Geenstijl

1 op de 10 leerkrachten ontbreekt, Amsterdam & Almere het hardst getroffen

Afgelopen donderdag was de dag van de ontbrekende leraar. Het Malieveld was leeg. Het tekort in het basisonderwijs is 9700 FTE, 9,5%, binnen het voortgezet onderwijs wordt 2100 verwacht.  Schoolleiding is niet meer bezig HOE er lesgegeven wordt, maar OF er lesgegeven wordt. “Gaten vullen” is managementbullshitbingo voor het HR-beleid. Elk poppetje is een vinger in de dijk.

Nederland keldert in de PISA-ranglijst, dus besluit de minister dat biologie, geschiedenis en aardrijkskunde geschrapt mag worden uit de eindtoets. Lekker slim! Het blijft toch bijzonder dat een minister van onderwijs niet beseft dat een democratie drijft op een goed opgeleide en goed geïnformeerde kiezer. Dat is de basis, dat is het fundament, daar moet je decennialang aan bouwen.

Basisvaardigheden krijgen prioriteit, want de kinderen kunnen hun eigen schoolboeken niet meer lezen. Sinds sociale media bestaat uit afbeeldingen en videobeelden is analfabetisme in een stroomversnelling geraakt. Het typen van rudimentaire berichten op sms, Twitter of WhatsApp bevat tenminste nog tekst. Nu wordt in vrije tijd echt niets meer geschreven of gelezen.

Vlak voor de zomervakantie gooide het kabinet nog even een bom over de schutting. Mobiele telefoons worden verboden! Zonder overleg, zonder aankondiging, zonder visie en zonder budget. Empty-wallet-politics, want de verkiezingscampagne is begonnen. Ouders in paniek, want het leek direct na de vakantie in te gaan, en leraren met een mond vol tanden. Zo gaat het kabinet ze om.

Scholen hadden geen kans beleid te formuleren. Wie gaat dit uitvoeren? Waar ga je die telefoons beveiligd bewaren? Wie gaat een paar miljoen dure telefoons verzekeren tegen schade en diefstal? Geldt dit ook tijdens pauzes? Gaan we straks leerlingen fouilleren bij de deur? Dit probleem zit bij kinderen zo diep dat je eigenlijk gespecialiseerde verslavingszorg nodig hebt.

Wie gaat leerlingen begeleiden verantwoordelijk om te gaan met een telefoon? Wie gaat die leerlingen coachen om een telefoon nuttig te gebruiken of weg te leggen en geconcentreerd te werken? Ouders? Hoger onderwijs? Werkgevers? Of krijgen we straks een generatie die alleen iets nuttigs kan doen als er een opzichter aanwezig is, die de telefoons ook inneemt, zoals Amazon deed.

Krijgen scholen budget voor tablets of laptops om werkdrukverlichtende educatieve applicaties inclusief voortgangsoverzichten en geautomatiseerde feedback richting leerlingen te behouden? Of krijgen leraren extra betaald om een papieren vervanging `s avonds na te kijken? De lessen zijn dankzij corona online opnieuw uitgevonden, nu weer terug? Wie betaalt de extra voorbereidingstijd?

Krijgen scholen budget om sociale activiteiten te organiseren en zo een noodzakelijke relatie op te bouwen met leerlingen? De vrijwillige ouderbijdrage slopen was makkelijk, of je nu betaalde of niet, iedereen mag mee, iedereen wordt gelijk behandeld! Het gevolg is logisch, scholen organiseren die excursies niet meer. Dit maakt onderwijs in de klas nog moeilijker en de baan minder aantrekkelijk.

Het kabinet kwam met een arbeidsmarktkraptetoeslag voor leraren die werken in gemêleerde stadscentra. Woningen zijn daar rustig twee keer zo duur als in de provincie, dus het idee is schattig, de uitwerking zielig. De makelaar lacht ze uit. Die leraren kunnen het dan nog steeds niet betalen om daar te gaan wonen, en forenzen wordt met de auto of openbaar vervoer ook te duur.

Ons verkeersinfarct maakt het voor die leraren onmogelijk om op tijd te komen, zeker als ze zelf een gezin stichten. Ze wonen al buiten de stad, dus levert gaan werken buiten de stad een forse besparing in reistijd, reiskosten en werkdruk. De zwakste scholen in stadscentra kennen daardoor zo`n snel personeelsverloop dat er geen cohesie in een team of verbeterd onderwijs is op te bouwen.

De nieuwe brugfunctionaris moet het contact tussen ouders, zorg en school te verbeteren. Zoiets heet een mentor, echt een hondenbaan, want zelfs als je belt over zware kindermishandeling, kan het op de stapel, want ze hebben daar ook geen mensen of bed beschikbaar. Kinderen en leraren durven niet te bellen, want dan escaleert het eerst maandenlang thuis, voordat er misschien hulp komt.

Je kan dan zo`n leerling een cursus op eieren lopen aanbieden om minder geslagen te worden. Je kan dan die leerling uitnodigen om te ontbijten op school, zodat ze tenminste gegeten hebben. Voor TBS-klanten hebben we de duurste zorg, voor de asielindustrie mag elke regel wijken, maar voor onze eigen kinderen is er geen rechtsstaat, geen zorg, geen bed, geen bad en meestal geen brood.

De minister van wachtlijsten riep dat te veel kinderen psychische hulp vragen. Dat kan ook door onder andere scholen, maar die leraren hebben daarvoor niet gekozen, krijgen daarvoor geen tijd en zijn daarvoor nauwelijks opgeleid. Deze oproep tot kwakzalverij legt de bal weer bij leraren, die worden afgerekend door de inspectie op onderwijsresultaten, dus die mogen maar gaan toveren.

De leraren hebben afgelopen donderdag niet gestaakt, want ze hoeven nog maar een paar procent koopkracht in te leveren, in plaats van anderhalf maandsalaris. Dat heeft wel een jaar geduurd. De olifant in de Kamer is een stille staking. Mensen die niet meer kiezen voor het onderwijs. Daar is twee jaar bijna niets bereikt, het tekort blijft. De overheid is gewoon geen betrouwbare werkgever.

Als vandaag elke vacature ingevuld wordt, dan zijn scholen morgen failliet. Zou je daadwerkelijk 10% werkdruk reductie willen, mag je minimaal 10% extra personeel aannemen. Samen met meer marktconform gaan betalen, mag er rustig nog een kwart bij. Een fractie kan je ophalen door allerlei dure consultancy- en wensdenken voor ministeries en (overkoepelende) schoolbesturen op te heffen.

Onderwijs is duur, onwetendheid onbetaalbaar.