Geenstijl

De bevanging komt ten einde

Ja, in februari en april werd dit al breed uitgemeten, maar in de nasleep van de 17-jarige Jaylinn zetten we het hier zelf ook eens onder elkaar voor het dossier. Jaylinn zit in een jeugdzorgtraject, heeft borderline en ptss, startte na slechts drie gesprekken te AmsterdamUMC vanaf haar 13e met puberteitsremmers en vanaf haar 16e startte ze 1,5 jaar met testosteron. Maar een maand voor haar borstamputatie besefte ze dat ze zich toch gewoon een meisje voelt en genderdysforie nooit de juiste diagnose was.

Jaylinn was een slachtoffer van het toepassen van de Dutch Protocol **op een doelgroep die daarin nooit onderzocht is.

De Dutch Protocol is een visie op transitie van minderjarigen die voornamelijk stoelt op onderzoek uit 2011 en 2014 door psychiater Annelou de Vries en klinisch psycholoog Peggy Cohen-Kettenis. Het onderzoek uit 2011 concludeerde op basis van 70 casussen tussen de 12 en 16 dat na behandeling van gemiddeld twee jaar met puberteitsremmers "Behavioral and emotional problems and depressive symptoms decreased, while general functioning improved significantly during puberty suppression." 

Het vervolgonderzoek in 2014 onder 55 van de oorspronkelijke 70 die 'geslachtsbevestigende- hormonen en operaties' ondergingen concludeerde dat genderdysforie "alleviated and psychological functioning had steadily improved. Well-being was similar to or better than same-age young adults from the general population. Improvements in psychological functioning were positively correlated with postsurgical subjective well-being."

Die twee bevindingen werden na 2014 onder de naam "The Dutch Protocol" de goudstandaard voor transgenderzorg in heel Europa, waar landen in navolging van Nederland startten met puberteitsremmers, hormoontherapie en 'geslachtsbevestigende' operaties voor minderjarigen.

Echter. Tegelijkertijd begon er in de gehele Westerse wereld een astronomische toename in genderdysforie plaats te vinden, waardoor de patiëntenpopulatie wezenlijk begon te veranderen. 

Finland zat er in 2015 al bovenop. Daar concludeerden onderzoekers na een analyse van *alle* adolescenten die zich voor het einde van 2013 meldde met genderdysforie dat meer dan 75% van hen gediagnosticeerd was met andere, ernstige psychopathologie. "The recorded comorbid disorders were thus severe and could seldom be considered secondary to gender dysphoria. This utterly contradicts the findings in the Dutch child and adolescent gender identity service, where two thirds of adolescent applicants did not have psychiatric comorbidity."

*Tegelijkertijd* met de publicatie van de twee Dutch Protocol-studies in 2011 en 2014 die respectievelijk een periode van gemiddeld twee en zes jaar bestreken en de 'oorspronkelijke', 'organische', 'echte' genderdysforie-populatie betrof, ontstond er een geheel nieuwe genderdysforie-populatie door sociale besmetting in de naverbranders van social media.

In Zweden steeg genderdysforie vanaf 2010 met factor 17 (!). In Nederland nam het de afgelopen drie jaar nog met 206% toe.

En hier ging het mis:  

Uit pure ideologische bevanging of simpele angst de orthodoxie tegen te spreken wordt gedaan alsof die stijging organisch en daadwerkelijk is. De redenatie was/is als volgt: net als bij linkshandigheid komen kinderen ineens massaal uit de kast als trans, omdat hier door het nieuwe klimaat van acceptatie ineens geen sterk taboe meer op rust. 

Die theorie werd in The Atlantic voorgelegd aan een Zweedse professor psychiatrie:

"In Sweden, too, clinicians grew alarmed by the sudden increase in the number of teenagers seeking gender care. Mikael Landén, a professor of psychiatry at the University of Gothenburg, told me that this population has increased 17-fold since 2010. One explanation for that change—that more open-minded attitudes around gender have emboldened kids to seek the help they need—just doesn’t ring true to him. He’d studied those views in his early work, he said, and found that, on the whole, Swedish attitudes toward transgender people have been very positive for a long time."

Zelfs een Nederlands onderzoek door Radboudumc en strategisch adviesbureau SiRM in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid gepubliceerd op 9 mei jl. naar DE OORZAAK VAN DE STIJGING weigert de werkelijkheid gewoon bij naam te noemen. Het rapport:  "Wel zijn trans personen de laatste jaren zichtbaarder geworden. Professor Enny Das: ‘Ze laten zich meer zien en horen, en er is meer aandacht en erkenning voor hun plek in onze maatschappij.’ Die toenemende zichtbaarheid zorgt er volgens de onderzoekers voor dat transgender personen zich ook weer kunnen herkennen in (ervaringen van) anderen, waardoor zij zich wellicht ook meer durven uiten. (...) Ook een significant deel van de onderzoekers, gespreksleiders en klankbordgroep identificeert zich overigens als queer en/of trans."

Voor iedereen met ogen om te zien staat daar natuurlijk gewoon wat zelfs deze onderzoekers in hun hart allang weten. De toename van 206% wordt bovenal verklaard door een modeverschijnsel dat zich qua dynamiek het beste laat vergelijken met de explosieve toename van eetstoornissen boulimia en anorexia in de late 90's en vroege 00's. Behalve dat die eetstoornissen toen niet geflankeerd werden door BlackRock en zo'n beetje elke faculteit sociale wetenschap.

Maar het tij lijkt te keren.

In Finland werden in 2020 de richtlijnen hierzien en adviseren nu tegen puberteitsremmers en andere medische interventies bij minderjarigen. In 2022 deed Zweden hetzelfde. Kort daarna adviseerde de Franse National Academy of Medicine tot "great medical caution" bij het gebruik van puberteitsremmers, "greatest reserve is required in their use". Begin maart trok Noorwegen aan de noodrem. En in maart 2024 sluit Engelands enige genderdysforie-kliniek, o.a. omdat hun aanpak gebaseerd op de Dutch Protocol als 'onvoldoende bewezen' werd geëvalueerd.

Let wel; de interventies zijn niet verboden in die landen, maar ze worden niet langer geadviseerd. 

In andere landen zoals Oostenrijk, Denemarken, Duitsland, Italië en Spanje is de Dutch Protocol nog niet aan zoveel kritiek onderhevig en worden de behandelingen nog altijd geadviseerd.