Geenstijl

What happens in the Stamcafé, is een interne kwestie

De kroegen waren weer langer open en dat hebben ze geweten bij de spoedeisende hulp. Mooi, ook gewonde zuipschuiten zijn een teken dat de natuur aan het genezen is. Ze moet alleen nog even uitrazen. In de stilte tussen storm Eunice & Franklin is hier een megamix vol grensoverschrijdende stijlloze muziek, achtergelaten afgelopen week in de krochten van de panelen, waar de meest vreselijke dingen gebeuren zoals mensen die grappen maken, mensen die sarcastische grappen maken, mensen die recepten uitwisselen of een gedichtje schrijven en mensen die plaatjes draaien. Prima bedrijfscultuur voor een blogkroeg. Nee, dan DPG. Als ze bij de Uitpersgroep niet druk zijn met hun personeel slavendrijven totdat hun personeel gaat procederen, zijn ze wel de verkeerde broodschrijver valselijk van bepotelings aan het betichten. En nu blijkt ook nog eens dat hun bedrijfstop met de schuldige witte billen op een #MeToo-doofpot zit. Erik de Vlieger, die ouwe boef, wist het boven water te krijgen. En wat krijgt GeenStijl als we keurig de nu bekende feiten opnoteren over de Vlaamse papiervariant van Talpa, waar hoogmorele titels doorgaans de plattekarren-parade van schuldvingerwijzers aanvoeren, maar de redacties zich nu in een luidruchtig zwijgen hullen? 

EEN ONGEVRAAGDE "DICKPIC" VAN EEN PROMINENTE COLUMNISTE!!1! Nou jaaaaaa zeg! Zo gaan we toch niet met elkaar om in deze kroeg? Proest. Eeh, proost.