Geenstijl

Spannend

De Grote Omwenteling van 2023 vond niet plaats in het stembureau maar op maandag 10 juli rond tien voor half elf in de ochtend met de woorden: “Er is de afgelopen dagen gespeculeerd over wat mij zou motiveren. Het enige antwoord is: Nederland. Mijn positie is daaraan volstrekt ondergeschikt. Gisterochtend heb ik het besluit genomen dat ik niet opnieuw beschikbaar ben als lijsttrekker van de VVD. Bij het aantreden, na de verkiezingen, van een nieuw kabinet, zal ik de politiek verlaten.” Met die woorden uitgesproken in de Nationale Vergaderzaal kwam niet alleen een einde aan 13 jaar kabinetten Rutte maar bewees de premier ook een grote dienst aan de democratie. Het afnemend vertrouwen wantrouwen in de politiek valt namelijk als eerste Mark Rutte aan te rekenen.

Wellicht niet vanaf dag één maar het is een feit dat Rutte een groot deel van die 13 jaar premierschap juist géén ondergeschikte rol speelde. Naarmate de jaren vorderden werd het zelfs erger en erger – verdwenen SMS’jes, bonnetjes en memo's, al dan niet actieve herinneringen, een veroordeelde moslimterroriste in het torentje - met als absolute dieptepunten Ruttes vingerafdrukken op de dossiers Corona, Toeslagen en Groningen. Dat geïnstitutionaliseerde gerommel en gerotzooi en zijn afkeer van openbaarheid gaan niet voor niets de geschiedenis in als de Rutte Doctrine.

Gevolg van dit alles was de opmars (met wisselend succes) van FvD, BBB en later NSC. Maar Rutte wist keer op keer coalities te smeden met gevestigde partijen (in zijn geval medeplichtigen, allen stemden zij in met die Rutte Doctrine ook als zij eerst het scheiden der wegen veinsden) behalve de PVV. Die was nooit in beeld, hoogstpersoonlijk door Rutte in de ban gedaan.

Terug naar die maandag in de zomer. Een uur na Ruttes aankondiging van zijn vertrek uit de politiek wordt de vergadering hervat en is het woord aan de oppositieleider die aan het eind van zijn betoog zegt: “Voorzitter. Mijn partij, de PVV, wil graag samenwerken. We willen samenwerken met andere partijen, we willen verantwoordelijkheid nemen. (-) En we sluiten daarbij zelf bij voorbaat geen enkele partij uit. Niet wij politici zijn aan zet, maar dat is de kiezer. Nederlanders krijgen nu met een stem de nieuwe kans om orde op zaken te stellen in Nederland, om het gezonde verstand weer te laten winnen, om Nederlanders weer op één te zetten, om die onbetaalbare asieltsunami te stoppen, om de boodschappen weer betaalbaar te maken, kortom, om de zon weer te laten schijnen in Nederland. Nog nooit was de stem van Nederland zo belangrijk. Zorg er dus voor, zeg ik tegen de Nederlandse kiezers, dat de PVV zo groot wordt dat niemand nog om ons heen kan.”

Wanneer de zon gaat schijnen is nog even de vraag. Die erfenis van 13 jaar Rutte en verziekt landsbestuur en politieke verhoudingen formeer je niet in een paar weken weg. Daar moet je goed voor gaan zitten, puinruimen kost tijd. Ruim een maand na de verkiezingen zitten PVV, VVD, NSC en BBB nog steeds met elkaar om de tafel. Hoop en optimisme hangen in de lucht; de PVV na jaren aan de knoppen, een VVD zonder Mark Rutte, Pieter Omtzigt om een oogje in het zeil te houden en BBB als de gretige junior partner maar met de ervaring van Mona Keijzer. Het kan niet op. Een uniek experiment waar het land nu al de vruchten plukt met Martin Bosma als Kamervoorzitter en veranderde verhoudingen in het parlement. 

Er hangt een Haagse Lente in de lucht. Daarvoor moesten wel door één man verkiezingen worden gewonnen én compromisbereidheid getoond. Geert Wilders is Bassiehof’s Politicus van het jaar 2023. 

Zalig kerstfeest!

Aus der reihe Bassiehof’s Politicus van het Jaar

2011 – Piet Hein Donner (CDA)
2012 – Frans Timmermans (PvdA)
2013 – Frans Timmermans (PvdA)
2014 – Pieter Omtzigt (CDA)
2015 – Pieter Omtzigt (CDA)
2016 – Mark Rutte (VVD)
2017 – Klaas Dijkhoff, Jesse Klaver, Lilian Marijnissen, Tunahan Kuzu en Thierry Baudet
2018 – Theo Hiddema (FvD)
2019 – Pieter Omtzigt (CDA)
2020 – Martin Bosma (PVV)
2021 – Lodewijk Asscher (PvdA)
2022 – Daniel Koerhuis (VVD)