Beste redactie,

Onder lichte dwang van mijn vrouw belandde ik op Oerol. Om het trauma te verwerken heb ik een stukje geschreven

Wie elk jaar in juni de boot naar Terschelling pakt, weet: Oerol is niet zozeer een festival als wel een ecologisch heropvoedkamp voor creatievelingen met huursubsidie. Een wonderlijk Waddenfenomeen met bakfietsen vol artistieke zelfkastijding. Een woke reservaat vol witte schuld en zelfhaat.

Onder een houten skelet op een verlaten voetbalveld speelde "De Kapitalisten". Improtheater rond een (ex-)hoofdeconoom van een bank die diende als schietschijf voor alles van woningnood tot klimaatellende. Tussen de sketches door werden Marxistische dromen uitgeserveerd als vegan bitterballen: iedereen opnieuw op nul (Great Reset!) en 200 euro zakgeld. De econoom bleef kalm en hoffelijk, probeerde nog uit te leggen dat de stembus een geschikt instrument is om wereldverbetering af te dwingen. Luisterde iemand? Nee, het slachtofferschap voelt te lekker. Idee aardig, uitwerking warrig. Maar kudos voor de ballen (of het masochisme) van de hoofdeconoom. -- Score: 3 olievaten Fairtrade benzine

In "Vergaan" werd het publiek gevraagd “een verlies” te verpakken en als compost door het bos te slepen, voorzien van een zelfbedachte koosnaam. Voor wie geen verdriet bij de hand had, lagen er suggesties klaar: ecocide, genocide, een verdwenen landschap ("Kom maar, lieve ecocide."). Aan het eind mochten we het verlies dumpen op een open plek met sierlijk gedrapeerde dennentakken, waarna we weer konden terugwandelen naar de realiteit. Beetje rouwen, beetje wandelen. Heel therapeutisch. Maar je kunt ook gewoon thuis de GFT-bak een naam geven en je bespaart een retourtje Harlingen. -- Score: 2 composthopen

Terug naar Terschelling, ook al word ik 100 jaar

Wij komen er één keer per jaar. Beter gezegd: Spartacus komt er één keer per jaar. Tijdens Oerol, voor de lekkere wijven. U weet wel, dat festival te radicaal voor Marion Koopmans. Terschelling natuurlijk! Gewoon leuk, zomaar, familieweekendje, Bluescruise, vriendentripje, festivalletje, zuiptocht, het kan allemaal. Heen op de langzame veerboot en - ongeacht de vertrektijd - bier tetteren op het bovendek. Haven. Vis. West-Terschelling. Fietsen huren. Brandaris. Braskoer. Wrakkenmuseum. Tegenwind. Meezingen bij Hessel & Tess. Kaap Hoorn. Zwemmen. Strandwacht. Nog meer tegenwind. Haardvuur. Strandwandelen. Vogels kijken op de Boschplaat. En natuurlijk: in Midsland het café in. Proost makkers, op die heerlijke eilanden van ons.

Daar gaat de Sletzomer van 2022!

Spannend. Nog een kwartier, en dan komen de nieuwe RIVM-cijfertjes en wat weten we hoe het staat met de 5de, 6de, 7de, 8ste [opzoeken - red] Golf der Chinezenpokken. Het eiland (!) Terschelling ging vrijdag als eerste van de Nederlandse gemeenten weer OP ZWART wegens hoge aantal positieve testen, en u mag 1 x raden hoe dat komt en nee, het is niet Jort Kelder. Het was dat festival waar Marion Koopmans "niet mocht komen". Verder heeft half Nederland inmiddels urenlang in een concerthal, festivaltent en/of Schiphol-slang gestaan waarbij iedereen elkaar 12 x tegenkwam, dus haal alvast maar weer PLEEPAPIER, thuisbier en noodpakketten.

Knotsgek cultureel festival op Terschelling in 12 poepsaaie foto's
Echt. Niet klikken. DOE HET NIET. Deze 5 minuten krijg je nooit meer terug

Wat zijn we toch een lekker opgeruimd landje O NEE TOCH NIET. Lekker rustig op het strand liggen is er tegenwoordig niet meer bij op 3 januari.

Door al die troep die overboord is geslagen lijkt het hier wel op India of Pakistan. Met dat verschil dat men er hier alles aan doet om het strand weer een beetje toonbaar te maken, zelfs HET LEGER komt helpen, zodat wanneer De Duitsers komen de boel weer een beetje aangeveegd is om Koilen inn zu Graben. Geweldig die VOC-mentaliteit! Eat this, India & Pakistan!