Noot van de redactie: onderstaand stuk verscheen op 16 juli 2014 (!) in de Volkskrant. Wij plaatsen het vandaag opnieuw wegens blijvend actueel, zonder toestemming van de auteur want die zit ergens in een WiFiloos dorp in Frankrijk. Aan een voorwoord door Bas Heijne wordt nog gewerkt.

Het is voldoende bekend dat West-Europa tegen problemen aanloopt waar het de integratie betreft van tweede- en derde-generatie-immigranten met een islamitische achtergrond. Deze problemen manifesteren zich op twee domeinen: criminaliteit en ontvankelijkheid voor het gedachtegoed van islamistische organisaties die in binnen- en buitenland opereren.

Sterk onderbelicht
Een saillant detail is dat criminelen met een islamitische achtergrond allesbehalve vroom te noemen zijn, terwijl vrome moslims zelden crimineel zijn. Ondanks dit fundamentele verschil is de relatie tussen de twee groepen significant en verre van onschuldig, maar sterk onderbelicht.

Criminelen met een islamitische achtergrond gedragen zich wellicht allesbehalve vroom, maar niettemin zien ze zichzelf als onderdeel van de wereldwijde islamitische gemeenschap. Ze zijn vaak schaamteloos in hun minachting voor autoriteiten, maar als zij een autoriteit wel respecteren, dan is deze religieus van aard: een imam of islamitisch organisatie. 

Ongeacht hoe subversief en ontwrichtend hun criminele activiteiten zijn, zij zullen zich nooit minachtend over de islam uitlaten of de 'islamitische zaak' tegenwerken.