Geenstijl

Een boer agrarische professional uit de Noordoostpolder in de mail. Zelfde als toen, maar ditmaal dichter bij zijn eigen vakgebied: het mestbeleid!

En de symboolpolitiek leefde voort. Niet zo duidelijk uitgelicht door de pers, wel zo interessant om even van te proeven: de kunstmesttaks. Vorige week is een motie van GroenLinks aangenomen in de Twee Kamert om een heffing te zetten op de kunstmest die boeren kopen om hun gewassen verantwoord te voeden. Alles is al belast, dus waarom dit niet? Nou het is een beetje sneu, en wel hierom.

Vroeger waren er gebieden in Nederland met veel rundvee, varkens, en gevogelte waar het aandeel landbouwgrond tekort was om de mest van deze beesten in verstandige porties aan te wenden. Zonder mest groeit er niks op deze schrale zandgronden (toevallig alle gebieden waar carnaval wordt gevierd, causaal verband). Mét mest groeiden de gewassen als het aantal volgers van Laura Ponticorvo. Maar het ging te gek, meer dierlijke mest dan voor plantengroei nodig was. Er was wetgeving nodig, en die kwam er. 

Gevolg: het ministerie ontdekte dat het door middel van die wetgeving knoppen kreeg om de gebruik te remmen. Met name in gebieden waar nooit te veel dierenpeop werd gebruikt betekende dit dat zij hun bodem niet meer konden voorzien van een product dat eigenlijk het beste binnen de kringloopeconomie past. Niet voor niets zijn we het land met in verhouding hoogste productie/laagste milieubelasting.

Dierlijke mest is dus beperkt aan te voeren, te beperkt voor de gebieden met kleigronden waar akkerbouw plaatsvindt, en dus geen dieren lopen die alles ruig voorzien van het heerlijke bruine goud. Transport uit andere gebieden is kostbaar (gemaakt, ook door wetgeving, ander hoofdstuk). Dus men is daar meer aangewezen op kunstmest dan in peoprijke gebieden.

Kunstmest is een prima aspirine om in het seizoen het gewas met kleine vleugjes goed bij te sturen in de benodigde bestanddelen. Er is weinig van nodig om veel te bereiken. Maar het is veel duurder dan dierlijke schijt. Anyways, dierlijk mag niet meer dan in de vastgelegde hoeveelheid, en kunstmest krijgt dus een taks. Hoe vinden we die dan?

Het is typisch Den Haag, het is voor de bühne natuurlijk lekker scoren dat het gesuggereerde probleem van overbemesting (huidige status gelijk aan zure regen) wordt aangepakt met een extra lastenverhoging voor de landbouw. Nederland op z’n best.

Ondergetekende is z’n frustratie in ieder geval weer kwijt en gaat zich morgen weer met goede moed mooie gewassen telen, maar vervalt weer in ongenoegen bij de eerstvolgende factuur waarom deze taks onderaan meetelt in het eindbedrag. Genaaid worden is prima maar dan moet het wel lekker zijn.

Groet, Boer uit de Noordoostpolder
(NAW bij redactie bekend)