Kijk eens wat het muzikale internet nu ineens in onze schoot dropt

Blink-182, leven die nog? Sociaaldemocraten, leven die nog? Enz enz. Leuk man, 'leven die nog'-grapjes! Blink-182, winnaars van de highschoolpunk uit de jaren 90 en de makers van het totale eindbazennummer Carousel, die leven inderdaad nog - weliswaar zonder gitarist Tom DeLonge (die is helemaal loco, luister ook naar de Joe Rogan-podcast met drummer Travis Barker), maar met Matt Skiba van Alkaline Trio. Nummertje Darkside is een voorbode op het album Nine (20 september). Nu hebben we allemaal wel een keertje de tent afgebroken op de poppunkers van Blink-182; What's my age again, All the small things en Adam's Song kennen we allemaal, maar 47-jarige punkjes met Overzeis-broeken en pis- en zeikgrapjes is misschien ook wel heel erg 1999. Dus zeg het maar, mensen. Blink-182 Nieuwe Stijl, YAY or NAY?

Gooi je haar los

Afgelopen weekend mocht de doodzieke line-up van Awakenings het festivalterrein in Spaarnwoude kapotrauzen en al met al voelt dat toch wat unheimisch, van die verschroeiende technoklappers onder een zomerig zonnetje. Die heb je toch liever in een donker hol met zweet op het dak, zweet in je naad, zweet in je glas, zweet aan je sigaret en zweet in het zakje van je Grapperhaus-apotheek. Enfin, als er ergens een vakgebied is waar de vrouwen het keihard aan het winnen zijn van de mannen (nee niet voetbal) is het wel in de hoek van de ongenuanceerde beukerij. Ruw, rauw, rafelig, hard, geil en Belgisch. Voor Charlotte de Witte, de ongekroonde koningin in het stevigere segment, maken we derhalve graag een uitzondering alsook een diepe buiging. Bent u dan nog niet gehypnotiseerd, dan staat na de klik nog een leuk setje van Amelie Lens (*).

Spoel naar 3.00 voor de beste gitaarsolo ooit

Okee okee die gitaarsolo is niet ingespeeld door Dr. John (Malcolm John Rebennack Jr.) zelf, die was sinds een schietincident van de piano, maar door Dan Auerbach (van The Black Keys). Desalniettemin is Getaway van het 2012 album Locked Down toch nog wel een hoogtepuntje in de carrière van de op 77-jarige leeftijd overleden Dr. John. Hij had in 1973 een wereldhit met Right Place, Wrong Time, won allemaal prijzen en was opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Maakte dertig albums en als het aan ons ligt luister je vandaag nog naar Gris-Gris (1968), Mercernary (2006) en Locked Down (2012). Het kind van New Orleans trad ook een paar keer op in Nederland, dus nu komt het wel heel dichtbij. RIP.

Sinds Deel 1 weer wat fijne muziek gedropt dus hier Deel 2, kun je weer lekker meepraten

Er is bijvoorbeeld een nieuwe single van Feeder en dat allemaal in aanloop naar hun nieuwe album Tallulah. Muzikantjes die in een veld vol uit de kluiten gewassen brem staan te rocken altijd heel hard -1, waar komt praktisch gezien de stroom vandaan bijvoorbeeld, maar het nummertje is simpelweg heel erg fijn. Ook lekker, de nieuwe Volbeat, want die droppen ook een nieuw album en in november staan ze ook nog eens in de Ziggo Dome. Mocht je oppermod GU een keertje willen zien, probeer het dan daar eens. Wie mogelijk ook in de Ziggo staat is Bruce Springsteen, dat wordt althans nog steeds gefluisterd in de wandelgangen. Wat The Boss aan singletjes van zijn nieuwe plaat Western Stars dropt is echter zo slaapverwekkend saai, dat je net zo goed bij je moeder op de bank van die roze koeken kunt gaan eten. Dan ga je naar huis en denk je: goh dat was saai, maar ik heb in ieder geval nog een roze koek gehad. Vorige keer al die Hello Sunshine-crack, nu weer Tuscon Train. Gaaaaaaaaap. Kappen nou met deze ongein, Bruce. De ultieme wokelord Morrissey was als voorman van The Smiths nog wel te pruimen, maar nu luistert iedereen alleen nog maar naar zijn muziek omdat hij als volwassen man in een toverketel rode pillen is gevallen. Wel een coole cover van Bob Dylans Only a Pawn in Their Game.

Dan, fucking hell, deze ultieme beuker van Slipknot, die gaan weer veel t-shirtjes verkopen aan semi-emo jongelui die op de middelbare school lekker rebels een bandshirt rocken als antigif voor out of tune Madonna-crack. Of wat luisteren jongelui tegenwoordig, Harry Styles ofzo. Enfin, een enorm bazennummer en een extra luguber tintje omdat de dochter van Clown onlangs is overleden. Rip. Ook beukend, deze nieuwe Biffy Clyro, voor iedereen die bombastisch wil rocken met een rafelig melodierandje. "I don't wanna be defeated, I just wanna fuck, what!" En ze hebben verdomme zelfs kleren aan, ongekend. Wie ook kleren aan heeft, jammer genoeg dan toch, is Lana del Rey. Zwaar guilty pleasure dingetje. Niet guilty pleasure en gewoon allround oervervelend is Sting met zijn nieuwe plaat vol ellendige Sting-poep. Nou ja, nieuw nieuw, allerlei oude liedjes op een nieuwe plaat gekwakt en dat is het dan. Niet luisteren, tenzij je zin hebt om in 1 uur en 18 lange minuten volledig af te sterven en nooit meer helemaal terug te keren naar het aardse. Nog meer verzameling van oude troep en wat nieuw spul is de nieuwe Joan as Police Woman, die toch nooit helemaal van het stempel 'meisje van Jeff Buckley' af zal komen. Wij luisteren er niet naar, we spuiten immers ook geen heroïne met gebruikte naalden, maar als het je ding is ga vooral je gang. Ook een oude track in een nieuw jasje is I dreamt we spoke again van Death Cab For Cutie. Moet je ook van houden, van die zware bassen enzo in deze Louis the Child-remix, maar hiermee kun je je vriendin nog wel een beetje gelukkig maken. Glaasje wijn erbij, hoppa feest.

Meer fan van BIER en SEKS en DRUGS en ROCK? Hiero, God of Thunder van Eagles of Death Metal, die band ja. Helaas blijft dat altijd aan ze kleven, want beuken kunnen ze als de beste. Ook wel lekker, de gloednieuwe single van The Raconteurs, gelukkig niet met die drummer van The White Stripes want die kan er geen hout van. Erg fijn snerpend gitaartje weer, wel een dildodruk arrangement. Voorts raden we Jack White aan iedere dag 10 druppeltjes Vitamine D te slikken anders verandert hij definitief in een daywalker en dan komt Wesley Snipes 'm halen. Radical Face, de band die voor eeuwig bekend zal staan als dat bandje van die Nikon-reclame, komt met een ep'tje. Best fraai, als muzak voor als je een beetje op de bank ligt de strapatsen van je Duitse herder te volgen terwijl je op de internets zoekt naar een nieuwe Nikon-camera. Muzak, dat is ook Sufjan Stevens, en dan wel eentje in de categorie 'je mag kiezen: glas eten of de nieuwe plaat van Sufjan Stevens luisteren'. Zou het goed doen op Into The Great Wide Open, trouwens.

Dan nog even wat zoons van. Eest Lukas Nelson, de zoon van Willie. Nelson is als schrijver en producer het grote brein achter de soundtrack van de zoetsappige muziekfilm A star is born met Lady Gaga en Bradley Cooper, al heeft-ie hitsingle Shallow dan net weer niet geschreven. Enfin, de kleine Nelson dropt met zijn band Promise of the Real (bekend van Neil Young ja) het nummertje Turn of the news. Dat kabbelt maar een beetje voort, zo erg, dat we er eigenlijk helemaal niks van vinden. Promise of the Real ≠ Crazy Horse zullen we maar zeggen. Nog een zoon: Justin Townes Earle, zoon van Steve Earle en vernoemd naar Townes Van Zandt. Dan sta je voor de wedstrijd is begonnen dus al met 1-0 voor. En verdomd, dit is een heerlijk pessimistisch, zwaar en weemoedig plaatje. Doe maar luisteren doen!

Maken we tot slot nog even een obligatoir rondje langs de Nederlandse velden. Dotan heeft een nieuw nummertje. Hebben we nog niet naar geluisterd, maar het is op voorhand het beste nummer ooit. Vergeet Black van Pearl Jam. Dotan is de shit. De muziek van Dotan raakt ons diep in het hart. We kregen te maken met allerlei sterfgevallen en toen haakten we ons wagonnetje aan op de locomotief Dotan. Hij hielp ons uit dat diepe dal te geraken. Bedankt Dotan, bedankt voor je muziek, het is geweldig. De kat van de buren is kreupel, maar toen hij het nieuwe nummer van Dotan hoorde klom hij spontaan in een boom. Een wonder. Tot slot, afsluiter, de nieuwe Kensington. Bats. Enorm knap hoor, die megaconcerten, maar als je net als Kensington zo Hollands salonfähig bent als een pak stroopwafels weet je dat je spoedig zal gaan sterven aan het Syndroom van Di-rect. Snel naar het buitenland jongens, nu het nog kan!

Goed nieuws voor vrouwelijke heteroseksuelen met een crush op Sarah Bettens!

Het is bekend waarom Sarah Bettens (K's Choice) langzaam maar zeker transformeerde in een figuur uit 1998-computerspel Grim Fandango. Sarah Bettens is namelijk gestopt met Sarah Bettens. In het nieuwe muziekseizoen speelt Sarah als Sam in het mannelijke team en dat is hartstikke prima, want op deze planeet kiezen we zelf verdomme wel wie of wat we zijn. Niet dat niemand het wist ofzo, maar hey, nu hangt het in ieder geval aan de grote klok. Zeer benieuwd wat de immer betamelijke en hoffelijke muziekconnaisseur Johan Derksen te melden heeft over deze toptransfer. Huu huuu huuu huuu!

RAMMSTEIN NAAR APELDOORN?

Apeldoorn, daar hebben ze dus echt helemaal niks. Ja, twee volleybalclubs die wat kunnen en een uitgaansplein genaamd Caterplein, door de bevolking 'Karateplein' genoemd omdat er in 1992 een keertje is gevochten. Maar nu kondigen de Duitse metalgrootheden van Rammstein aan dat er Sonntag iets te doen is in Apeldoorn. Dat natuurlijk in het kader van het nieuwe album (dropt vrijdag), met als cover een enkele lucifer. Maar waarom kiezen ze APELDOORN uit om een lucifer in de hens te zetten? In Almelo hebben ze tenminste nog een stoplicht dat op rood en op groen springt. Iets met die luciferfabriek die daar zat? De lokale ochtendkrant De Stentor, voor iedere Apeldoorner vast ritueel bij het Ontbijt der Kampioenen, heeft geen idee en gemeentewoordvoerder Marcel Pater heeft eveneens geen idee. "*Hij zegt dat er in ieder geval geen verband is met de verdwijning van Baboe. De immense nepaap die sinds enkele weken bij het Marktplein werd geplaatst, is volgens hem vanwege een onderhoudsbeurt even buiten beeld."
*UPDATE: Er komt een promotruck van Rammstein bij de Mediamarkt aan De Voorwaarts. Gaap. GELUKKIG niks met Baboe de immense nepaap, dank god op blote knieën.

We vroegen 13 liedjes aan de hand van screenshots uit muziekvideo's.
U kwam ver, heel ver

Chapeau reaguurders! In een poging om te kijken hoe ver we komen, kwam u nog best ver, in deze MegaMoeilijke MuziekQuiz. Het money shot uit Smack My Bitch Up (Prodigy) was natuurlijk een weggevert (alsook een lokkertje). En u had verder weinig moeite met grafiese shots van Prince, New Order en zelfs de bescheiden Volle Maan van ons aller Daniel Lohues werd geraden. We dachten dat u massaal stuk zou gaan om dat malle screenshot uit de beroemde kaboutervideo Tumble & Fall van Johan, maar ook daar had u weinig moeite mee. Dit uit de comments geplukte lijstje is - op 3 na - spot on de goeiste & zelfs met timestamps. Waarvoor hulde. Na de break de missing links, 4, 9 & 13.

1 Bosse feat. Anna Loos - Frankfurt Oder youtu.be/Mg3CdijJe24?t=1
2 Kensington - Streets youtu.be/OoYbO46baX4?t=1
3 Prodigy - Smack My Bitch Up youtu.be/79iqeItl4SE?t=262
4
5 Prince - Sign O' The Times youtu.be/8EdxM72EZ94?t=101
6 New Order - Blue Monday youtu.be/FYH8DsU2WCk
7 Daniël Lohues - Volle Maone youtu.be/M_lhTmGr1Ow?t=6
8 Johan - Tumble And Fall
9
10 Anouk - Dominique youtu.be/uCT7Rbaax48?t=48
11 Rammstein - Deutschland youtu.be/NeQM1c-XCDc?t=34
12 Ultravox - Vienna youtu.be/xJeWySiuq1I?t=16
13

Alle 13 Goed? Dan mag je wat uitzoeken!

Hoi muziekliefhebbers. 13 screenshots uit wereldberoemde muziekvideo's uit de wereldberoemde muziekgeschiedenis van wereldberoemde muziekartiesten. Raad ze allemaal & win wat moois.

Je favoriete Turkse buurman die je nooit heb gehad komt uit de kast

O nee wacht, niet uit de kast, hij komt naar Nederland! Dus jullie denken dat Turken niets anders doen dan op Erdogan stemmen, toeteren, schotels africhten, voetballen bij Turkse Kracht of Ankaraspor, met Turkse vlaggen over straat banjeren, nog een keer op Erdo stemmen, gastarbeiden, lekkernijen verkopen, meehobbelen met Mocro's, avondwinkels beginnen, heel veel vet in yoghurt pleuren of shirtjes kopen in Fenerium of de GS-store. Mooi niet dus, ze juichen ook heel hard voor hun helden en die heten heus niet allemaal Atatürk. De Turkse kampioen Tarkan, een soort Marco Borsato maar dan op een vreemde manier minder gay, komt de ÄFÄS op de kop zetten. Nu niet alleen Rotterdammers heel enthousiast worden, ook Gasselternijveen, Paterswolde en Dinxperlo zijn welkom. Dus yalla yalla allemaal naar de belwinkel om kaartjes te skoepen, want deze oude Mercedes diesel komt maar één keer voorbij.

En dan nu nog even een heel ander liedje. Niemand kende 'm maar iedereen kende 'm: Dick Dale (1937-2019). RIP.

Dick Dale, die eigenlijk Richard Anthony Monsour heette, is dood. Ja wie is dat nou weer? Dick Dale is dus de koning van de surfgitaar. Van Let's Go Trippin' en natuurlijk van Misirlou, de theme song van filmklassieker Pulp Fiction. O, díe Dick Dale! Ja, en die Dick Dale was een inspiratiebron voor gitaristen als Jimi Hendrix, Ry Cooder, Eddie Van Halen, Stevie Ray Vaughan en natuurlijk ook de Beach Boys. En nu is-ie dood. Niet vanwege het een of het ander maar gewoon omdat Dick Dale 81 jaar oud was. Na de Lees verder een fijn clipje uit 1961 met een vrouw die zichzelf op 1961'ige wijze ontdoet van kleding. Lekker gewerkt, Dick!