Voor alle degenerates die toch niks beters te doen hebben dezer dagen

2020 wordt kennelijk het jaar van Bridget Maasland (jammer mensen voor wie 2020 ook het jaar zou moeten worden, want nu is hij van Bridget, die 'm heeft geclaimd), maar 2019 was toch wel een beetje het jaar van Nick Cave. Verraste de wereld met het fantastische Ghosteen met onder meer het fabelachtige Bright Horses (na de klik) en we zagen 'm met z'n Conversations-tour schitteren in het Amsterdamse Concertgebouw. De dood van z'n zoon heeft er in ieder geval niet voor gezorgd dat de grote meester stil is gaan zitten, want naast z'n prachtige studioplaten komt-ie in 2020 gewoon weer drie keer naar Nederland. Als kerstcadeautje gooit hij online een volledig concert, weliswaar opgenomen in Kopenhagen, maar voor welhaast religieuze ervaringen maakt tijd en plaats helemaal niks uit. Fuck de islam c.s., muziek is ook in 2020 onze religie.

U hoorde & zag 'm op de GeenStijl

Het is dat Sven Kockelmann het doet met Dries Roelvink, anders hadden we Hoogleraar in de Duidingskunde Gerard Joling graag aan het werk gezien als natiethermometer in de bips van de samenleving. Het kwam ons ter ore dat Joling ook nog muziek maakt - maar Geer heeft een boycot aan zijn broek, terwijl die salonfähige Guus Meeuwis zichzelf met z'n Droopy-ogen overal de ether in weet te slijmen. Het is een schande en GERARD IS HET ZAT. Een overzichtje: Sky Radio boycot hem al dertig jaar. 538 draait hem alleen als hij weer eens een spotje heeft ingezongen. Qmusic draait hem alleen als hij langskomt. 100% NL is 'een drama'. "Bij de NPO heb ik de moed al helemaal opgegeven." Nou Geer. Laat ze maar lekker in de stront zakken. Bij ons ben je wél welkom. GeenStijl ❤ Gerard. Zin in kerst.

Pussycat Dolls zijn terug! Te sexy, volgens kijkers.

Nicole Scherzinger (41, 1.65m) alom bekend om haar esthetiek en ingetogen kledingkeuze draagt een zeer fraai doch minimalistisch vormgegeven lederen pakje. Bijzonder detail is de gekuiste afwerking van de polsen, het meest in het oog springende en dus ook aanstootgevende deel van het lichaam van een zangeres die een microfoon vasthoudt. De borsten zijn op uitermate subtiele wijze bedekt door paddings gevuld met alleen de allerbeste merinowol, voor extra comfort. Let ook op de fraai vormgegeven 'V' in de schaamregio, teneinde de prachtige vagina te accentueren.

Door het prachtig vormgegeven bovenstuk lijkt mevrouw Scherzinger zo uit het Iran van vóór de islamitische revolutie te zijn weggelopen. De haarstukken zijn zorgvuldig over de schouderpartij gedrapeerd, teneinde de schouders niet de aandacht te laten afleiden van de borstpartij. Deze is vakkundig weggestopt achter de al eerder genoemde paddings van alleen het allerbeste merinowol. Let ook op de subtiele afwerking middels een armband rond de biceps. Kracht doch nuance, dat is wat deze creatie uitstraalt.

De Pussycat Dolls, vrouwen van respectievelijk 45, 41, 38, 37 en 37 jaar oud. Prachtige vrouwen ook, die met een beetje geniepige ondertiet hier en daar gewoon doen waar ze zin in hebben en lak hebben aan de kuisheidsmores van getormenteerde zieltjes die de seksuele revolutie helemaal hebben gemist dan wel mensen die volledige lichaamsbedekking dolgraag zouden willen invoeren. Goed zo Pussycat Dolls, wij steunen een bindend vrouwenquotum voor leden van de Pussycat Dolls. Video na de klik.

80 kaarsjes voor TINA TURNER

Allemaal van harte gefeliciteerd met Anna Mae Bullock, alias Tina Turner, de oma van wie je helemaal niet wist dat het je oma was maar het is wél je oma! Wát een fabelachtige vrouw. Was in haar jeugd een arme katoenplukster, werd later in elkaar geramd door gore junk Ike en groeide dankzij doorzettingsvermogen, talent en muzikaliteit uit tot prachtig en legendarisch podiumdier. Nummer 6 in uitermate belangrijke muzieklijst van GeenStijl en allround kampioene en winnares, en tevens de enige persoon ter wereld die geen last heeft van spontaneous ignition als de grote David Bowie acte de présence geeft, terwijl de Italiaanse gladde aal Eros Ramazzotti door haar uitstraling werd gedegradeerd tot nietig bijfiguur. Gefeliciteerd oma!

Vandaag uitgebracht - nondeju wat een magische plaat

Neem een van die aalgladde palingboeren die zichzelf tegenwoordig in het broekje van de vrouwen zingt, Shawn Mendes ofzo, of zo'n andere contemporaine kneuzentroubadour met de allure van een gele vaatdoek, Niall Horan of hoe heten al die ex-wegwerpers van One Direction. Dat alles en dan precies wat zij niet zijn is Leonard Cohen, totale eindbaas, allround kampioen en de inmiddels niet meer levende legende die in 2016 stopte met het halen van zijn fabuleuze stem over de rasp - het zwaarmoedige You Want It Darker ging door merg en been en was zijn afscheidsplaat. MAAR! Nu is er het finale afscheid, postuum: Thanks for the Dance. Als je deze lp als negentienjarig pikkie op je lullige AKAI-studentenplatenspeler keilt als de verliefd kijkende Jeanette verlegen meestiefelt naar je 12m2 kunnen de gordijnen dicht en heb je verkering voor het leven. Waar zijn Brahms, Beethoven, Strauss, Schumann, Debussy, etc.? Nou, dat is allemaal enorme kudtmuziek.

EINDELIJK

Stop maar met zoeken, mensen, en move over palmbomen op Scheveningen. We hebben 'm namelijk gevonden, de absolute lijstaanvoerder van de ranglijst met redenen waarom klimaatverandering gewoon een hartstikke gave ontwikkeling is. De afgrijselijke band Coldplay bekend van louter verschrikkelijke muziek is gestopt met toeren: "Coldplay will not be touring to promote their latest album due to concerns over their concerts' environmental impact." Nu luisterden we toch al niet naar het kattengejank van sopraancastraat Chris Martin en z'n clubje tegen de piemel geschopte activisten, maar het voelt uitermate fijn en rustgevend dat de rest van Nederland zich ook niet meer live hoeft te ergeren aan de op Madonna-bij-het-Songfestival na grootste oorverkrachting van de moderne tijd. En dan is de ecologische voetafdruk ook nog eens uitgewist! Na de klik het enige nummer van Coldplay dat nog een béétje te pruimen is.

Uit je speakers mag het gelukkig nog wel harder dan 100 km/h

Neem het fantastische debuut van Fontaines D.C., zo leuk en hip allemaal dat ze zelfs bij de grachtengordelcourant dachten: och onze lezers doen weliswaar alleen aan Brahms maar laten we maar eens een kijkje nemen. En dan het duistere en onheilspellende gebrul van The Murder Capital, met een Jim Morrisonesque urgentie om er maar eens een vies recensieproof-zinnetje uit te gooien, luister maar eens naar het begin van het nummer Feeling Fades. Een stuk vrolijker maar tekstueel ook wel verdrietig het album Morbid Stuff van PUP, neem het vrolijke meezingrefreintje in 'Free at Last': "Just 'cause you're sad again, it doesn't make you special at all!" Wereldberoemder, de legendarische skateparkpunk van Lagwagon, al is het alleen maar omdat je die band kent vanwege het nummer dat je begeleidde terwijl je op jacht was naar de secret tape. Enfin, iedereen heeft het nog steeds over de iconische plaat Trashed uit 1994 maar deze, Railer, is écht een extreem tof album. Luistertips: openingstrack Stealing Light alsook The Suffering. Blink-182 nieuwe stijl hebben we iedereen al een keertje op losgelaten (best wel geinig, tbh, maar zonder die compleet wappie geworden ET-jager Tom DeLonge nooit meer zoals vroeger) en dan hebben we ook nog een nieuwe (Hello Exile) van The Menzingers die, ome Mosterd weet het nog goed, in 2013 de Charlie op Lowlands compleet afbraken. Het is tegenwoordig allemaal wat minder rauw en ruw dan vroeger, laten we dat maar 'progressie' noemen. Luister maar eens naar Anna - het is hartstikke goed maar live luisteren is twintig keer beter, wat overigens voor vrijwel alle bands in dit lijstje geldt.

Wel even geluid muten en zelf een plaatje draaien

Okee hij gaat kennelijk al een week+ rond maar gave grafiekjes blijven gaaf, zoals deze van de voetbaldoelpunten en deze van de beste merken. En nu is er dus bovenstaande video van de best verkopende artiesten van 1969 tot nu, waarin we beginnen met een awesome lijstje met onder meer The Beatles, Elvis, The Doors en Bob Dylan, om via Elton John, Eagles, een dominantie van Michael Jackson en daarna The Backstreet Boys, Eminem en Rihanna te eindigen bij de dikke vette CRACK van tegenwoordig: Draak, die gap van Despacito en rooie Ed de vleeskroket. Verplicht onderwijsmateriaal voor in de muziekles op de scholen desondanks, maar boy where did we go wrong.

Rocken! Bouncen! Rotterdam!

Vroeger noemde we dat dus rocken&bouncen maar we weten niet hoe kids these days dat betitelen. Vroeger, toen we nog “relevant” waren, wat dat ook moge betekenen, stuurden talloze bands hun mixtapes, videoclips en door vrouwelijke fans gedragen ondergoed naar ons op maar ja, wij zijn ook een tikje serieuzer geworden, en minder muzikaal helaas. Maar genoeg over ons, ruim het podium maar eens in voor de oude vrienden van de show van De Likt, die hun nieuwe muziek nog wel als eerste & exclusief op jullie GeenStijl droppen, omdat echte artiesten de scherpe recensies van de reaguurders niet vrezen. Het is tijd voor een vrolijke noot op deze vrije vrijdag, het is tijd voor vuige uitgaansmuziek, het is tijd voor een hand vette wax, ook in de snor, voor een pak poet in de achterzak en het is tijd voor een taxi naar de stad. Het is tijd voorrr.... [press play]

(By the way. Wij als allesweters weten natuurlijk dat de clown de schmink heeft van John Wayne Gacy. Maar dat had u zelf ook al wel gezien. Tenzij je niet weet wie John Wayne Gacy is, dan moet je dat eerst ff googelen.)

René Karst dames en heren, uw Minister van Muziek in het kabinet-Baudet I

Wat heb je aan een SIRE als je René Karst, een soort zingend moreel kompas, in huis hebt om het volk collectief de weg te wijzen. Bekend van een verheffende tekst als 'Het leven is te kort om nuchter te blijven, dat zei m'n opa vroeger al en m'n opa had gelijk'; in onze queeste naar de waarheid zijn we nooit dichter bij de kern gekomen dan dit stukje vakwerk. En nu is er dus zijn nieuwe verplichte kost voor de inburgering: Skol, Cheers, Proost, alsook een nieuwe clip, een doodzieke stop-motion waarbij je in 2 minuut 50 de complete stand van het land leert kennen: "Je mag helemaal niets meer, niet zus en niet zo. En als je dat wel doet, dan roepen ze HO" en dat allemaal terwijl René en zijn posse de Koopgoot tackelen. Tel daarbij op die Dylanesque teksten op Renés shirt, à la Subterranean Homesick Blues, en je begrijpt: René Karst is niet de nieuwe Bob Dylan. Bob Dylan is de oude René Karst.