamp bleek te beschikken, was de maat vol: een woedeaanval in de Nationale Vergaderzaal volgde.

Wellicht dat die driftbui de reden was dat de minister daarna tijdens het debat over zijn begroting zei het arrestatiebevel (het was een drukke ochtend voor de bewindsman) van het Internationaal Strafhof (ICC) bij gelegenheid onomwonden te zullen uitvoeren. Dat zal ook wel moeten: het ICC is gevestigd in Den Haag en Nederland is ondertekenaar van het Statuut van Rome dat ten grondslag ligt aan het tribunaal. Dat wil niet zeggen dat Veldkamp (en minister-president Dick Schoof, Netanyahu is tenslotte een collega-regeringsleider) niet enkele kanttekeningen bij de beslissing van de Britse ICC-hoofdaanklager Karim Khan kunnen plaatsen. Het kabinet mag wel wat kritischer zijn.

Want er is iets aan de hand met de timing van het arrestatiebevel voor de Israëlische president Benjamin Netanyahu, zijn al eerder opgestapte minister van Defensie Yoav Gallan en (de voor de vorm aangeklaagde want allang dood) Hamas-bobo Deif. De Amerikaanse president Joe Biden (zijn land erkent het ICC niet en heeft in 2002 met steun van diezelfde Biden wettelijk vastgelegd dat het Den Haag mag binnenvallen wanneer er een Amerikaans staatsburger of bondgenoot wordt vastgehouden) reageerde woedend en noemt het besluit schandelijk. Het Witte Huis volgt De Lijn Wilders, zeg maar.

Washington is ook ontstemd omdat de actie van het ICC de vergevorderde Amerikaanse onderhandelingen over een staakt-het-vuren in het noorden van Israël doorkruist. Het land moet zich daar verdedigen tegen de aanvallen van Hezbollah dat zich in Libanon verschanst heeft. Bovendien hebben de beesten van Hamas nog 60 levende gijzelaars en de lichamen van 35 gedode slachtoffers in handen. De logische vraag doemt dan op of dat alles destabiliserende arrestatiebevel niet even had kunnen wachten.

Het toeval wil (Jules Deelder: “Toeval? Ja, onze hond, díe had vroeger last van toevallen.”) dat de aanstichter van dit alles – de eerder genoemde hoofdaanklager Khan – sinds een kleine twee weken lijdend voorwerp is in een onderzoek naar seksueel grensoverschrijdend gedrag bij een ondergeschikte. De medewerkster zou gedurende een jaar door hem zijn misbruikt en geïntimideerd. Bovendien zou de hoofdaanklager geprobeerd hebben zijn slachtoffer haar verklaringen over het misbruik te laten intrekken. Khan verdedigt zich nu door te zeggen dat de verwijten vals zijn en ingestoken door Israël. Er zijn inderdaad aanwijzingen dat Jeruzalem het ICC probeert zwart te maken, blijkt uit onderzoek van The Guardian. Maar uit de naspeuringen van diezelfde Britse krant blijkt dat de Kwestie Khan daar niets mee te maken heeft. Er is hier sprake van een onvervalste MeToo-affaire.

De timing van dit alles is wellicht een interessant onderwerp voor bij het Vragenuur komende dinsdag.