Koopt Nederlandschen waar, dan helpen wij elkaar

Dat de wereldhandel op het punt staat flink te veranderen door de spanningen met Rusland en (met name) China, moge duidelijk zijn. De wereld lijkt zich te begeven naar twee geopolitieke machtsblokken; China en het Westen. Maar het Westen lijkt nu ook in tweeën te worden gesplitst, althans betreffende de handel. De drijvende kracht hierachter is niemand minder dan Joe Biden.

Zo heeft de Amerikaanse President het voor elkaar gekregen om zijn Inflation Reduction Act aangenomen te krijgen afgelopen zomer. Dit pakket, met wellicht de passende afkorting IRA, behelst onder andere een pakket van USD 369 miljard over 10 jaar om de groene transitie een boost te geven. Het is eigenlijk een flink afgezwakte versie van het Build Back Better plan van de Democraten in (afbeelding opklikbaar).

Narco Central

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). * Hier deel 1, deel 2 en deel 3*. Dit is deel 4. *

Een dagje rijden op bergwegen tussen de cactussen, 1000 km boven Michoacán ligt de staat Sinaloa, bakermat van de Mexicaanse drugshandel. Al 100 jaar geleden werd er op kleine schaal opium verbouwd, door Chinese gastarbeiders die hun verslaving uit hun moederland meenamen. Slimme Mexicanen roken geld en trapten in de jaren 1930 in een pogrom de Chinezen eruit en namen de toen nog kneuterige opiumhandel over. Via marihuana en coke werden drugs uiteindelijk de megamiljardenindustrie die het nu is. 

De staat is thuisbasis van het oppermachtige Sinaloakartel. De grote baas, El Chapo Guzman, wist twee keer eerder uit een Mexicaanse cel te ontsnappen. Na zijn derde arrestatie werd hij aan de VS uitgeleverd en verdween in 2020 voor levenslang in een Amerikaanse Maximum Security Prison. Het Sinaloakartel is in feite geen hechte organisatie, het is meer een samenwerkingsverband van vijf à zes families die elkaar, als redelijke zakenmensen, het licht in de ogen gunnen, legt redacteur Ismael Bojórquez me op de zwaar beveiligde burelen van RioDoce uit. Maar de zonen van El Chapo, Los Chapitos, zwaaien in feite de scepter en de andere groepen betalen een provisie aan hen. In ruil daarvoor zorgen de welpen van El Chapo voor rust en orde. Daarom is in Sinaloa, in tegenstelling tot Michoacán, het moordcijfer zo opvallend laag. Het CJNG denkt er ook niet over om hier een stap te zetten, want dan krijgen ze te maken met de vuurkracht van het Sinaloakartel.

Dat ondervond ook de overheid toen die het in het hoofd haalde om Ovidio Guzmán, een van de zonen van El Chapo, te arresteren in oktober 2019. Ovidio heeft de bijnaam ‘El Nuevo Ratón,’ de nieuwe muis. Met zijn knappe, Clooneyeske trekken zou hij een fotomodel kunnen zijn. De appel val niet ver van de boom en samen met zijn broers heeft Ovidio de zaak van Pa overgenomen. Hij is nu de facto de CEO van het Sinaloakartel. Die lieten zich niet onbetuigd nadat het nieuws van de arrestatie als een lopend vuurtje rondging. Binnen no time mobiliseerden rond de zevenhonderd kartelleden zich. Ze vormden spontaan milities en trokken met AR-15’s en .50 kaliber machinegeweren door de straten. Culiacán zag voor het eerst Urban Warfare toen het kartel met guerrilla tactieken leger en politie aanviel. Er vielen zeventien doden, voornamelijk aan de kant van het leger. De Mexicaanse president gaf hoogstpersoonlijk opdracht om Guzmán junior weer vrij te laten om verder bloedvergieten te voorkomen. Een politieagent die betrokken was bij de arrestatie werd een week later vermoord in een regen van 155 kogels. 

Om nog even in te wrijven wie er nu echt de baas was, trouwde enkele maanden later de dochter van El Chapo in de zalmroze kathedraal in het centrum van Culiacán. De wijde omgeving was afgezet met de bekende geel-zwarte plastic ‘do not cross’ politielinten. Maar nu waren het kartelleden die openlijk met hun zware automatische geweren de veiligheid garandeerden.

En nu vooruit!

Tjeerd de Groot, de voormalige melkmuil van de Nederlandse Zuivel Organisatie, liet deze week zijn ware gezicht zien aan Jonathan Krispijn. Ik kan me niet herinneren dat in naoorlogs Nederland een roomblanke man een persoon van kleur met een Joodse achtergrond uitschold voor fascist.

Vooruit: de gesjeesde spindoctor van GroenLinks, Sybren Kooistra, schold Max Pam voor racist uit en dat pikte Pam niet. Die schakelde meteen meester Peter Plasman in, en Kooistra, die als de dood was voor een strafblad omdat hij dan niet meer bij de EU kon werken of niet meer naar zijn geliefde Verenigde Staten kon reizen waar hij immers spindoctor van Obama was - koos eieren voor zijn geld.

Overigens heeft Sybren Kooistra net zo’n vies baardje - de zogeheten pratende kut - als Tjeerd de Groot, Rob Jetten, kindervriend Cindy Smeets, Steven van Weyenberg, Sjoerd Rimmer Sjoerdsma en Daan Bonenkamp, die als de spreekwoordelijke rat het zinkende D66-schip verliet om hoofdredacteur van Tubantia te worden. Zijn voorganger, Martha Riemersma was in mei opgestapt bij Tubantia, omdat haar suikeroom Matthijs van Nieuwkerk haar gouden bergen had beloofd op het Gooise Matras.

Eerder deze week had Tjeerd de Groot al enorm geblunderd. Hij beweerde in de Nationale Vergaderzaal dat koeien 'permanent ziek' zijn omdat het Nederlandse gras té eiwitrijk zou zijn. De factcheck-rubriek van EenVandaag onder leiding van Lammert de Bruin ging op onderzoek uit en concludeert woensdag: Tjeerd de Groot verkoopt 'bullshit'. En niet één maar twee keer.

Ik ga er gevoeglijk van uit dat Tjeerd de Groot, de insipide nietszeggende sokpop van de zuivelmaffia die is opgepimpt tot een mean old bitch die aan het cruisen is in de Rue de Vaseline, om specifieke reden geworven is door de Magere Mannetjes. Die zeiden bij het sollicitatiegesprek: 'Je je moet wel een ringbaardje laten groeien, vriend, dat maakt indruk bij het electoraat.' 'Ja,' zei Tjeerd, maar Jantje Paternotte dan?' 'Nou,' zei Sjoerd Rimmer: 'bij ons Jantje moeten eerst de testikels nog indalen in zijn balzakje. Daarna krijgt hij vanzelf wel een mooi vlassig bloksnorretje.'

Tjeerd, het archetype van een tot op het bot gefrustreerde binnenvetter, die ineens kan ontploffen van woede - iedereen kent wel zo iemand - is een tiepje dat het in 1940-1945 ver had kunnen schoppen in de entourage van de Duitse bezetter. Het is een bazenpoeper à la Doug Stamper en voert alles uit wat het baasje hem vraagt. Neem deze twiet van de ziedende melkmuil:

Het doel blijft: halvering van de stikstofuitstoot in 2030. Alleen zo blijft de natuur gezond en kunnen we weer huizen bouwen.

HOLLAND!

*Beste onderdanen, Weet u hoe het huis van Oranje nauwelijks met slavernij te maken had? Nee? Nou, wij ook niet. Of beter gezegd: nog niet. Want we laten het dus onderzoeken. Spannend hè? Wij zijn zijn zelf ook super benieuwd! Zodra we meer weten, laten we het horen.  *

*Nou doei,
Uw monarch *

PS Dat van die inteelt was maar een gerucht hoor. Oh ja, en we gaan niet naar de voetbal, want dat zou echt super ongemakkelijk zijn. En dat van die gasdeal is gelul. We willen hun vieze stinkgas geeneens.

****

Rot tot op het bot

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). * Hier deel 1, deel 2 en  deel 4*. Dit is deel 3. *

De generaal is een optimist en doet zijn best, maar Michoacán opkuisen is een zware klus. De staat is in feite rot tot op het bod. De georganiseerde misdaad heeft zich niet alleen in de economie gevestigd, maar in alle bestuurslagen. Van gouverneurs tot burgemeesters tot gemeentepolitie. RioDoce, een van de belangrijkste periodieken van de onderzoeksjournalistiek (de vermoorde Javier Valdez was hoofdredacteur) onthulde gelekte documenten van het leger waaruit bleek dat 29 van de 93 burgemeesters in Michoacán banden hadden met de kartels, voornamelijk met het CJNG.  

Het geweld heeft endemische vormen aangenomen. Het afgelopen jaar was het gewelddadigste ooit van Michoacán, met 666 doden. Hieronder waren 83 ‘masacres’ met 349 slachtoffers. ‘Masacre' is een polyvalente term. Er kan een dubbele moord of een bloedbad mee worden bedoeld. Het kan ook een veldslag tussen kartels zijn of een meervoudige executie, waar de lijken van slachtoffers vaak worden verminkt. De oplaaiende oorlog is vooral te wijten aan de incursie van het CJNG. Obscene en extreme praktijken om vijanden te intimideren zijn het handelsmerk van het kartel. ‘Mexico’s Murderous Super-Cartel CJNG Is Winning the “Narco Game of Thrones,”’ schreef The Daily Beast in 2019. Het CJNG heeft zijn eigen uniformen, zelfgemaakte pantserwagens en ziet er net zoals ISIS uit als een paramilitaire groep terroristen, zoals het liet zien in een angstaanjagende video die viraal ging.

Alle lokale kartels, Los Viagras, restanten van la Familia, de Templarios, de groep Correa en nog veel meer, hebben tijdelijk de strijdbijl begraven en zich verenigd in Cárteles Unidos, de Verenigde Kartels, om het oprukkende CJNG het hoofd te bieden. Begin 2021 vond er in Tierra Caliente een veldslag plaats tussen deze groepen die resulteerde in 27 doden. Het CJNG onthoofdde zeven vijanden. Foto’s met hun lichamen uiteen gespreid als bloembladeren, in het midden een stapel met zeven hoofden, circuleerden op internet. Zorgvuldig geënsceneerde performances van wreedheid, net als bij ISIS, zijn een manier van communicatie geworden. Deze vorm van narcopropaganda wordt in de wetenschappelijke literatuur ‘body messaging’ genoemd

Ik ben van kindsbeen af vertrouwd met het Nederlandse leger en zijn manschappen, want ik groeide op in garnizoensplaats Ede. De soldaten van de zeven kazernes, plus de bloedgeile verpleegsters van de ontelbare bejaardenhuizen, gekkenhuizen en andere zorginstellingen in de woeste wouden rond Ede zorgden voor wat leven in de brouwerij want verder was er geen reet te doen in de Parel van de Veluwe. 

Mijn eerste verzetsdaad was dan ook het kalken van de opruiende noodkreet Waarom gebeurt hier niets op de muur van de Hema, in 1964. Er zijn vele andere Edenezen die deze historische gebeurtenis claimen, maar ik was het dus. Ik mocht toen van mama voor straf die avond niet naar Swiebertje kijken bij de familie Tap, die als enige een televisietoestel had in de Spechtlaan.

Aantekening voor mijn biograaf: ik woonde op nummer 16, maar ben geboren in de Leeghwaterstraat. Wij verhuisden later naar de Nachtegaallaan 42, waar schuin tegenover ons professor Prosper Ego, oprichter en voorman van het Oud-Strijders Legioen (OSL) woonde. 

Die las de jeugd uit de buurt op woensdagmiddag voor uit Mijn Memoires van Raymond Paul Pierre Westerling, aan wie dit feuilleton gewijd is. Op kapitein Westerling kom ik zo terug. Overigens zouden diens memoires door een ghostwriter geschreven zijn, maar daar ga ik mijn tengels niet aan branden.

Mijn hele jeugd was doordrenkt met militarisme. Alle broers van mijn moeder moesten vechten in ons Indië. Vreemd genoeg werd daar nooit over gesproken tijdens verjaardagsfeestjes. Eentje had er een stoma aan overgehouden, ook niet echt een leuk onderwerp als je op een kaasstengel sabbelt.

De ouders van mijn schoolvriendje Bobbie de Boer (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn) baatten het Protestants Militair Tehuis (PMT) in Ede uit, een pretpark vol flipperkasten, biljarttafels en kaartende militairen. Ik heb daar leren zuipen, vloeken én de soldatentaal geleerd, met schitterende termen zoals achteruit eten (kotsen), rukbunker (slaapzak), nukubu (nutteloze kutburger), neukteugels (bretels), lulijzer (microfoon), loho (lompe hond) en kutsoppen (douchen).

En ik kwam daar in contact met de poëzie:

God schiep met een vloek
De legerplaats Oldebroek
En tot overmaat van ramp
schiep hij de Harskamp.

Als krullenjongen van het huis- aan-huisblad Ede Stad had ik al snel doorgekregen hoe ik gratis aan drank kon komen. Als razende reporter versloeg ik modeshows voor bejaarden, braderieën, winkelopeningen en jubilerende werknemers van de ENKA. Minstens drie keer per week moest ik uitrukken naar een kazerne omdat er een militair afzwaaide. Altijd waren er jenever en sigaren. De pers werd in de provincie nog met alle egards behandeld en ik was de koning te rijk.

Ik vond het vreselijk dat ik werd uitgeloot voor de dienstplicht omdat ik van lichting 1959 ben. Ik ben toen ongevraagd toch naar de keuring gegaan, waar ik in mijn gezicht werd uitgelachen vanwege mijn “Beatle-haar”, mijn kromme rug, mijn x-benen en vooral de roze ribfluwelen broek die ik droeg. Om toch in de sfeer van het leger te blijven, draaide ik in mijn rukbunker aan de Nachtegaallaan de hele dag strijdliederen van Johnny Hoes. 

Bon, ik dwaal af.

Los Viagras en de generaal

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). Hier* deel 1, deel 3 en deel 4*. Dit is deel 2. *

De belangrijkste criminele groep in de streek heet Los Viagras, het plaatselijke kartel dat een gebied van ongeveer 50 vierkante kilometer domineert. ‘Overdag zie je ze niet, maar als het donker is komen de gewapende elementen naar buiten en zijn ze de baas op straat.’ zegt Don Hipolito. Het jaar ervoor, maart 2021, bracht Ronaldo, een lokale collega, me in contact met Los Viagras. Ze vertelden me dat ze in feite een soort autodefensa zijn die het beste met de bevolking voor hebben en ze beschermden tegen Las Cuatro Letras, de vier letters, het oprukkende CJNG. 

Ik dacht eerst dat dit een eufemistische naam was voor het CJNG omdat de mensen bang waren om de naam, gelijk Voldemort, hardop uit te spreken. Echter, volledig uitgesproken is Cartél Jalisco Nueva Generación een mond vol. Het alom gevreesde CJNG wist in een paar jaar tijd op ultra-gewelddadige wijze in 29 van de 32 staten van Mexico een stevige voet aan de grond te krijgen.  

Maar hier in de buurt is het CJNG ver weg en domineren de Viagras in feite het hele economische leven, legt Don Hipolito me uit. ‘Ze pretenderen zoals veel groepen een autodefensa te zijn, maar het is gewoon georganiseerde misdaad. Wij waren in feite de enige schone groep.’ Uit de mond van Don Hipolito klinkt dit niet objectief, maar ik hoor later op het Minsterie van Veiligheid hetzelfde. 

Don Hipolito legt uit dat een van de commandanten van Los Viagras de eigenaar is van een groot plaatselijke benzinestation. De Viagras leggen boeren een belasting op van tien procent van hun omzet. ‘La Quota’, heet dat. Soms dwingen ze boeren de eigendomstitel van hun land te verkopen voor spotprijzen. Ze hebben ook het monopolie op de producten van de buurtwinkels. Zij kopen alles in het groot in en bewaren dat in een opslagloods. De middenstand is verplicht zijn inventaris daar te kopen, met een meerwaarde van vijftien procent. In ieder geval doen de Viagras met de vorming van dit groothandelsmonopolie de oorspronkelijke betekenis van het woord kartel eer aan. De Viagras hadden me vorig jaar verteld dat ze een einde hadden gemaakt aan het verkopen van crystal meth. Dealers werden hard aangepakt. Dat valt volgens Don Hipolito wel mee. Alleen dealers van concurrerende kartels worden vermoord.

De Limoenen van Don Hipolito

Dr. Teun Voeten is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). Dit is deel 1. Hier deel 2, deel 3 en deel 4.

Gieren scheren laag over de limoenplantage van Don Hipolito. In zijn gepantserde auto glijdt hij langzaam tussen de boompjes. ‘Als de wind goed staat, kan ik de geur van de meth labs ruiken,’ zegt hij. Don Hipolito stopt af en toe om een sappige limoen te bekijken, snuift aan een bloesem. Hij lacht als ik hem vertel dat een limoen bij ons wel tien pesos kost, vijftig cent. Daar heb je bij de Don twee kilo voor. 

Naast zijn passagiersstoel ligt een AR-15 bij de versnellingspook. ‘Nee, ik hoef niet zo nodig met mijn geweer op de foto’, zegt Don Hipolito bescheiden. Hij is niet alleen. Een paar meter achter hem rijdt een pick-up van de Guardia Civil, de provinciale politie. Drie agenten, ook met AR-15’s in de laadbak. ‘Ik heb 24 uur beveiliging nodig’, legt Hipolito uit. Zijn vrouw en twee dochters zitten ondergedoken in de VS.

Welkom in La Tierra Caliente, Het Hete Land, een onherbergzame streek diep in de binnenlanden van de staat Michoacán. Terra Caliente heeft zijn naam te danken aan het hete klimaat dat het ideaal maakt voor de kweek van limoenen en avocado’s. Maar het gaat er metaforisch gezien ook heet aan toe. Het binnenland is een lappendeken van territoria van verschillende kartels en bendes en zelfverdedigingsmilities die vaak zelf ook weer ontsporen tot misdaadgroepen. Een lokale journalist uit het Hete Land gaf me ooit een privécollege kartelogie en dreunde de namen van 28 kartels op. Deze zijn in voortdurende staat van oorlog en opsplitsing en ontbinding terwijl ze tegelijkertijd aan de lopende band opportunistische allianties met elkaar aangaan die ze even snel weer verbreken.

het zou het einde van de bank, zoals we die nu kennen, kunnen betekenen

Vorige week werd in deel 1 beschreven wat een CBDC is, waarom het tot het einde van het geld zoals we het nu kennen kan leiden en daarmee tot het einde van cash. Verder werd er een eerste zet gegeven waarom regeringen een CBDC wel zien zitten vanuit hun overtuiging dat de samenleving maakbaar is. Nu het vervolg.

Er zijn vele theoretische situaties te bedenken waar een volledige CBDC invoering overheden enorm zouden helpen om de maatschappij goed te kunnen vormen. Zo zou de ECB (en ja ik zie die niet als onafhankelijk en dus als onderdeel van de politiek) maar al te graag een CBDC hebben, mochten de beleidsrentes weer tot de Zero-Bound gebracht moeten worden. Men heeft al kunnen zien dat zelfs beleidsrentes die op nul stonden niet genoeg zoden aan de dijk zette. Daarmee dreigde dus het centrale bank beleid impotent te worden. Flink negatieve rentes zouden dan wel tot het gewenste resultaat kunnen leiden; het idee is dan dat bedrijven en particulieren hun spaartegoeden noodgedwongen aanwenden om te consumeren en te investeren, waardoor de economie dus een impuls zou krijgen en daarmee de crisis kan worden afgewend dan wel worden beëindigd.

\

Eind december verschijnt de laatste aflevering van de Boze Blanke Man en ik verklap de eindconclusie alvast: hij bestaat niet. Want hij is een sociale constructie, bedacht door gillende keukenmeiden. Laten we die hysterische bakvissen maar vergeven: liever breng ik een stukje verdieping aan in deze anders zo vrolijke, onbekommerde en oppervlakkige serie essayettes.