Geenstijl

Welkom bij dit belangrijke lijstje

Maar voordat we beginnen vinden we dat we een statement moeten maken tegen alle boeken die Freek de Jonge ooit heeft uitgebracht, waarin het schijversvak... Ja loop er dan niet zo raar overheen. Het is toch gewoon zo! Doe niet zo dom.

Hee daar hebben we Murat Isik, die het Boekenweek Essay mocht schrijven. Murat Isik is vooral bekend van zijn debuut 'Verloren grond', waarmee hij een Bronzen Uil in de wacht sleepte. Dat zegt helemaal niks, want Thierry Baudets roman 'Voorwaardelijke liefde' is de eeuwige eindwinnaar van een Bruine Uil en daar is geen jury aan te pas gekomen. Thierry Baudet was al een Bruine Uil voordat zijn uiltjes überhaupt waren ingedaald. Enfin, 'Verloren grond' dus, de cover is gejat van Khaled Hosseini en de stijl is ook gejat van Khaled Hosseini. Bovendien is het een boek geschreven uit het perspectief van een jongen van dertien jaar. Die zijn vooral druk met het overvallen van snackbarren, zeker niet met het samenstellen van lijvige boeken, derhalve kunnen we het debuut van Murat Isik bestempelen als 'quatsch' en zo zonder pardon de prullenbak in sodemieteren.

'Jas van Belofte' van de Nederlandse bejaarde Jan Siebelink (107) wordt door vrijwel alle media afgekraakt. Dan kun je denken dat het wellicht nog een aardig boek is, die recensenten lullen elkaar ook maar wat na, maar nee, een aardig boek is het inderdaad niet. Heel erg aardig dat de organisatie van de Boekenweek deze man de eer heeft gegund nog eventjes in de schijnwerpers te staan, maar hopelijk was het meteen de laatste keer. Omdat Siebelink ook nog eens een dt-fout heeft geproduceerd in het woord 'verwijdert', zogenaamd sloop die miskleun er later in, heeft hij zichzelf al helemaal alsook definitief gediskwalificeerd.

Op zoek naar een enorme berg vage beeldspraak en wazige metaforen die slaan als een tang op een varken? Koop dan eens een boek van James Worthy. Vloeibare honing die in ogen wordt gedruppeld, de balts van een blauwe reiger, zogenaamd een genot voor het oor, een symfonie ochtendgeluiden met schreeuw van een spreeuw, roep van een vos en brommende vuilniswagen, kinderen die met papa op de bank zitten en naar Liverpool kijken en dat voelt alsof een eenhoorn een regenboog met Skittles in je buik pist: het slaat echt helemaal nergens op.

Ja natuurlijk, ook de eindwinnaar van de Bruine Uil in de lijst. Je ziet gewoon voor je hoe Thierry dit boek heeft zitten schrijven: het ene moment met een fles boreale drank aan de lip om wat moeilijke woorden in de tekst te breien, het volgende moment met zijn penis in de hand om de seksscènes wat sjeu te geven. Nou, dat is mislukt, hij heeft er alleen mee bereikt dat alle vrouwen van Nederland hem zien als een vaginahatende engnek. Lekker gewerkt, pik. Of zoals Chantal Janzen zou zeggen: "Wat kan hij goed politiek bedrijven hè, die jongen." Boek kopen kan trouwens HIER.

De man die in 'het wereldje' bekend staat als de rechterhand van Matthijs en dat is geen compliment voor zijn kwaliteiten als schrijver, want dan zou hij wel bekend staan als 'die schrijver die aanschuift bij Matthijs'. Nee, Eus staat alleen bekend als 'de rechterhand van Matthijs'. Boze tongen beweren dat Eus zijn gangsterjeugd in Deventer helemaal uit zijn duim heeft gezogen, deels in ieder geval, maar voor de beoordeling van zijn schrijfsels maakt dat eerlijk gezegd niets uit. Want een fatsoenlijk robbertje pennen, dat kan hij niet.

Hallo, ik ben Felix Post, ik woon in Amsterdam, en daar heb ik seks met allemaal hoeren, ik gebruik coke, want ik ben een schrijver en dat is supercool, en dan ga ik naar de Veluwe want daar woont mijn familie en dan gebeurt er 280 pagina's helemaal niks. Einde!

Je kunt veel zeggen van Kluun, die eigenlijk Raymondus Godefridus Norbertus van de Klundert heet, maar niet dat hij geen vervelende kerel is. Kluun is namelijk wél een vervelende kerel. Dat is ook helemaal niet erg, de wereld heeft vervelende kerels nodig om te zien dat er ook leuke kerels zijn, maar Kluun is een vervelende kerel die van zichzelf denkt dat hij een leuke kerel is en dat zijn de ergste. Die rare strapatsen van Kluun laten we maar buiten beschouwing, want dat maakt hem alleen maar vervelender.

De Grande Dame van het Nederlandse gilde der auteurs? Nou nee hoor, Connie Palmen is gewoon een oud vrouwtje die af en toe naar de Noordermarkt banjert om daar wat groente en fruit in te slaan en verder is er een groot niks. Connie Palmen verschijnt nog wel in het openbaar, dan steken die haren weer alle kanten op, en dan denken de meeste mensen alleen maar: ah gossie.

Wie denkt die gore Pinkeltje eigenlijk wel niet dat hij is, een beetje naar het Dolfinarium waar al die zielige dolfijntjes tegen wil en dank opgesloten zitten in veel te kleine bassins terwijl ze eigenlijk bij de Bahama's water uit hun spuitgat behoren te spuiten? Maar nee hoor, Pinkeltje gaat naar het Dolfinarium, waar gevangenschap salonfähig wordt gemaakt. Een smerige dierenbeul, dat is wie die stomme kabouter is. Voor Dick Laan en zijn Pinkeltje hebben we eigenlijk maar vier woorden die de hele serie treffend omschrijven: Het Fascisme Rukt Op.

Goed goed, 'Waar blijft die sniper' is niet echt een boek van Antoinnette 'dubbel N' Scheulderman, maar het is wel hoe ze de geschiedenis in zal gaan en ergens is dat hartstikke zielig voor haar. Mag je lekker vaak aanschuiven bij DWDD, maak je een beetje boekjes, ben je de vrouw van een succesauteur, schrijf je een columnpje hier en daar, staat er hoe dan ook iets met een sniper op je steen. Triest.

Acht lange jaren deed Peter Buwalda, de bastaardzoon van Jan-Joost van Gangelen en Keith Richards, over Otmars Zonen, het eerste deel van zijn magnum opus. Acht jaar geleden, toen leefde Pim Fortuyn nog, was Peter Vandermeersch nog een buitenlander en zat Sylvana Simons mensen de kop gek te maken als TMF-stoot. Het kan verkeren. Enfin, Peter Buwalda heeft zichzelf achttien uur per dag opgesloten om het boek te voltooien en uit protest tegen die zelfkastijding van ongekende proporties gaan wij zijn boek op z'n vroegst pas over acht jaar lezen. Tot die tijd zoekt u maar lekker een boekverslag op scholieren.com ofzo.