Geenstijl

Probleemkinderen van de energietransitie

De gesubsidieerde milieuclubjes houden ons graag voor dat de energietransitie slechts een kwestie van wilskracht is, maar de werkelijkheid is aanzienlijk weerbarstiger. Zo ontdekken zonnepanelen, ooit de ongenaakbare redder van de smerige energiesector, de laatste tijd steeds meer smetjes op het blazoen. Minpunten die niet onder het tapijt moeten verdwijnen in een poging het groene sprookje in stand te houden, maar die we dienen aan te pakken om echte vooruitgang te creëren.

De grote, al dan niet door de overheid aangemoedigde, vraag naar zonnepanelen creëerde een markt voor beunhazen die twijfelachtige kwaliteit leveren. Dat resulteert niet alleen in risico's voor de gierige opdrachtgevers, maar ook voor de samenleving. Slordige aansluiting van panelen en omvormers kan resulteren in een stoorzender voor het P2000-communicatiesysteem van de hulpdiensten. Ook zorgt de enorme vergroeningshaast voor een toenemend aantal productiefouten in panelen met alle brandbare gevolgen van dien. Het slaapt toch niet zo lekker als de dakpanelen net zo makkelijk ontbranden als een merkloos Chinese hoverboard.

Brandende panelen zijn pas echt een pijnpunt in dit dossier. Brandt een dak vol panelen weg, kan de hele buurt daar nog maanden last van houden. Bij grote hitte versplinteren de glasdeeltjes en waaien ze uit over het omliggende gebied. Deze kleine, maar vlijmscherpe glasstukjes zijn levensgevaarlijk voor grazend vee, omdat het voor bloedingen in de maag kan zorgen. Complete weilanden raken zo onbruikbaar door deze regen van glasfragmenten en iedereen wast zijn handen in onschuld. Naar het effect op wilde dieren is nog geen onderzoek gedaan, maar wij kunnen ons voorstellen dat het verre van de milieuvriendelijk utopie is die de klimaatdrammers voor ogen hebben. Overigens ook niet zo groen: hele lappen natuur opofferen voor zonneparken, want dat sloopt de biodiversiteit harder dan een jager met een stikstofkanon.

Het Nederlandse enthousiasme voor zonnepanelen is aandoenlijk, maar we hebben er natuurlijk geen zak aan als de rest van het stroomnet deze extra energietoevoer niet kan verwerken. Momenteel ontstaan op meerdere plekken in het land al problemen op piekmomenten, waardoor eigenaren tijdens de meest zonnige uren geen energie kunnen terugleveren (en dus niets verdienen). Dan vallen al die rooskleurige terugverdienschema's plots keihard door de mand. In ongeveer de helft van het land is de transportcapaciteit te beperkt en het verbeteren van het net gaat nog jaren duren. Haast maken met meer panelen heeft dus in veel gebieden simpelweg geen zin.

Ondanks dat het aantal zonnepanelen in Nederland rap toeneemt, was zonne-energie vorig jaar goed voor slechts 1,51 procent van het totale energiegebruik in Nederland. Een druppel op een gloeiend klimaat, als u ons de slechte woordgrap vergeeft. De luidruchtige milieuclubs roeptoeteren dat iedere seconde telt en gebruiken alles wat in hun macht ligt om de overheid, bedrijven en burgers onder druk te zetten en ze zo snel mogelijk de door hun gewenste energietransitie te dwangvoeren. Dankzij deze opgelegde haast negeren we problemen in een poging arbitraire doelen en tijdschema's te halen. Dat betekent niet dat zonnepanelen per definitie slecht zijn of dat we moeten stoppen met deze energiebron, maar wel dat deze methode verre van perfect is en dat we in deze race om kwantiteit soms even gas terug moeten nemen om te kijken naar de kwaliteit. Het betekent ook dat we de utopische bevelschriften van ongekozen belangenclubjes naast ons neer moeten leggen en dit gewoon goed en realistisch moeten aanpakken. Want of u nu voor of tegen deze oprukkende dakbedekking bent; het feit blijft dat de aanwezigheid van zonnepanelen alleen maar groeit en nu het moment is om te voorkomen dat deze energieoplossing meer problemen brengt dan dat het wegneemt.