Geenstijl

"De longstay-afdeling voor gevaarlijke, onhandelbare criminelen loopt leeg. Het aantal tbs'ers in de kliniek voor langdurige opvang is in 4 jaar tijd gehalveerd, van ruim 200 in 2012 tot 112 nu."

Monsters lopen gewoon buiten, of vanuit een half open instelling buiten. Waarom de zee op met een sleepnet als je niets doet met de vissen die je al gevangen hebt? Hier besparen we 88 keer 365 dagen lang €500, samen 16 miljoen per jaar. Totdat je kijkt hoeveel geld besteed is in de afgelopen weken om Anne Faber te vinden. Ze lag op de oude chillplek van Michael P. Het kostte 10 miljoen de Utrechtse serieverkrachter te vinden. Zulke operaties in het kielzog van psychiatrische terroristen zijn net zo structureel als de bezuiniging. 

Jeroen Pauw zei gisteravond "slachtoffer van een gek" toen hij de initiatiefneemster van de petitie de maat nam. Dat deze gekken na bizarre verkrachtingen geen TBS kregen van de rechtbank en het hof, vormt het falende rechtssysteem dat Jeroen niet herkende. Dit terwijl dezelfde Michael P. halverwege zijn celstraf wel naar een psychiatrische instelling werd gebracht.

Volgens Goedele Liekens wordt het wetenschappelijk bewijs dat zedendelinquenten een pad afleggen van steeds ernstigere misdrijven genegeerd. Er moet gekozen worden waar Vrouwe Justitia deze roofdieren op tijd de pas afsnijdt.

Beide heren zwegen tijdens hun observatie. Volgens zijn advocaat David Moskowicz was geen TBS voor Michael P. heel belangrijk. Aan de ene kant prijst de advocatuur de TBS-maatregel, aan de andere kant adviseren advocaten jarenlang om niet mee te werken. Mede door die weigeringen wordt er minder TBS opgelegd. 

Er zijn rechters die hun beslissing om geen TBS op te leggen motiveren met de gedachte dat iemand ook gedwongen kan worden opgenomen buiten het strafrecht om. Die schrijven dus over ziekelijke stoornissen, maar trekken niet de enige juiste conclusie. Bovendien is die gedwongen opname een wassen neus, omdat dit alleen mag bij direct gevaar. Niet bij psychopaten die bij bezoek van de politie of observatie tijdelijk sociaal gewenst gedrag vertonen en daarmee de dans ontspringen.

Als de verdachte niet meewerkt in het PBC, dan kan de rechter op basis van art. 37a lid 4 wegens "de ernst van het begane feit" TBS op te leggen. Dat mag volgens art. 37 lid3. Al het andere is een beloning. Doe dat een aantal jaar, en de advocaten gaan weer adviseren om mee te werken aan een observatie om de schade te beperken. Patiënten gaan dat zelf ook beseffen. 

Michael P was trots op zijn dubbele verkrachting en verklaarde tegen getuigen dat "een droom was uitgekomen". Een dader die zo terugkijkt op zijn delict, heeft een (misschien wetenschappelijk onbekende) persoonlijkheidsstoornis. Die uitspraak, samen met de wijze waarop verkracht, bedreigd en beroofd is, hoort TBS op te leveren. Net als bij de Utrechtse serieverkrachter die een minderjarig meisje vastgebonden aan een boom achterliet. 

Het wetvoorstel Forensische Zorg heft het medisch beroepsgeheim van verdachten op zodat die informatie gebruikt kan worden om TBS op te leggen. Hier misbruiken politici weer een probleem om principes te verkwanselen, terwijl er ook oplossingen zijn die alleen veroordeelde daders raken. Hierdoor zullen meer patiënten zorg mijden, wat ultimo hun eerste ernstige delict oplevert.

Slachtoffers kunnen zich gelukkig voegen in het strafproces als benadeelde partij. Dat zorgt ervoor dat ze niet zelf hoeven te procederen, maar ook dat de staat de schade moet voorschieten. De staat kan via zijn informatiepositie veel makkelijker innen. De verkrachte minderjarige meisjes vorderden bijna tienduizend euro, en kregen minder dan vierduizend toegewezen. 

Ik kan daar niet bij. Ze zullen zich minder vrij kunnen bewegen in onze maatschappij, zich minder ontplooien en daardoor minder verdienen. Ze zullen tientallen jaren psychische hulp willen, met een eigen bijdrage van honderden euro's per jaar. De materiële schade loopt in de tonnen. Immaterieel zit in dezelfde range. Laat de staat maar bloeden, dan heeft het kabinet een financiële prikkel en blijven slachtoffers & nabestaanden niet met een fooi achter.

Helaas zwijgt het regeerakkoord over dit onderwerp. 1997, 2005 en 2017 laten zien dat levensdelicten gepleegd worden vlak na de TBS-behandeling. De psychiatrische sector verdient zijn brood met de belofte dat deze risico's ingeschat en dankzij behandelingen verminderd kunnen worden. 

Minimaal twaalf tbs-medewerkers hadden seks met een patiënt. Aangezien IGZ geen zicht heeft op pakkans & meldingsbereidheid, hebben ze geen zicht op de onderrapportage en omvang van het probleem. Als contact met medewerkers zo vaak tot seks leidt, dan zijn patiënten meer bevangen door seksuele spanning, dan hun behandeling.

Een derde van de TBS-patiënten gebruikt drugs. Dan creëer je een omgeving waar het ene deel van de patiënten verslaafd blijft en daarmee niet behandeld kan worden, en het andere deel meer bezig is met rondzwermende junks dan de eigen behandeling. Verleng gewoon bij iedere positieve drugstest de behandeling met een kwartaal, omdat die nog niet plaatsgevonden heeft. 

Er zitten ook TBS'ers tussen die hun delict de hele behandeling blijven ontkennen. Daardoor vertellen ze niet hoe ze tot het delict gekomen zijn, en kunnen psychiaters onmogelijk de kans op herhaling inschatten of verminderen. Hun dwangverpleging is nog niet begonnen. Voor deze mensen geen proefverlof of vrijlating. Je kan dat niet belonen.

Een gemiddelde TBS behandeling kost anderhalf miljoen euro. 41% pleegt opnieuw delicten. Een vijfde pleegt binnen negen jaar opnieuw een delict waarvoor TBS kan worden opgelegd (PDF). Percentages zijn exclusief onopgeloste (ernstige) misdrijven. Gezien de ernst van de recidive moet het parlement gaan wegen of dat risico acceptabel is. 

Het EU-hof noemde levenslange gevangenisstraf of een TBS-longstay inhumaan. Mensen moeten perspectief blijven houden op vrijlating. In deze overwegingen komen belangen van nabestaanden, slachtoffers en de nieuwe slachtoffers na voorspelbare recidive te weinig voor. De hoge rechters laten een gebrek aan empathisch vermogen zien.

Hier moet de wetgever hard en duidelijk de rechtelijke macht terugfluiten. Observaties bij het PBC verlengen totdat er meegewerkt wordt. TBS bij twijfel én bij weigering observatie standaard opleggen. Een norm stellen voor een acceptabel totaal restrisico voor de maatschappij, en daarvandaan terugrekenen hoeveel verloven mogelijk zijn en hoeveel behandelingen voltooid zijn. 

Een nieuwe gesloten instelling als eindstation, waar met wetenschappelijk onderzoek geprobeerd wordt een succesvolle behandeling te ontwikkelen. Dan wordt medewerking door de patiënt in iedere schakel van het TBS systeem de enige weg naar beperkte vrijheid. Iedere andere route zonder medewerking van de patiënt is hopeloos en geeft niemand een perspectief.

Inhumaan is een woord dat alleen past binnen een slachtofferverklaring.

Feynman