Inzending. Tamara Wulffelé breekt lans voor lokale politica Marielys Roos

Over  het algemeen bestaat onze vaderlandse politiek voor het allergrootste  deel uit door het volk gekozen machtswellustelingen die hun eigen oma nog zouden verkopen om nog nèt even wat langer op het pluche te kunnen  blijven plakken. Gekozen door het volk, maar werkzaam als megalomane eigenheimers die zich nergens voor schamen, behalve een lege bankrekening. Die geen enkele moeite hebben hun eigen principes overboord te gooien in het partijbelang. Die zonder blikken of blozen verkiezingsbeloftes breken, hun eigen kiezers schofferen, erop los liegen, konkelen in schimmige achterkamertjes en meer wat het daglicht niet verdragen kan.

Maar zo heel af en toe blinkt  er ergens een pareltje in de duisternis. Neem nou Marielys Roos,  raadslid namens haar eigen lokale fractie Hart voor Bloemendaal uit -u  raadt het al- Bloemendaal. In 2014 deed ze mee aan de verkiezingen voor Liberaal Bloemendaal en kwam via voorkeursstemmen in de raad, maar  splitste in dat zelfde jaar nog af wegens verschil van inzicht over belangrijke zaken. In datzelfde jaar nam Roos het op voor een inwoner van Bloemendaal die zijn landgoed op wilde knappen en reeds jarenlang  werd tegengewerkt en belogen door de gemeente. Op 8 augustus 2014  verschijnt er een artikel van Meindert Fennema (Groen Links) in de Azijnbode over deze kwestie. Uiteraard enkel belicht vanaf de kant van de gemeente. Raadsleden Marielys Roos (Hart voor Bloemendaal) en Leonard Heukels (Liberaal  Bloemendaal) zitten bovenop de kwestie en stellen lastige vragen aan de raad, het college en burgemeester Nederveen. Op 4 november 2014 wordt de informatie met alle bewijzen voor onjuist handelen door de gemeente geheim verklaard, maar enkel voor raadsleden mw. Roos en dhr. Heukels, niet voor alle andere raadsleden.

Stelt u zich  eens voor. U gaat naar de Appie wegens een mooie aanbieding  Kaapverdische wijn en in de winkel leert u dat iedereen die korting  krijgt, behalve u en uw buurman. Dat klopt toch niet? Bovendien was in dit geval de meeste informatie aangaande het conflict tussen de gemeente  en betrokken inwoners drie maanden eerder al openbaar dankzij dat  artikel in de Volkskrant. Een Vandaag schilderde burgervader Ruud Nederveen op 28 juli 2014 al af als oplichter. Die vertrok medio januari 2015 met de noorderzon,  omdat hij wist dat hij een tweede motie van wantrouwen niet zou overleven. Maar goed, terug naar dat bevel van geheimhouding. Die kreeg  mw. Roos uitgereikt, maar deze was niet bekrachtigd door de gemeenteraad, dus mw. Roos besloot de ineens voor enkel haar geheim verklaarde informatie waaruit de wanpraktijken van de gemeente  Bloemendaal en hun leugens over de landgoedeigenaren in kwestie bleken, alsnog openbaar te maken op 16 december 2014, daar meneer Fennema alleen de kant van de gemeente beschreven had in zijn relaas op 8 augustus  2014.

Burgemeester Nederveen deed op basis van  leugens aangifte tegen Marielys Roos wegens het schenden van haar geheimhoudingsplicht. Zij werd daar voorwaardelijk voor veroordeeld op  13 mei 2016, maar toen was Nederveen al weg wegens het uitkomen van zijn leugens aangaande deze hele kwestie. Op 27 maart 2018 dient het hoger beroep dat is aangespannen door mw. Roos. Zij ziet dit met veel  vertrouwen tegemoet en heeft zelfs een boek geschreven over deze hele walgelijke machtsbeluste kliek in het rijke Bloemendaal. Zij is nu zelfs voorgedragen als beste lokale politicus van Nederland. Stemadvies!

Op basis van alle recente politieke gebeurtenissen zou het mij niets verbazen wanneer niemand nog vertrouwen had in onze politiek. Maar het zijn juist mensen zoals deze lokale heldin die maken dat we toch allemaal hoop kunnen houden. Dat we toch allemaal vechten voor onze  democratische rechten. Dat we toch allemaal wel graag een beetje in Bloemendaal zouden willen wonen.

Zaterdagochtend. Alexander Pechtold draait zich aan de zijde van zijn mysterieuze minnares nog eens om in zijn penthouse in Scheveningen. Mark Rutte maakt een ontbijtje voor Halbe, die er eigenlijk stiekem tussenuit wilde knijpen, maar hij had niet door dat Mark al wakker was. Rob Jetten wikt en weegt wie hij vandaag eens zal verloochenen. Zijn partner, zijn ouders, zijn familie, zijn vrienden, zijn partij, zijn principes. Tunahan Kuzu gaat naar een buurthuis. Thee drinken, kaarten en Turks praten. Hee Selcuk is er ook wat een toeval. Salamoe alaikum, Selcuk! Geert Wilders denkt aan de islam. Zo niet, dan toch. Thierry Baudet luistert naar Mahler. Vandaag gaat hij leden royeren. Klaas Dijkhoff is brak als een hond en Kees van der Staaij zet zijn vrouw aan het werk, die afwas doet zichzelf verdomme niet. Misschien gaat Kees zelf nog wel stofzuigen. Jesse Klaver houdt lekker lang zijn eikeltjespyjama aan. Hij kijkt naar Seabert, tot zijn vrouw zegt dat hij echt geen tv meer mag kijken, waarop Jesse huilend roept: "Ik mag ook helemaal niks." Snikkend belt hij zijn vriend Joey Boink. Zijn vrouw veegt zijn mond af, want knoeipot Jesse kreeg de Olvarit niet fatsoenlijk naar binnen. Henk Krol ziet een briefje op tafel liggen. Jij bent Henk Krol. O ja, denkt Henk. Hij zet de verwarming op 50 en stuurt 30 sms'jes naar The Voice omdat hij hoopt dat Samantha gaat winnen. Henk weet niet dat hij naar een herhaling kijkt. Misschien gaat hij later vandaag wel koersbal spelen. Hij weet alleen niet meer met wie. Hij schenkt een citroenbrandewijn in. Marianne Thieme wil liever niet naar de dierentuin, maar ze heeft geen Plan B. Lilian Marijnissen kijkt in de spiegel en fluistert hardop: "Zo, die mag er zijn." Jan Slagter komt achter haar staan. Lilian voelt iets prikken in haar rug. 

En tussen al dat geweld staat people's champ Lodewijk Asscher op een bevroren voetbalveld te wachten op die blinde homo van een scheidsrechter. Almere-uit, altijd lastig.

Belangwekkend onderzoek in de Volkskrant hedenmorgen.

Al die op clicks jagende vieze mannetjes van de media beoordelen vrouwen in de politiek alleen maar op hun uiterlijk! Stop daar onmiddellijk mee, vieze mannetjes van de media, want anders komen ze je halen bij de afdeling politicologie van de UvA. Wij van GeenStijl doen daar uiteraard niet aan mee en bespreken omwille van de gendergelijkheid hieronder de inhoudelijke kwaliteiten van vijf willekeurige politicae. Tot uw dienst!

Dit is Orly Levy uit Israël. Rechten gestudeerd, gediend bij de luchtmacht. Orly staat haar mannetje wel en zit al sinds 2009 in de Knesset. Goed bezig, Orly!

En wat dacht u van Alina Kabaeva uit Rusland? Na een succesvolle carrière in de ritmische gymnastiek richtte zij zich op de politieke arena, alwaar ze doorstootte tot de Doema. Na zeven jaar vond ze het welletjes en nu is ze media-tycoon geworden. Een echte netwerker.

Hier is de Canadese Ruby Dhalla. Niet zomaar een politica, maar een heuse doctor! Nou ja. Chiropractor dan. Maar toch, je moet het maar kunnen. Zit helaas sinds 2011 niet meer in het Canadese parlement.

Ook de Italiaanse Nicole Minetti zit niet meer in het parlement. Ze heeft eigenlijk nooit in het nationale parlement gezeten, slechts twee jaartjes in de lokale raad van haar regio, Lombardije. Maar is ze daarom minder? Wij vinden van niet.

En we blijven even in het vooruitstrevende Italië, want deze foto van Mara Carfagna konden we gewoon uit de ANP-bak vissen. Zij is namelijk drie jaar minister voor gelijke kansen geweest. Bonusplaatje van Mara na de breek!

Volgens EenVandaag zit de SP in de lift nu Lilian Marijnissen de scepter van Emile Roemer haar vader heeft overgenomen, maar gaat het eigenlijk wel zo goed met de Socialisten? De afgelopen jaren was het kommer en kwel bij de tomatenplukkers.

Het rommelt bij de SP. Middenpartijen als D'66 en vvd melden stijgende ledencijfers (en FvD is in 1 jaar door de 20k), maar ondanks de implosie van de PvdA blijkt er na een cijfercheck bij de SP ook flink de klad in te zitten: min 13.500 in tien jaar.

Eerst werd Ron Meyer partijvoorzitter omdat het bestuur dat wilde. Daarop ging het ervaren (en sympathieke) Kamerlid Sharon Gesthuizen, zijn enige tegenkandidaat, met slaande deuren weg bij de SP. Schrikbewind onder Jan Marijnissen, autoritair bestuur, geen ruimte voor kritiek, schreef ze in een alles onthullend boek. Daarna stapte "tussenpaus" Emile Roemer vrij plotseling opzij als fractievoorzitter, om ruimte te maken voor de troonopvolging door Lilian Marijnissen, die pas net een paar maanden in de Kamer zit.

Deze maand werd Ron Meyer herkozen als voorzitter. Hij was de enige kandidaat, en kreeg toch maar 80% van de stemmen (beetje weinig voor een vooraf al afgehamerde socialistische verkiezing, nietwaar? Onder de 101% tel je meestal echt niet mee). Die stemmen werden uitgedeeld door SP-leden die voor het eerst stemrecht hadden over hun voorzitter. Slechts 2500 leden namen de moeite in deze fopverkiezing-met-1-kandidaat te stemmen, en daarvan wekte 20% dus de suggestie géén nieuwe termijn voor Meyer te blieven. Een week later werd bekend dat SP-veteraan Harry van Bommel (18 jaar in de Kamer!) zijn lidmaatschap wilde opzeggen. Zijn verklaring: Te weinig zelfkritiek over de slechte verkiezingsuitslag (van 15 naar 14 en dat ondanks de implosie van de PvdA), en over 'de ledenleegloop van 2000 mensen in 2 jaar'.

Geen tweeduizend, maar vijfduizend in twee jaar
Die ledenleegloop viel ons ook op. Ron Meyer zou van de SP de grootste ledenpartij maken. Is niet bepaald gelukt. Na de monsterwinst in 2006 groeide de SP boven de 50.000 leden, de derde van het land na PvdA en CDA. Maar daarna, onder Roemer, die immer met de ijzeren hand van Marijnissen boven het hoofd zijn werk moest doen, verloor de SP maar liefst 13.500 leden. Dat is ruim een kwart ten opzichte van tien jaar eerder: van 50.444 op 1/1/2009 naar 36.948 op 1/1/2018 is een verlies van bijna 27 procent en zo erg was het zelfs niet bij de PvdA: daar zijn tussen 1/1/2009 en 1/1/2017 ook ruim 10.000 leden vertrokken, een verlies van ruim 18 procent. In de afgelopen twee jaar, sinds Ron Meyer partijvoorzitter werd, verloor de SP bovendien niets 'slechts' tweeduizend, maar netto bijna vijfduizend leden.

Gesthuizen vertrok omdat de partij(top) weigerde te democratiseren, en omdat de SP-agenda niet breder werd opgesteld om meer mensen te bereiken. Haar pogingen om dat los te wrikken leverden wel eerst een verrassende 41% van de stemmen op in de strijd met Meyer om het voorzitterschap. Kennelijk worden haar opvattingen breed gedeeld. Van Bommel levert nu zijn partijkaart in, mede omdat er met die stroming in de partij niets is gedaan. 

Kiezers lopen over naar de "racisten" van de PVV
Eind 2015 klaagde SP-platform Socialisme.nu al over de leegloop en gesloten luiken bij de partijtop, waarbij geconstateerd werd dat de PVV veel SP'ers naar zich toe wist te halen. (Ook FvD, met haar melange van EU- en migratiekritiek, kan ondanks het wat elitaire karakter inmiddels misschien best op wat overlopende SP'ers rekenen.) De conclusie op Socialisme.nu dat ze die overloop aan zichzelf te danken hebben omdat de SP "het racisme van de PVV vrij spel heeft gegeven" is onzin. Je jaagt mensen niet bij de PVV weg door ze als "racisten" te brandmerken, je wint mensen bij jezelf terug door het islam- en migratievraagstuk op je eigen agenda te zetten zonder te veel vastgezogen te blijven in het eenkennige 'vluchtelingen zijn lief'-mantra. Arbeiders aan de onderkant, dé doelgroep voor de SP naast oudere minima, hebben daar namelijk vaak een heel ander beeld bij (en zijn die constante loze racismeverwijten ook wel eens een keer beu). Het zijn bovendien dezelfde mensen die enerzijds bang worden gemaakt dat robots hun baan overnemen, en anderzijds steeds het neoliberale globaliseringsverhaal uit Brussel horen dat er meer migratie nodig is om de onderkant van de arbeidsmarkt aan te vullen. Waar blijft hun baan dan, vragen zij zich af, en waar is de partij die daarvoor strijdt?

Helaas. Die zijn binnenskamers en achter gesloten deuren in kleine kring te druk met kwesties van troonopvolging en consolidatie van hun kadermacht om zich al te veel van de kritiek aan te trekken. En de leden blijven ondertussen maar weglopen. Applaus voor jezelf!

Zo. Scoopje gisteravond van een vriend van de show, en eentje die door merg en been gaat ook. Het betreft een brief aan toenmalig minister van justitie Fred Teeven, door de vader van een van de meisjes die meermaals door Panhuis onder schot verkracht is. "Als ouders / voogd heb ik de plicht voor mijn kinderen te zorgen en hen een veilig gewaarborgd leven te bieden en hen te beschermen. Helaas ben ik hierin als ouder tekort geschoten en heb ik hierin gefaald. Ik heb mijn dochter niet de bescherming kunnen bieden tegen de maniakken in deze samenleving. Wat mag en kan ik doen in deze. U en het kabinet vragen waarom de maatschappij verhard, waarom is er geen vertrouwen in de rechtsstaat. Waarom vragen steeds meer mensen zich af of ze niet het recht in eigen handen moeten nemen (...)." Maar ja, die brief werd nooit beantwoord en de rest is geschiedenis. Mooi land.

Duizenden kritische agenten die uit hun functie gepest worden door hun meerderen. Een politietop die weet van zelfverrijking en corruptie in de ondernemingsraad, maar dat gewoon laat gebeuren. Een korpsleiding die steeds de kant van politiek en policor kiest als straatagenten een getinteling in een dure bolide staande houden. Commissarissen die tijdens het iftarren met islamisten bedenken dat ze peperdure Elatiekjes moeten inhuren voor sociale experimentjes met hoofddoeken bij de politie, terwijl het corruptierisico onder allochtone agenten viermaal zo hoog is als onder autochtone agenten. Maar als een agent een keertje ziek is, kan die 'meedogenloos hard gestraft' worden. Kortom. Het is best wel een puinhoop sinds de politie Nationale Politie heet, en dat komt steeds vaker aan het licht. Vooral omdat er steeds meer agenten zelf het licht aandoen: afgelopen week van Karin Pril bij EenVandaag tot een serie straatagenten in NRC, vandaag: "Als ik bij aankoop een huis zou aantreffen in de conditie waarin de nieuwe korpschef Erik Akerboom de politie kreeg overgedragen, zou ik een rechtszaak zijn begonnen wegens wanprestatie." Als er weer een boete van 120 piek op de mat valt voor 6 kilometer te hard in de bebouwde kom nadat je net besloten hebt maar geen tijd te verspillen met een zinloze aangifte van een gestolen fiets, bedenk dan eens: agenten hebben het ook niet makkelijk, in een politieapparaat dat door schaalvergroting, een gepolitiseerde politietop en politieke prutserij door zichzelf gevangen gehouden wordt. Als een diender vandaag de dag nog echte boeven wil vangen, kan ie het beste de lift naar de bovenste verdieping van zijn eigen politiebureau pakken.

Dion Graus en twee uitvinders proberen al jaren om een simpel systeem in te laten voeren bij veehouders, waardoor dieren een stalbrand kunnen overleven. Maar de politiek werkt tegen. WAAROM?

Kijk, het kan natuurlijk zijn dat we op slinkse wijze voor het karretje van een commercieel agrarisch product worden gespannen. Maar we denken van niet, want op bovenstaande video is een simpel maar duidelijk doeltreffend systeem te zien waarmee varkens bij een stalbrand aan een marteldood kunnen ontsnappen (en de veehouder zijn handelswaar niet in rook ziet opgaan). Bovendien proberen de ontwikkelaars van het systeem - Peter Berlang en Sjaam Hira - al jarenlang om politiek Den Haag te overtuigen van het nut ervan. Ze mailden ons in reactie op de recente Bassiehof over stalbranden, waarin hun product aan de orde kwam.

De uitvinders hebben het systeem ontwikkeld in samenwerking met Universiteit Wageningen (WUR). "Het Stable Safe systeem is ruim een jaar uitgebreid getest door de WUR bij het Varkens Innovatie Center (VIC) te Sterksel (Proof of Principle). 
De Tweede Kamer en de ter zake doende instanties zoals de brandweer, zijn volledig op de hoogte van ons systeem als de oplossing voor het probleem bij een stalbrand nadat wij het Stable Safe systeem eind 2015 uitvoerig hebben mogen presenteren op het Binnenhof. 
Het "Proof of Principle"- rapport van de WUR is destijds overhandigd aan de Tweede Kamer en intern afgeleverd aan het Ministerie van EZ." Den Haag weet dus overal van, maar desondanks doet de politiek weinig moeite om gebruik van het systeem te bevorderen. Dat komt mede door blokkade van Grausmoties, door partijen die veel boeren in hun achterban hebben. Kennelijk is het risico op stalbranden te verkiezen boven het dierenwelzijn van de spareribs en speklapjes.

PVV dierenridder Dion Graus is al sinds 2010 bezig met een stalbrandpreventieplan. Daarbij probeert hij het Stable Safe-systeem ook onder de aandacht te krijgen. Een motie die hij in december 2015 indiende, werd weggestemd:

Sinds 15 maart hebben de dames en heren Kamerleden een paar maanden mogen uitbollen tot de Binnenhofbarbecue. Toen gingen ze vier maanden of zo op verkansie. En nu zijn ze terug om verder te slampampen in de Kamerbankjes.

Want de hele kabinetstoko is nog altijd demissionair, Brussel neemt ondertussen waar en de 150 Kamerleden poseren voorlopig als -planten. Beetje je latijn bijspijkeren, beetje rasvermengen in de coulissen, beetje verdwaasd om je heen kijken omdat het besef nog steeds niet is ingedaald dat je écht nog maar 9 stoeltjes hebt, beetje koffie lurken uit je lobbymok. We stevenen rap af op de langste formatie allertijden ooit maar hee, geen haast hoor. Zakelijk loopt Nederland best lekker en van de woedende cultuuroorlog is achter de veilige binnenmuren & Marechausseebewaking weinig te merken op het Binnenhof. Tenzij je de vleermuizen van Erdogan serieus neemt, maar dat doet helemaal niemand en waarom zou je ook. Of tenzij je de Baard van Troje echt als het nieuwe fascisme in het hart van de democratie ziet, maar dat doen alleen hysterische gekkies en hun dode bomen dus waarom zou je ook. Enfin, lekker gebruind & ontspannen beginnen we vandaag weer met het kringgesprek in de Kamer. Onderwerpen hier. LIVE daar, in een plenaire zaal vol lamme eenden.

Tien jaar geleden. De PvdA was nog een politieke partij, fipronil en vrouwenvoetbal bestonden niet en regenboogmensen werden homo genoemd. Maar hoe zijn onze politiek leiders opgedroogd (2007-2017) en wie zou u doen?