Geenstijl

Bij de volgende toon is het vijf over twaalf

We zien de draad van Omtzigt (opklikken voor meer) en denken: Ja weet je, het kruit is al verschoten en iedereen heeft z'n posities al lang ingenomen. Mensen die voor Rutte zijn, vinden dat ie het goed gedaan heeft en mensen die tegen hem zijn, waren dat toch al. Het debat was een voorspelbaar toneelstukje in een lange reeks voorspelbare toneelstukjes die trekken van Soldaat van Oranje, The Musical beginnen te vertonen. De schade die wordt aangericht door de Rutte Doctrine (maar ook door een tandeloze Kamer die al twaalf jaar de retoriek richting standje elf omhoog draait maar toch nooit door de teflon heen weet te krassen) staat in vele vuistdikke dossiers beschreven en bevat op de cruciale plekken weggelakte regels, geheim gehouden bijlagen, gewiste sms'jes en een opvallend gebrek aan actieve herinneringen.

Zelfs na zijn premierschap - als het ooit ophoudt - zullen we geen goede reconstructie kunnen maken van de momenten waarop Rutte verzuimde de bestuurlijk transparante verantwoordelijkheid te nemen. Maar hoewel grote brokken geloofwaardigheid uit de bestuurlijke fundamenten worden gebikt en gehamerd, ondervindt de nationale dorpsdespoot nauwelijks politieke tegenstand uit een Kamer die onder de dekmantel van permanente verontwaardiging met te veel kneuzen en kakelkippen is gevuld. Veel scheer, weinig wol. Veel blaf, weinig bijt. Grote woorden, kleine gevolgen.

Ook in #smsgate heeft de oppositie gefaald in een poging om doortastend te lijken. De Kamer heeft bij monde van Klaver te gretig een debat gevraagd over de DoofpotNokia, zonder alle feiten en onderliggende documenten goed te kennen (en moest zodoende tijdens het debat informatie uit de Volkskrant vernemen). Nadat Rutte op hautaine toon de luiken gesloten hield en de bal terugkaatste, bloedde het debat dood in een motie van wantrouwen die geen steun kreeg van de meest kritische partijen en daarom de verbolgen burger wéér met een berooid gevoel achterlaat. Kijk maar in de reacties op de tweets van Omtzigt. Zowel Rutte als de Kamer voeden onverschilligheid en riskeren rancune. En dat wis je niet zomaar uit het geheugen.