Geenstijl

We mogen het niet zeggen, maar die buurman van even verderop op de gang van het mediasterfhuis, die gaat niet zo lekker.

Vroeger was het een deftig heerschap, een liberaal, een man van gezag. Als hij sprak dan sidderden ministers. Met het klimmen van de jaren en de stevige drankinname ging de scherpte er echter wel af, eerst langzaam, toen heel snel. Uiteindelijk was de statige meneer niet meer in staat om de politiek te volgen, niet meer in staat om het sentiment in de samenleving te peilen en niet meer in staat om zonder pisvlek en mompelings door de gangen van het mediahuis te dwalen. Vrienden sprak hij niet meer. De oude liberalen van vroeger zochten wel contact op met buitenlanders, of gingen het internet op. De politici luisteren al lang niet meer. De iets vitalere, vroeger katholieke collega nam de oude minnaressen in. Voorheen las hij nog wel eens een boek, tegenwoordig zijn cartoons al te moeilijk. Van de rijke woordenschat is niets meer over en de grammaticale beheersing ging langs hetzelfde pad als de beheersing van de blaas. Teleurgestelde kinderen belden nooit meer. Nee, de dag dat de NRC veranderde in een treurig lifestyleblaadje met allemaal geestelijk minder valide mutsen die heel veel over problemen van mensen met drie keer modaal ging schrijven, nog een beetje toegedekt met het dampend links-elitaire gezwatel van de Pimkiller en de Marketingbelg...