VrijMiBo voor op kantoor
Ik wist al wat voor brief het was
voordat ik maar een woordje las
van wat er stond:
een jongenshandschrift is altijd
zo hoekig als de puberteit,
meisjes zijn rond.
Handschrift met meer betekenis
dan alles wat de inhoud is
van deze brief:
de letters, krullerig en fijn,
ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn,
ik heb je lief.'
Ik heb vandaag een brief gehad
die maakt dat ik in deze stad
de koning ben.
In mijn paleis, voor 't hoogste raam,
lees ik steeds weer die ronde naam:
Eva Cohen.
Prettig weekend. En be nice.
Vredelievende VN VrijMiBo
I make a pact with you, Walt Whitman -
I have detested you long enough.
I come to you as a grown child
Who has had a pig-headed father;
I am old enough now to make friends.
It was you that broke the new wood,
Now is a time for carving.
We have one sap and one root -
Let there be commerce between us.
Prettig weekend. En be nice.
De naam is VrijMiBo
Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo voor de Onbekenden
I travelled among unknown men,
In lands beyond the sea;
Nor, England! did I know till then
What love I bore to thee.
'Tis past, that melancholy dream!
Nor will I quit thy shore
A second time; for still I seem
To love thee more and more.
Among thy mountains did I feel
The joy of my desire;
And she I cherished turned her wheel
Beside an English fire.
Thy mornings showed, thy nights concealed,
The bowers where Lucy played;
And thine too is the last green field
That Lucy's eyes surveyed.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo voor de bedelaars
Quarterly, is it, money reproaches me:
'Why do you let me lie here wastefully?
I am all you never had of goods and sex.
You could get them still by writing a few cheques.'
So I look at others, what they do with theirs:
They certainly don't keep it upstairs.
By now they've a second house and car and wife:
Clearly money has something to do with life
—In fact, they've a lot in common, if you enquire:
You can't put off being young until you retire,
And however you bank your screw, the money you save
Won't in the end buy you more than a shave.
I listen to money singing. It's like looking down
From long french windows at a provincial town,
The slums, the canal, the churches ornate and mad
In the evening sun. It is intensely sad.
Prettig weekend. En be nice.
Mooie VrijMiBo
Mooie dingen, allemaal mooie dingen:
je hand die voor het eerst een kattenvacht streelt,
je moeder die bezorgd je knie verbindt,
zes moegedraafde paarden in de zon,
het onweer waar augustus mee begon,
Diana's hand die naar je broek afgleed,
haar lichaam waar je blind de weg in vond,
de kleur van een kwatrijn van J.C. Bloem,
Nick Cave die dwars door Paradiso zong,
een woord als moerbei, huisraad, ravelijn,
de vondst van een nog net niet schurftig rijm:—
mooie dingen, allemaal mooie dingen
zoals de treinen waarop ik gezoend heb,
het zachte golven van een dranklokaal,
een meisjeskamer die naar adel geurt,
het wonder dat geen dag zich ooit herhaalt,
o mooie dingen en mijn mond benoemt het
voor ik me met het domme zwart verzoend heb.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo op het land
Dertig varkens, vijftien koeien, een tractor 75 PK,
een TV, vijftig kippen, geen kinderen.
(Wij hadden er wel gewild, Mijnheer,
maar naar de dokter gaan wij niet gaarne,
want als er iets gebeurt met de vrouw, Mijnheer,
wie zorgt er dan voor het vee?)
Villa's, 'Windekind', 'Lentewind', 'Bambino'
staan in hun velden geplant.
Door hun rogge en haver wandelt op het aanbevolen
wandelpad
de Vlaamse Toeristenbond.
's Zondags, na de mis, schuiven zij,
geschoren, in overhemd, vervormd, onwennig, over hun
akkers
en staren naar de aarde die zij in de week niet zien
door het bijziende graven en graaien.
Prettig weekend. En be nice.
Toch de VrijMiBo
Ik zag haar vaak, maar altijd verdwijnen
Om den hoek van de straat of met den schoonen droom
Waarin ze voorkwam, want ik had nooit veine:
Steeds was zij te ver, of ik te loom.
Toch zag ik haar ééns, aan de' oeverzoom
Van den Cocytus - o engelreine -
Mijn laatste kans, maar de trage stroom
Was er eerder bij: ach! ieder het zijne.
En ik nooit het mijne, want de onthulling
Van wat ik helderziend, zonneklaar
Eenmaal mocht aanschouwen, werd bij de vervulling
Meteen verzwolgen door de gulzige baar.
Nu is mijn Schoone een verrotte bark,
Daarop zocht ik mijn laatste toevlucht;
Zij draagt toch háár naam en lijkt het boegbeeld
Niet meer op háár dan een lier op een hark?
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo met dingen die echt zijn
Ik liep vannacht - van een optocht los -
geraakt, ineens onder een hoog en luchtig
viaduct, jong, naast mij liep een grote
vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen
en het beton werd losse grond.
En ogenblikkelijk stonden we stil, zijn mond
boog zich half open neer, ik richtte
mijn gezicht omhoog, de zekerheid
van kussen en omhelzen was er toen
ik wakker werd en is er nog altijd.
Prettig weekend. En be nice.
Historische VrijMiBo
Het is weekend. De traditie van het weekend kent een lange geschiedenis, en een hopelijk nog langere toekomst.
History has to live with what was here,
clutching and close to fumbling all we had —
it is so dull and gruesome how we die,
unlike writing, life never finishes.
Abel was finished; death is not remote,
a flash-in-the-pan electrifies the skeptic,
his cows crowding like skulls against high-voltage wire,
his baby crying all night like a new machine.
As in our Bibles, white-faced, predatory,
the beautiful, mist-drunken hunter's moon ascends —
a child could give it a face: two holes, two holes,
my eyes, my mouth, between them a skull's no-nose —
O there's a terrifying innocence in my face
drenched with the silver salvage of the mornfrost.
Prettig weekend. En be nice.