Aparte knuppel is het toch

De gristenen (niet de Nederlandse refo's, die zijn druk met ruziemaken) zijn in hun nopjes met PAUS LEO XIV, die de afgelopen dagen een reis maakte langs Constantinopel Istanboel en Beiroet. Niet om de Mohammedanen te kerstenen, maar om dingen te zeggen over vrede, eenheid, liefde, etcetera. Een klein beetje weerstand tegen de islamisering werd wel degelijk geboden, Leo VERTIKTE het namelijk desgevraagd om een gebedje te doen in de Blauwe Moskee. Verder hield de Heilige Vader een mis in samenwerking met de leider van de Oosters-Orthodoxe Kerk, weer een enorme symbolische stap richting de grote hereniging van de kerken die er nooit gaat komen. Afijn dat mag u, zo u wil, zelf allemaal uitzoeken. Waar wij vooral aandacht voor hebben is dat het tripje van de zeer memebare, Amerikaanse papenbaas weer veel lolligs op de interwebz heeft opgeleverd. Fotoquizje en meer na de breek!

Wat hebben we gelachen

De bezuinigingspolonaise bij de NPO trok vandaag vrolijk door en de omroepbazen kwamen met het nieuws dat naast Kassa, 3 op Reis en Draadstaal ook STUDIO VOETBAL zal verdwijnen. Dat is verre van jammer, maar dat een programma als Studio Voetbal het bijna 25 jaar heeft kunnen volhouden is op zichzelf bijzonder knap. Een programma waar, week na week, een paar ego's met oogjes TOTAAL langs elkaar heen zitten praten, waar bewezen wordt dat praten over voetbal ook gewoon heel saai kan zijn, waar Sjoerd van Hansworst de boel aan elkaar moet lullen, waar Ibrahim Affelay het intrappen van open deuren tot een kunst verheven heeft. waar Pierre van Hooijdonk gewoon aan tafel mag zitten en zowaar ook nog serieus genomen wordt. Pierre, die een tijdje op non-actief moest nadat hij zijn aartsvijand en toenmalig Ajax-trainer Maurice Steijn beschuldigde van 'duistere dealtjes', waar de NOS op reageerde door Arno Vermeulen (NOG ZO IEMAND, red.) die beschuldiging een week later gewoon te laten herhalen. Studio Voetbal was onze favoriete wekelijkse treinramp op NPO 1. Dit kon echt alleen maar bij de NPO. Daarom, een welgemeend DOEI.

wacht waarom bestaat er eigenlijk een internationale mannendag

Natuurlijk, we knopen onszelf wat gretiger op dan de vrouwtjes, maar dat betekent niet per se dat we labiel zijn, en goed, we houden van middelen, maar die worden dan weer geheiligd door het doel, en we zijn nu eenmaal ontzettend doelgericht. Heb je helemaal gelijk in hoor, femicide is niet goed te praten, maar tegelijkertijd hoor je nooit iemand over hoeveel mannen het iedere dag wèl lukt om geweldloos aan te horen hoe de dag van hun vrouw of vriendin precies verliep. Nee klopt, die manosphere is natuurlijk foute boel. In veel opzichten was de wereld een betere plek toen zulke lulletjes rosenmöller nog gewoon het privilege hadden de hele dag geestelijk en fysiek slopend werk te doen in een fabriek, of ergens in verregende loopgraven vroegtijdig afstierven. We zijn niet perfect, maar er werkt desondanks nog van alles in ons voordeel. Zo kunnen we lichaamshaar aanzienlijk beter hebben dan vrouwen, zijn we onder de streep naar schatting minstens 4,7 keer zo grappig, en voetbal (zowel actief als passief). Proost - op gozers (en gozinnen?).

Hallo jonge mensen

Hee hallo het is Internationale dag van de student, niet te verwarren met Dag van de internationale student, hoewel het verschil tussen de twee in de praktijk te verwaarlozen is. Van harte jongens en meisjes, de mooiste tijd van je leven, een periode die geheel in het teken staat van leren, experimenteren en diepe, avondvullende gesprekken projectielkotsen, heel goor voedsel bereiden en zelfhaat (niet per se in die volgorde). Het is heel belangrijk dat je, druk om snel af te studeren ten spijt, er zo lang mogelijk voor neemt om te realiseren dat je, in tegenstelling tot wat je ouders je altijd voorhielden, werkelijk op geen enkele manier speciaal bent. Doe járen over je opleiding, overhaast het alsjeblieft niet, het is belangrijk dat je nederig en ontdaan van wat voor toekomstdromen dan ook op de arbeidsmarkt verschijnt. Doe alsof je iets van Foucault hebt gelezen, of doe als je daadwerkelijk iets van Foucault hebt gelezen alsof het indruk op je heeft gemaakt. Klamp je zolang als maar kan vast aan radicale ideologie, geniet van de illusie van houvast. Onthou: het leven is verschrikkelijk, maar gelukkig duurt het niet lang. Proost!

Bye bye zwaai zwaai

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan, en voor maar liefst 70 leden van de Tweede Kamer is vandaag de tijd van gaan gekomen. Dat kan natuurlijk niet zonder een laatste groet van onze reporter Tom Staal. Een eervol afscheid met een lach en her en der een linkse traan. In de gangen van het Kamergebouw trof Tom een parade van weggestemde NSC'ers, had afzwaaiende PVV'er en Borsato-fan Léon de Jong een paar leuke grappen over dat zijn partij onzettond democratisch is en kwam zelfs iemand van de Addams Family voorbij. Daaaaag!

Goh

Het is niet elke dag dat wij dingen lezen waar onze mond van open valt, maar toen we vandaag de substack van zangeres Merol (bekend van best geinige liedjes over geyleneuqseks en aanverwante zaken bekend van de GeenStijl Vagina 50) vandaag openden ervoeren we een aha-erlebnis van heb ik jou daar. De feministische hitmachine presteert iets wat we in onze stoutste dromen niet voor mogelijk hielden, iets wat ZELDEN VERTOOND is: Een betoog VOOR LICHAAMSHAAR. Merol is gestopt met waxen, scheren, trimmen en epileren en vindt dat helemaal 'mooi, wild en hot' en als Merol dat zegt, is het zo. Her body, her choice! Behalve als die choice botox is, dan moet je volgens hetzelfde betoog: deaud. Maar toch, het tijdperk van de kalekudt is dus officieel VOORBIJ. Bush did 9/11 IS BACK. Hoezee.

(rechts)

In dit StamCafé graag allemaal in de handjes klappen en een schunnig verjaardagsliedje zingen voor onze liefste schrijvende huisjunk Arthur van Amerongen, die vandaag alweer 66 kaarsjes uitblaast. Dat zijn er een stuk meer dan het maximum dat je de gemiddelde persoon met zijn levenspad en -stijl zou toeschrijven. Arthur is dan ook dan ook een anomalie, een wonder der natuur en bovenal: een fijne gozer. Eentje waarmee je tot 5 uur in de ochtend laveloos kunt doorzakken, om vervolgens luttele uren later een zojuist al dan niet in dezelfde laveloze toestand getikte doch altijd scherpe weeksoep toegestuurd te krijgen. Dergelijke veren zijn overigens al eens in Tuurs poepertje (om even in zijn geest te formuleren, red.) gestoken in het topic over het zeer prettige gesprek dat we met hem voerden in de GeenStijl Podcast, of opgetekend in de zeer aan te raden glossy die verscheen ter ere van zijn 65ste verjaardag. Veel meer woorden hoeven we er dus niet aan te wijden, ook niet omdat Arthur zelf op dit moment (hopelijk) laveloos van port en wellicht andere geestverruimende substanties een mooi feestje bouwt in zijn Algarve. Maar toch, allemaal van harte gefeliciteerd met Arthur van Amerongen.

Fijne Halloween mensen

Halloween, na identiteitspolitiek en Dan Karaty misschien wel ons meest overbodige importeersel uit de Verenigde Staten. We hadden al een feestdag waarop koters kunnen aanbellen om al zingend snoepgoed te eisen en laten we niet doen alsof dat an sich nog niet eng genoeg is. Maar oké. Het is (verdomme!) een kinderfeest en wij zijn de laatsten die zich daar ooit tegenaan zouden bemoeien, dus een avondje extra hard griezelen om alvast te wennen aan de politieke thriller die ons de komende maanden te wachten staat kan er wel vanaf. Komt 'ie: De duisternis valt over 't land, er kruipen monsters uit het Haagse zand. Ze grommen zacht van 'het kan wél', als 't maanlicht valt op hun groene vel. Plots een koude rilling door uw hart, Geert Wilders speelt Mario Kart, als een vreemde krijst 'Verstop u vlug, misschien komt straks De Heks terug!'. Een nieuwe macht, een nieuwe tijd, zoekt bloeddorstig naar een meerderheid. Premier Rob Jetten komt aan zet en bouwt zijn horrorkabinet. Zijn klauwen scherp, zijn krachten zacht. De klok slaat dadelijk middernacht. Angstig beeft de ganse natie, 't is bijna tijd voor de formatie! Muhahahaahaha HAHAHAHAHAHAHA

Liever in Mokum zonder poen

Ja, het stikt er van de rolkoffers, ja, het is er voor Joden, homo's, lesbo's en transmensen niet veiliger op geworden de afgelopen dertig jaar, ja, het wemelt er van de kutstudentjes, die vervelend genoeg naderhand niet opsodemieteren, maar blijven, waardoor het er ook wemelt van de kutstarters. Klopt, die Groot Wassink is een hele radicale meneer. Ook correct, in Overijssel en de kop van Noord-Holland vinden ze mevrouw de burgemeester verschrikkelijk. Inderdaad, barmannen en obers zijn er omgevolkt tot bartenders en waiters. Och och och wat zijn die mensen arrogant zeg. Godverdomme waarom zijn vrijwel alle kroegen in de Pijp inwisselbaar en geldt dat ook voor de bezoekers. Nee, dan dat vuilnis overal, uitgesmeerd over de stad als pukkels op het gezicht van een acne-puber. Dat accent is ook stom, of het is juist stom dat je dat accent nergens meer hoort. 

Het zal allemaal wel, kijk eens hoe mooi ze is. Dwaal door de Plantagebuurt, maak een pitstop bij Eik en Linde, misschien wel de beste kroeg die ooit bestaan heeft. Loop om, loop eindeloos om. Negeer alle kitscherige ellende die is opgetuigd voor boeren en buitenlui. Dwaal over de grachten, dwaal eindeloos over de grachten. Stuur een toerist de verkeerde kant op. Strompel door naar de Nieuwmarkt, slurp de Zeedijk leeg. Kijk haar aan, kijk goed hoe gódverdomde mooi ze is. Wees blij dat je er überhaupt mocht zijn. Reken je rijk, hoeveel het je ook gekost heeft om er te komen of blijven. Vreemdelingen, junkies, rellen - ons maken ze ermee niet bang. Ze kunnen ons nog meer vertellen, ’t hoort allemaal bij Amsterdam. 

Proost en mazzeltov, gabbers.

Kronkelend het weekend in

Tussen het boerenkool eten door vanavond even aandacht voor Simon Carmiggelt, van hem verscheen op deze dag in 1946 namelijk de eerste van ruim tienduizend kronkels in het Parool. U weet wel, die voormalige Amsterdamse verzetskrant krant die eerder dit jaar Theodor Holman, toch een beetje zijn troonopvolger, kaltstelde. Dat heeft d'oude Carmiggelt gelukkig allemaal niet mee hoeven maken, evenals vele andere dingen die zijn stad na z'n overlijden in 1987 zijn overkomen, of de broddelwerken van de wannabe-Carmiggelts die vandaag de dagbladen van letters voorzien. Afijn, een extra pientje in het StamCafé voor de OG stukjesschrijver.