Geenstijl

Inzake de emo-karavaan rond Sigrid Kaag

Nederland is een van de weinige Westerse en - in elk geval in onze ogen - meest moderne landen waar nog niet zo heel lang geleden een politieke moord is gepleegd. We hebben ook een politicus – waar je het echt niet eens mee hoeft te zijn – die zwaar beveiligd wordt wegens levensgevaarlijke dreiging, en geen privéleven meer kent. Hij is niet de enige. Bedreigen, intimideren, aanzetten tot haat en geweld, discriminatie of vrouwenhaat: het is verwerpelijk, extreem fout. Elke aangifte is terecht, en hopelijk worden deze mensen hard aangepakt, zonder medelijden, zonder mededogen. 

Het valselijk beschuldigen van bovenstaande bij mensen die inhoudelijk kritiek hebben, satire bedrijven, of die het gewoon niet eens zijn met je politieke overtuigingen is overigens even fout. Het is valse retoriek, zwak en ook doorzichtig om weg te kunnen blijven van inhoudelijke repliek door deze mensen over één kam te scheren met dreigend tuig. Dergelijke valse beschuldigingen leiden ook tot enorme schade en mogen bij de beschuldiger ook tot even harde aangiften en veroordelingen leiden. 

Al dat bedreigen en intimideren is overigens helemaal niet nodig. Er is namelijk genoeg inhoudelijke kritiek: waar is dan dat beloofde nieuwe leiderschap? Waar is dat op de inhoud scherpe debat, zonder moddergooien en zonder polarisatie? Waar is de focus op het oplossen van problemen die mede veroorzaakt zijn, zoals de toeslagenaffaire? Waar wordt gewerkt aan het herstel van vertrouwen in politiek? Waar zet de MinFin de tering naar de nering in plaats van de staatschuld tot Zuid-Europese proporties op te laten lopen? Waar is de feeling met de hoogste prioriteit wat er bij Nederlanders acuut speelt (maandelijkse rekeningen kunnen betalen bijvoorbeeld), maar ondertussen vele miljarden van ons geld in een beerput dumpen onder het mom van het klimaat, zonder enige serieuze onderbouwing?

De lijst gaat nog wel eventjes door. De manier van handelen, de manier van praten, het toont een arrogantie, een decadentie, een wereldvreemdheid, een onwrikbaar eng geloof in Het Klimaat en De Oplossing, een benauwende bemoeizucht tot in de haarvaten van de samenleving, een incapabiliteit om werkelijke zorgen in de maatschappij te herkennen en vervolgens daadkrachtig te besturen. 

Ja Sigrid Kaag, dit alles is het beeld wat over jou inmiddels heerst in Nederland, buiten je steeds kleiner wordende D66 bubbeltje om. Zie, kritiek uiten zonder bedreiging, haat of intimidatie is prima te doen, mensen. Niet iedereen is eloquent, en frustratie uit zich in vele vormen. Inhoudelijke kritiek heeft niets van doen met dat ze een vrouw is. Mensen op posities die veel beloven en het vervolgens niet waarmaken, krijgen terecht kritiek. Bij positie horen kritiek en satire. Het hoort bij de gelijkwaardigheid. De lusten èn de lasten. Misschien dat sommige vrouwen daar nog even aan moeten wennen? 

Bestuurders hebben een voorbeeldfunctie voor de maatschappij. Ooit was het Kamerlidmaatschap een van de hoogst haalbare ambten, maar het gedrag van Kamerleden is tegenwoordig lager dan wat je in de uithoekjes van Twitter vindt. Men veroorzaakt deze ellende zelf, en D66 gedraagt zich geen haar beter dan hun zogenaamde nemesis, PVV of FVD.

Ons mooie land, waar we juist zo goed waren geworden in bestuurlijk polderen en empathie of op zijn minst respect en tolerantie voor andere ideologieën hadden, waarbij ‘Paars’ misschien wel te zacht was en wegkeek bij problemen, is afgegleden tot ministers en Kamerleden die nog steeds wegkijken bij de echte problemen maar alleen maar in hun eigen theaterspel hun trieste rol spelen van met stront over en weer gooiende apen. Intimidatie en bedreigen is dus totaal verwerpelijk, maar wat lok je toch zelf ook met zijn allen uit, dit trieste niveau hadden we zeker niet verwacht van een partij van hoogopgeleide en zichzelf beschaafd noemende mensen. 

Wacht even. Els Borst?
Het is natuurlijk vreselijk om je eigen kinderen te horen praten over angst dat hun moeder iets wordt aangedaan. Mensen, leef je even in de impact op zo’n gezin. Doe even normaal.

Exemplarisch voor hoe D66 in een eigen bubbeltje zit was echter de opmerking dat ze bang waren dat haar wordt aangedaan wat Els Borst is aangedaan. Eh, wacht even? Oud-minister Els Borst, voor wie wij enorm veel respect hadden, was slachtoffer van een gesjeesde man die haar vermoordde, hij vermoordde zijn eigen zus ook. Een man die in een gesloten inrichting had moeten zitten maar dat niet zat, mede omdat kabinetten (ook D66) de GGZ niet goed organiseerden. Dit was geen politieke moord. Geen politieke moord, maar het falen van een welzijnsstaat. 

Pim Fortuyn - ook daar mag je het totaal mee oneens zijn, de man wees onzes inziens terecht naar problemen maar was daarmee niet automatisch de oplossing - was de juiste vergelijking geweest die men hier had kunnen maken: iemand die moedwillig door politiek en media zwart is gemaakt, uitgesloten, en is vermoord. Een politicus vermoord in Nederland, ons mooie democratische landje. Ondenkbaar! Toch is het gebeurd. Maar ja. Els Borst was D66. Fortuyn was van een andere bloedgroep. Wilders is van een andere bloedgroep. 

Werk zat
We zouden nooit, nooit, nooit buigen voor dreiging of intimidatie. Hou die rug recht! Maar soms hebben kinderen meer verstand dan hun ouders. Stop alsjeblieft, of ga überhaupt niet de politiek in. Niet vanwege de dreiging. Maar vanwege de inhoud... (...of het gebrek daaraan). Je zou willen dat ook Baudet en Wilders zulke kinderen kregen, ten eerste om er wat menselijkheid en liefde in te krijgen, en ten tweede gewoon wat meer eerlijke en nuchtere feedback te krijgen van wie ze dierbaar zijn.

En helaas – ook wij – laten ons dus weer verleiden tot discussie over een meta-onderwerp, waardoor we met zijn allen wederom de focus verliezen op de echte issues: betaalbare energie, betaalbare huizen, lagere lasten in plaats van rekeningrijden en tal van belastingverhogingen, grip op de staatsuitgaven, minder overheidsbemoeienis met hoe wij ons leven inrichten, gesprekken over wat ons bindt en waar we met zijn alleen heen willen, op de inhoud; betrouwbaar, behoorlijk en daadkrachtig bestuur; fatsoenlijke zorg en een betrouwbaar pensioen; asiel (honderden vermiste kinderen!); toeslagenaffaire (weggehaalde kinderen!) en natuurlijk: degelijk onderwijs, want onze kinderen worden minder slim - straks gaan ze nog allemaal de politiek in!

Werk zat dus. Voor een nieuw kabinet.