Ja luister maar weer

Jaaaaaaa lieve mensen daar zijn we weer met de wekelijkse verzameling verse muziekprut, met als belangrijkste release een nieuwe box in de Bootleg Series van Bob Dylan, maar die hebben we hier al besproken dus kunnen we lekker kort verder met de contemporaine TROEP waar we dubbel en dwars suïcidaal van worden. Een nieuwe Florence + The Machine bijvoorbeeld, waarbij frontvrouw Florence weer eens haar nakie tevoorschijn tovert, en daarbij heel ingewikkeld doet in de Ierse heuvels. De muziek doen we pertinent niet aan maar het maakt de kijkervaring wel aardig. Voorts Guided by Voices, dat is indierock, en van indierock daalt ons libido steevast tot onder het nulpunt. Vanavond zin schatje? Nee hoor, mijn libido is -2. Wel aardig is Greensky Bluegrass, alleen maar omdat het bluegrass is. Tot slot van Nederlandse bodem: PLUS, van Herman van Veen, op wie we niet boos kunnen blijven, al zijn we welbeschouwd ook nooit boos op 'm geweest. Zijn grootste misdaad is de creatie van Babette van Veen, die we vanaf 1990 even gedoogden als de vriendin van Arnie Alberts, maar toen ze later foekiefoekie deed met vader Robert Alberts verachtten met alles wat we in ons hadden. Bovendien kan ze niet zingen. Doei!

Eat your heart out Noa Lang

Wij dachten dat het zenit van de muziek zo eind jaren 60 lag maar vergeet dat idiote idee, VANDAAG beleven de levenden de release van een iconisch nummer van een nu al legendarisch rapduo: Bergwijn en Promes schenken ons 'VATO'. Het duo voormalige(?) buitenspelers steekt daarmee John en Paul, Keith en Mick, Nicks en Buckingham en Paul en Art Simon naar de kroon met teksten als: "Ben aan het winnen ook als ik verlies, ben aan het winnen ook als ik verlies." Een zin die alleen bedacht kan worden door Quincy Promes want die heeft die zin gelééfd, die jongen heeft zo ontzettend veel en vaak verloren dat hij zichzelf met recht een echte winnaar mag noemen. Eindelijk kan Bohemian Rhapsody weggestemd worden in de Top2000. Bob Vylan wie? De Nobelprijs voor de Literatuur is een te bescheiden waardering voor deze muzikale helden. Wij weten wel wat we gaan doen dit weekend: grote sigaar, fles wodka erbij, ringen om de vingers, ketting om de nek en VATO aan op standje MAX in onze onze Bentley, Ferrari of RR.

Luister maar weer

Eerst over System of a Down: toch zeker een van de beste en gruwelijkste metal(?)bands van de afgelopen jaren, zo niet decennia, en dan toch niet vanwege die schreeuwer van een Daron Malakian (hoe hij ook wordt gezien als het brein van de groep), maar toch vooral door die fenomenale Serj Tankian, die eigenlijk Սերժ Թանգյան heet. Nu gaat onze favoriete Armeniër (weer eens) solo met 'Covers, Collaborations & Collages' waaronder een cover van CHRIS DE BURGH, van Don't pay the ferryman, Lady in red maar ook I'm counting on you. We zijn echt helemaal goor en bovendien in de war. Ook een nieuwe van Soulfly, groetjes aan GU, en meer. Cheers.

Nou luister maar weer dan

Bluesrockbaasje Marcus King heeft een nieuwe plaat, maar sinds iemand (al eerder gememoreerd) de link legde met Waylon zijn we verneukt. Er is een punkbeuker van de Belgische beukers van SONS, die weliswaar wat minder beuken dan anders maar dat is dan weer omdat ze zo wat mainstreamer gebeukt kunnen worden (als u begrijpt wat we bedoelen), Jeff Tweedy van Wilco brengt een soloalbum uit en alles wat Jeff Tweedy maakt is goud, de blotebuikrockers van Biffy Clyro hebben weer wat nieuws en dan is er ook nog de break-upplaat van Amanda Shires (van de Highwoman), die met americanafenomeen Jason Isbell vree, maar scheidde en nu duidelijk wil maken dat het haar niks (meer) kan verrotten. Nou ja, en nog VEEL MEER, na de klik.

Luister maar, in het Stamcafé

We doen in onze wekelijkse muziekrubriek eigenlijk nooit aan die hyperpopulaire mainstreampo(e)p, al zullen we voor Ed Sheeran toch echt een uitzondering moeten maken. De man (34) is een van de allergrootste sterren van het moment, verkoopt gigantische zalen uit, verdient bakken met geld, wordt op alle radiozenders gedraaid én iedereen vindt 'm zo lekker gewoon gebleven. Z'n nieuwe plaatje Play heeft reeds honderden miljoenen 'plays' op Spotify, maar: wie zijn die mensen? Ieder nummer, ieder refrein, ieder riffje, ieder zanglijntje: het is allemaal zo bloedverzengend saai, voorspelbaar, inwisselbaar en nikszeggend. Het is kak geperst op een cd en we krijgen er uitschieters in onze urinezuurspiegel van. Als we deze rood-witte Humberto-kloon in een clipje met z'n lachsnuit op zo'n brommer zien zakt de muzikale moed ons weer dubbel en dwars in de schoenen. Toevallig zitten we nu even lekker in een Elvis Costello-fase en we raden iedereen dan ook aan om die nieuwe van Ed Sheeran lekker in de prullenbak te flikkeren en de volgende vier albums van Elvis Costello te draaien: This Year's Model (1978), Armed Forces (1979), Imperial Bedroom (1982) en, welja, Blood & Chocolate (1986). Meer nieuwe muziek na de klik!

Luister maar weer!

Met de muziekrubriek terug van zomerreces vallen we meteen met de deur in huis en dat is de favoriete band van onze hoofdmod GU: Babymetal. Dat zijn drie poezelige meiden uit Japan die met het tantomes tussen de tanden in mangapakjes (of hentaipakjes, geen idee, we doen niet aan Japan) over het podium stuiteren en een door de computer verneukt buizengeluid richting een totale muzikale vernedering balken. Babymetal heeft een nieuw album, Metal Forth, en het is genocidaal en afgrijselijk tegelijk, maar dus wel meteen de nieuwe favoriete plaat van GU, die altijd doet of hij verstand heeft van metal maar al zijn ware vrienden vreselijk teleurstelt met zijn bizarre muziekkeuzes. Ook nieuw, hierboven, The Black Keys, country/americana-koningen Charley Crockett en Hayes Carll na de klik, alsook popicoon Ethel Cain en nog meer!

Scheelt weer koekeloeren op het Blokkenschema - tevens StamCafé

Morgen is het weer zover: De Zwarte Cross 2025. U bent erbij en wij zijn er ook, zodat u er toch bij bent, ook als u er niet bij bent. Morgenvroeg gaat de camping open en dat betekent dat Tom Staal LIVE filmt wie er allemaal naar binnen komen ondanks het afhaken van [opzoeken wie ook alweer, red.]. Voor de rest van het weekend hier alvast het enige echte Stijlloze Scheme voor de Zwarte Cross.

Drukwerk - 19:00 uur Megatent
Het hoofdpodium met Racoon en Typhoon en Kensington en al die Truus en Bep-crack slaat u vandaag gewoon over en u gaat naar de Megatent voor de Amsterdamse cultformatie Drukwerk. Natuurlijk bekend van iconische nummers als Je Loog Tegen Mij, Schijn 'n Lichtje op Mij, Marianneke, enzovoorts. Dak gaat eraf, dansen, weekend beginnen, feest, het leven vieren, in het oosten is alles beter, blij zijn dat u weg bent uit Amsterdam / er niet eens woont, enzovoorts. 

Jesse Daniel - 20:00 The Bayou
Western as fuck in de stijl van Benjamin Tod, Brent Cobb, Colter Wall en Paul Cauthen - u kent ze allemaal wel. Toeter hier lekker een paar (honderd) bier weg, smijt de strobalen in het rond, sla je vriend op de schouder bij het prachtige Time Well Spent for a Man en na afloop loop je naar buiten en denk je: hoe kan het dat Nashville duizend godheden voortbrengt, en wij het hier moeten doen met zo'n zeikstraal als Douwe Bob?

Luister

Het mooie aan Bruce Springsteen is dat hij door iedereen omarmd wordt en overal op het hoefijzer een plekje in de harten heeft veroverd: van Frans Timmermans tot Annabel Nanninga, en ook hier op GSHQ hebben we een prachtige print van De Baas in bruikleen (beetje gare foto, maar hiero). Nu brengt-ie ZEVEN onuitgebrachte albums alsnog uit en omdat hij de Jezus van de working man is worden de fans heus niet uitgeknepen: € 288 voor de lp's en ietsje minder voor de cd's. Geld moet rollen, ook voor miljardairs! De box is natuurlijk fantastisch, en die moet u gewoon hebben, met op Twilight Hours zelfs een Springsteen die gaat croonen. Zijn wij zo oud, of worden kerels als Springsteen tegenwoordig niet meer gemaakt? De lange recensies leest u lekker bij Oor of Dansende Beren. Meer nieuwe muziek: Motörhead, Willi Carlisle en een zooi zinger-zangrijters. Doei!

Beach Boys-baas (BBB) dood

Er zitten hier mensen op GSHQ (eigenlijk maar één, namelijk Dorbeck) die van mening zijn dat The Stones beter zijn dan The Beatles. Kan en mag allemaal, maar er zijn ook mensen die vinden dat The Kinks beter zijn dan The Beatles (Komrij-biograaf Arie Pos) en dat is al een tandje vervelender. Dan zijn er mensen die The Doors beter vinden dan The Beatles, terwijl ze natuurlijk allemaal in het niet vallen bij Bob Dylan, maar dan zijn er ook nog mensen die vinden dat The Beach Boys beter zijn dan al die andere bands. NATUURLIJK is dat niet zo, en dat zullen ze ook nooit meer worden, want Brian Wilson is dood. Muzikaal meesterbrein van The Beach Boys, grondlegger van de California rock, 'architect of pop' en bekend van superhits als God Only Knows, Wouldn't it be nice, I Get Around, California Girls en nog veel meer knallers. Hij is 82 jaar jong geworden. Rip & surf in de hemel.

Luister maar

De man met een van de mooiste mannenstemmen van alle mannen heeft zijn mannenstem maar weer eens ingezet voor een soloalbum. Niet per se een heel mannelijke plaat, maar wel heel erg lekker. U kent Matt Berninger als frontman van The National. Die band dreigde ooit heel goed te worden (Boxer, 2007) maar bleef daarna toch vooral middle of the road The National-muziek maken. Welnu: soloplaten van bandzangers met bekende stemmen zijn toch vaak gewoon platen van die band maar dan zonder die band, als u begrijpt wat we bedoelen, en dat is bij Matt Berninger natuurlijk net zo. Vooral leuk voor fans van The National dus, al raakt het toch ook aan de beginperiode van de band. Lang verhaal kort: mooi en breekbaar en helemaal uw ding. Tevens nieuw: Watchhouse, het lekkere project van man & vrouw Frantz bekend van de megahit Daylight, en er is een gruwelijke set met ZESTIG (!) cd's van het beste americanacollectief ooit, Grateful Dead. Veel plezier.