Of haar essay in Volkskrant Magazine hebben gelezen

De vrouwtjes, ze praten. Soms met elkaar, aan de telefoon, dan is de ramp nog te overzien, maar soms ook tegen jou, in de vorm van een gekmakend gedetailleerd verslag van de dag (Sanne had een bloemetjesjurk aan, Richard zei tijdens de lunch zoiets grappigs, Vera van HR is nog steeds bij haar overspelige echtgenoot, enzovoorts). Maar goed, wij horen het dus allemaal braaf aan, knikken soms, gooien er een goedgetimede ‘goh’ of ‘echt?’ uit, en dagdromen ondertussen over die pass van De Boer naar Bergkamp in '98. Uit het geweldloos aanhoren van zo'n spreekbeurt spreekt enorme liefde en verdraagzaamheid, waar helaas op vaderdag en/of een willekeurige anniversary zelden aan gerefereerd wordt. Dat we niet tussendoor ook nog allemaal vervolgvragen stellen komt waarschijnlijk doordat het een loeisaai kutverhaal is, hoewel het er ook mee te maken kan hebben dat het een loeisaai kutverhaal is. Dat brengt ons bij Saskia Noort, bekend van allemaal boeken, zoals        (echt geen idee, al sla je ons dood, red.), die vandaag met een loeisaai kutverhaal in de glossy van de Volkskrant staat. Saskia is namelijk vrijgezel en date en tot haar verdriet en verbazing ontmoet ze allemaal mannen die haar geen vragen stellen. Nou moeten alle mensen die alleen maar over zichzelf praten in principe dood, behalve alle mensen die alleen maar over zichzelf praten in gesprek met Saskia Noort, want dat zijn gewoon mensen met een sterk ontwikkeld gevoel voor hoeveel uur een etmaal bevat. Afijn heel lang stuk met vragenstel-tips voor mannen (onze favoriet: Houd het klein en kort) waarbij je gedachten na één alinea onherroepelijk afdwalen naar die pass van De Boer naar Bergkamp in '98. Je zal er met je goede bedoelingen goddomme maar een hele avond tegenover zitten.

Ruim eens op!

Hebben jullie NOU jullie zin, stinkjeugd? De zure Vondelpark-Roomba Saskia Noort (72) heeft weer eens haar periode. Saskia wil gewoon een ruimte hebben (een enorm stadspark bijvoorbeeld) waar ze in alle rust, het liefst in haar eentje, na kan denken over haar volgende Proustiaanse werkje. Saskia is niet alleen zuur vanwege afval, maar ook vanwege feestjes, fietsers, blaasorkestjes, bootcampclubjes, vuurwerk, ouders en nog veel meer. Leuke vrouw zeg, het zou je oma maar zijn.

Fotomontage Saskia op Lesbos : "we betreuren de ophef"

AD-lezers zijn een beetje dom. Om duidelijk te maken waar een column over gaat, knutselen ze bij het Algemeen Dagblad (en de satellietkranten) een fotosoep in elkaar. Eerder hadden we al Nynke de Jong in Oss, een regiomevrouw in een concentratiekamp, en onlangs dus mevrouw Noort in Moria. Plaatje bij het praatje, heet dat in vakjargon. Maar Saskia was helegaar niet op Lesbos. Saskia zat met haar decolleté  in haar villa op Ibiza lekker single te wezen en deugstukjes te tikken dat andere mensen maar Moria-logeetjes moesten opnemen. Roept Saskia al een jaar of vijf (hele lijst hierrrr) maar zelf de zolder uitruimen voor een vluchteling dat is dan weer teveel gevraagd (daarvoor moet je natuurlijk bij FvD-ers zijn). Enfin, allemaal mensen boos op het AD en boze brieven in de rubriek. En nu heeft Hans 'Photoshop' Nijenhuis van het AD excuses gemaakt voor de WALGELIJKE FOTOMONTAGE. Foei, Hans. Niet meer doen.

AD-fotosoep bij warrige hak op de tak column = stijlloos vervolg op dit topic