🍿🍿🍿 BNNVARA-directie vuistdiep in grensoverschrijdend gedrag

Met een loeier van een verhaal op Substack heeft Dieuwke Wynia, voormalig hoofdredacteur van DWDD en rechterhand van Matthijs van Nieuwkerk, wat luikjes laten dichtvallen in de Hilversumse televisiewereld. De kop van het verhaal is 'Seksueel grensoverschrijdend gedrag - Je mist meer dan je ziet' en het betreft haar ervaringen in het hanenhok: "Ik werd aangesproken op mijn uiterlijk, er werd over mij geroddeld, ik werd betast en achtervolgd. Op het moment dat zoiets gebeurde was het lastig te benoemen. De manier waarop het gebeurde was overrompelend, terloops, omfloerst, verpakt in een compliment, sneaky of geraffineerd." 

Wynia schrijft hoe een eindredacteur van de AVRO haar op schoot trok en haar bij haar borsten greep, hoe de door 'seks geobsedeerde' Karel van de Graaf († 2023) voortdurend grappen maakte over seks en tijdens een privévlucht in een Cessna haar vroeg of ze even 'de knuppel' wilde vasthouden en hoe de gitarist van de 'huisband' tijdens een feest zijn tong in haar mond stak. "Een oud-politicus - die regelmatig tafelheer was - duwde me in de gastenruimte hard tegen de stoel waar ik tegenaan geleund stond. Hij begon wild tegen me aan te rijden, met stoel en al schoven we door de ruimte." Hoe een Jakhals 'steevast zijn broek zakken' en 'halfnaakt' over de redactievloer banjerde, en hoe een Jakhals met een andere Jakhals een weddenschap had afgesloten wie als eerste met haar in bed zou duiken. 

Zelfs voor de HOOFDREDACTIE van BNNVARA was ze niet veilig. Over Frans Klein: "Hij zei zelfs een keer dat hij het wel zou weten met mij, als hij niet op mannen zou vallen." Een chronisch stalkende en intimiderende financieel directeur die samen met Frans Klein het tweekoppige bestuur van de VARA vormde (ze noemt 'm niet, maar het is Mark Minkman, thans directeur financiën van de NPO, groetjes) en zelfs emotioneel intimiderende 'columns' voor haar schreef, en hoe NPO-dictator Frans Klein (bekend van dit) met z'n kleine grote bek niet ingreep ('wat wil je wat ik doe'): "Maar toen het erop aankwam, offerde hij mijn belang op voor dat van zijn collega. Een feestelijk, chique afscheid voor een man die zich tegenover mij ernstig misdroeg. Wat ik had voorvoeld, kwam uit: ik was vogelvrij." En tot slot de moraal van dit verhaal: "De overeenkomsten tussen de eindredacteur die me aanrandde en de directeur die me stalkte zijn opmerkelijk. Wat ze deden, hoe ze (jaren later) weer contact zochten en hun gedrag goed praatten - alsof ze er zelf niet zoveel aan konden doen. Ze toonden geen inzicht, boden geen excuses aan en lieten me niet met rust."

OKEE NOU, iemand die in 2013 al werd omschreven als 'mini-Hitler' en over wie de Volkskrant destijds reconstrueerde dat ze zich schreeuwend, tierend en scheldend over de werkvloer bewoog ('Sommige redacteuren zeggen door Wynia meer te zijn beschadigd dan door Van Nieuwkerk'), zelf de keiharde Matthijs-cultuur zalfde, een spijkerharde angstcultuur creëerde en Jakhals Janine Abbring vernederde en voor de bus flikkerde komt nu met een (dapper) verhaal in de categorie modus operandi infinitus: wel met rugnummers strooien, het publiek maar de namen laten raden en de as van de verschroeide aarde op de grote hoop van 'alle mannen' strooien. Welnu, het stadium van bewustwording zouden we inmiddels toch al voorbij moeten zijn. Maar misschien helpt 't.